Η ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΣΑΝ ΣΚΥΛΟΣ Η ΜΕΝΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ

Ένα ακόμα ζήτημα το οποίο μας απασχολεί κι όπως φαίνεται θα μας απασχολεί για πολλά ακόμα χρόνια είναι το εργασιακό στην χώρα μας και φυσικά δεν μιλάμε για το ποσοστό ανεργίας γιατί όλοι γνωρίζουμε πως αν το ποσοστό ανεργίας ήταν ολυμπιακό άθλημα η χώρα μας θα είχε εξασφαλίσει ήδη το χρυσό μετάλλιο και μάλιστα χωρίς την βοήθεια της ντόπας. Μιλάμε για άλλα μεγάλα κι άλυτα προς το παρόν προβλήματα στον ιδιωτικό εργασιακό τομέα και η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε από πού να αρχίσουμε.
Για τον μισθό δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα, σε ελάχιστες περιπτώσεις ξεπερνάει τα 800 ευρώ. Ασφαλώς μιλάμε για τον απλό υπάλληλο μιας ιδιωτικής επιχείρησης κι όχι για στελέχη, διευθυντές και ανθρώπους που έχουν κάποια συγκεκριμένη και σαφώς καλοπληρωμένη ειδικότητα. Το θέμα όμως είναι ότι αυτός ο εξευτελιστικός μισθός των 800 ευρώ προσφέρεται για 8 ώρες εργασία αλλά τουλάχιστον οι 7 στους 10 εργοδότες απαιτούν από τον υπάλληλο των 800 ευρώ να εργάζεται 9 με 11 ώρες και να τον πληρώνουν μόνο για τις 8 ώρες. Φυσικά με την ανεργία να έχει σπάσει κάθε όριο οι περισσότεροι υπάλληλοι υποκύπτουν και εργάζονται 10 και 11 ώρες με 800 ευρώ τον μήνα γιατί γνωρίζουν πως αν εγκαταλείψουν την εργασία τους δεν θα είναι και τόσο εύκολο να βρουν άλλη δουλειά. Βέβαια πολλοί δεν τολμάνε ούτε να διαμαρτυρηθούν προς τον εργοδότη τους γιατί ξέρουν από πριν την απάντηση που θα πάρουν ( αν δεν σου αρέσει φύγε, ο Αλβανός περιμένει ). Πολλοί εργοδότες όμως έχουν κι άλλο τρόπο να πλουτίζουν εις βάρος των υπαλλήλων τους, αντί να τους κολλάνε 25 ένσημα τον μήνα τους κολλάνε μόνο 13 γιατί τους δηλώνουν ως υπάλληλους ιμιαπασχόλησης, αρκετοί εργοδότες βέβαια δεν μπαίνουν καν στον κόπο να κολλήσουν ένσημα στους υπαλλήλους τους ( καφετερίες, καφενεία, πρατήρια υγρών καυσίμων, μπουγατσατζίδικα ) κλπ. Όσο για τις συνθήκες ασφάλειας στον χώρο της εργασίας, μάλλον σαν ανέκδοτο ακούγεται. Ελάχιστες δυστυχώς είναι οι επιχειρήσεις που ξοδεύουν χρήματα για να εξασφαλίσουν ένα ασφαλές περιβάλλον εργασίας στους υπαλλήλους. Για όλα τα παραπάνω ασφαλώς ένα μερίδιο ευθύνης έχει και ο ίδιος ο εργαζόμενος που ανέχεται τέτοιες απάνθρωπες συνθήκες εργασίας από τον εργοδότη του. Αλλά είπαμε, με τέτοια ανεργία και με τον Αλβανό να περιμένει απ’ έξω δεν έχει κανείς και πολλά περιθώρια αντίδρασης. Ή φεύγεις και μένεις χωρίς δουλειά ( άσε που και να βρεις δουλεία τα ίδια θα συναντήσεις πάλι ) η μένεις και σκύβεις το κεφάλι. Όσο κι αν ακούγεται παράλογο ο εργοδότης δεν φέρει καμία απολύτως ευθύνη γιατί πολύ απλά βρίσκει και τα κάνει όλα αυτά. Κι εμείς στην θέση τους τα ίδια θα κάναμε, είναι δυνατόν την ώρα που ξέρουμε ότι κανένας δεν θα μας τημωρήσει να κοιτάξουμε το συμφέρον του εργαζόμενου κι όχι το δικό μας? Άρα για ακόμα μια φορά καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα , πάλι φταίει το κράτος. Θα μας πει βέβαια κάποιος, μα καλά για όλα πια το κράτος φταίει? Ναι, πάντα φταίει αυτός που έχει τους νόμους στα χέρια του και δεν τους εφαρμόζει ή τους εφαρμόζει επιλεκτικά. Που είναι οι κρατικοί έλεγχοι σε όλες αυτές τις επιχειρήσεις που αισχροκερδούν εις βάρος του εργαζόμενου? Που είναι οι έλεγχοι του Ι.Κ.Α στις επιχειρήσεις που δεν ασφαλίζουν τους υπαλλήλους τους? Πλήρωσε ποτέ κανένας από αυτούς τους εργοδότες κανένα πρόστιμο? Δικαιώθηκε ποτέ κανένας εργαζόμενος που τόλμησε να διαμαρτυρηθεί? Τίποτα απ’ όλα αυτά, ένα απόλυτο τίποτα. Ήμαστε τόσο σίγουροι για αυτά που γράφουμε που αν κάποια στιγμή διαπιστωθεί ότι έστω το 50% των εργοδοτών παρέχουν όλα όσα πρέπει να παρέχει ένας εργοδότης στον υπάλληλο του εμείς θα ανακαλέσουμε αυτά που τώρα γράφουμε.