Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Συνεχίζουν μόνοι τους


Πλήρης αδιαφορία για τη γνώμη των άλλων

Το μήνυμα εστάλη αλλά δεν το παρέλαβε κανένας

Απαξιώνουν το ρόλο της αντιπολίτευσης

Μας είπαν «συνεχίζουμε μαζί» και τελικά συνεχίζουν μόνοι τους

Μπορεί το προεκλογικό σύνθημα της παράταξης του Μιχάλη Στυλιανίδη να ήταν το «συνεχίζουμε μαζί» και με αυτό να κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές τις 14ης Νοεμβρίου, αν φυσικά μπορεί να μιλάει κανείς για νίκη μιας και δε θα πρέπει να ξεχνάμε πως αν δεν υπήρχε η συνένωση με το δήμο Σταυρούπολης, δήμαρχος Ξάνθης αυτή τη στιγμή θα ήταν ο Χρίστος Πούλιος, ωστόσο μόνο μαζί δε φαίνεται να συνεχίζουμε. Αντιθέτως ο Μιχάλης Στυλιανίδης και οι σύμβουλοι της παράταξής του, φαίνεται να μην έχουν καταλάβει τίποτα απ’ όσα έγιναν στις περασμένες δημοτικές εκλογές, φαίνεται να μην έχουν λάβει κανένα απολύτως από τα μηνύματα που τους έστειλαν οι Ξανθιώτες και συνεχίζουν ακριβώς έτσι όπως τέλειωσαν και την προηγούμενη θητεία τους.
Κι αν αυτό ήταν απλά υποψία, τώρα, μετά και τη συνεδρίαση του νέου δημοτικού συμβουλίου, έγινε βεβαιότητα και πραγματικά απορώ αν πρόκειται για κακή εκτίμηση του αποτελέσματος ή πράγματι οι άνθρωποι αυτοί δεν καταλαβαίνουν και δε βλέπουν την αγανάκτηση και την απογοήτευση των πολιτών.
Ακόμα κι από το πιο απλό, όπως είναι για παράδειγμα η συνέχιση ή μη της λειτουργίας του δημοτικού κολυμβητηρίου, η δημοτική αρχή μοιάζει να βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Μάλιστα, όταν βρέθηκαν μέσα στο χώρο του δημοτικού συμβουλίου εκπρόσωποι των δύο κολυμβητικών συλλόγων της πόλης μας αλλά και των απλών πολιτών που κάνουν χρήση του κολυμβητηρίου, ο δήμαρχος Ξάνθης αντιμετώπισε το όλο θέμα σαν να το έβλεπε για πρώτη φορά μπροστά του, σαν να μην υπήρχε προηγούμενο και αρκέστηκε απλά στο να πει ότι οι προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι των συζητήσεων θα συζητηθούν, θα εκτιμηθούν και αν κάποιες από αυτές είναι υλοποιήσιμες, θα γίνουν πράξη.
Τώρα τις βλέπει για πρώτη φορά τις προτάσεις αυτές ο κύριος δήμαρχος; Μα αυτές υπάρχουν εδώ και κάτι μήνες. Τώρα εμφανίστηκε το θέμα της λειτουργίας του δημοτικού κολυμβητηρίου; Τα μέλη των συλλόγων έπρεπε να θέσουν θέμα φυσικού αερίου, θέμα φωτοβολταϊκών, θέμα αλλαγής ορισμένων πραγμάτων εντός του κολυμβητηρίου ώστε να μειωθούν σημαντικά τα λειτουργικά του έξοδα; Οι σύλλογοι διαχειρίζονται τα οικονομικά και γενικότερα τη λειτουργία του κολυμβητηρίου και όχι ο δήμος;
Όσο για την αδυναμία του δήμου να καλύψει το κόστος του πετρελαίου για τη θέρμανση του κολυμβητηρίου, για φέτος που μας έχει χτυπήσει όλους η οικονομική κρίση και έχει μειωθεί σημαντικά η χρηματοδότηση της τοπικής αυτοδιοίκησης, να το δεχτώ. Μόνο που τα χρωστούμενα σε πετρέλαια αφορούν την περασμένη χρονιά, τότε που ακόμα δεν ήταν τόσο έντονη η οικονομική κρίση και δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για τη συσσώρευση χρεών τέτοιου είδους. Αυτό δείχνει ότι μάλλον δεν υπήρχε ποτέ μια σωστή διαχείριση του κολυμβητηρίου κι αυτό που λέμε «σχεδιασμός» πρέπει να είναι κάτι το άγνωστο για το δήμο της Ξάνθης.
Δεν είναι όμως μόνο η υπόθεση με το κολυμβητήριο από την οποία φαίνεται ξεκάθαρα πως δεν έχει αλλάξει τίποτα ως προς τη νοοτροπία αυτής της δημοτικής παράταξης. Στην πρώτη αυτή συνεδρίαση του νέου δημοτικού συμβουλίου ορίστηκαν και τα μέλη των διαφόρων επιτροπών του δήμου και σε όλες μπορεί να δει κανείς μόνο άτομα από την παράταξη Στυλιανίδη. Δυστυχώς έτσι επέλεξε να λειτουργήσει η παράταξη του κυρίου Στυλιανίδη. Πέρασε σε όλες τις επιτροπές δικούς της ανθρώπους αδιαφορώντας για τις υποψηφιότητες που έθεσαν μέλη της αντιπολίτευσης.
Η απάντηση του δημάρχου Ξάνθης ήταν πως μέλη της αντιπολίτευσης θα μπουν μόνο εκεί που το επιβάλει η ισχύουσα νομοθεσία. Αλήθεια, αυτός είναι κατά την άποψη του κυρίου Στυλιανίδη ο ρόλος της αντιπολίτευσης; Μόνο εκεί που το επιβάλει ο νόμος θα εμφανίζεται η αντιπολίτευση; Μα τότε προεκλογικά δεν έπρεπε να μας λένε «συνεχίζουμε μαζί» αλλά να μας λένε «συνεχίζουμε μόνοι μας» διότι αυτό ακριβώς κάνουν. Μόνοι τους προτείνουν, μόνοι τους αποφασίζουν και δε λαμβάνουν υπόψη τους καμία άλλη γνώμη.
Όσο για την υπόθεση που αφορά στη ΦΥΣΙΣ ΑΕ, φάνηκε για άλλη μια φορά ξεκάθαρα η πρόθεση του δημάρχου να παρέχει κάλυψη στους δικούς του ανθρώπους και να αδιαφορεί για το κοινό συμφέρον. Μπορεί βέβαια να είπε στον Θανάση Ξυνίδη να συνεχίσει το έργο του ως ένας από τους εκκαθαριστές της εταιρίας αλλά ούτε καν που σκέφτηκε να τραβήξει λίγο και το αφτί του κυρίου Τσέπελη και να του ζητήσει εξηγήσεις για τα όσα ακούστηκαν περί παρέμβασής του αλλά και περί συζητήσεων με τις ΔΕΥΑ γειτονικών νομών, προκειμένου να συνεχίσει η συγκεκριμένη εταιρία να έχει τη διαχείριση της λυμματολάσπης της περιοχής μας. Δεν του έκανε άραγε εντύπωση που για το συγκεκριμένο θέμα – καταγγελία, δε γνώριζε τίποτα το διοικητικό συμβούλιο της ΔΕΥΑΞ;
Ένα εξίσου σημαντικό ζήτημα βέβαια που μάλιστα μας είχε απασχολήσει και τον τελευταίο μήνα του περασμένου έτους, είναι αυτά τα επιπλέον διακόσιες χιλιάδες ευρώ που δόθηκαν τελικά για το έργο της ενοποίησης των πλατειών. Εδώ υπάρχουν πολλά, αναπάντητα για την ώρα, ερωτήματα τα οποία έχουν τεθεί από την πρώτη μέρα που εμφανίστηκε στο προσκήνιο το όλο θέμα αλλά κανένας δε λέει να μας τα απαντήσει.
Είναι ο Δημήτρης Μπένης μέτοχος της εταιρίας που ανέλαβε την υλοποίηση αυτού του έργου; Είναι μέλος του διοικητικού της συμβουλίου; Γιατί τα χρήματα αυτά δίνονται χωρίς να τα έχει ζητήσει, όπως λένε, ο εργολάβος; Ποιος αποφάσισε ότι χρειάζονται τόσα χρήματα επιπλέον; Ακόμα, κι αν όντως χρειάζονται, ποιος ευθύνεται γι’ αυτή τη λάθος αρχική εκτίμηση που είχε προβλέψει ότι για να ολοκληρωθεί το έργο θα χρειαστούν διακόσιες χιλιάδες ευρώ λιγότερα απ’ ότι τελικά χρειάζονται;
Είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν και μάλιστα άμεσα. Το να ακούμε κάθε λίγο το δήμαρχο Ξάνθης να μας διαβεβαιώνει ότι στο δήμο όλα γίνονται νόμιμα και με απόλυτη διαφάνεια δε μας αρκεί πλέον. Αυτά που μας λένε πρέπει και να μπορούν να μας τα αποδεικνύουν. Στα λόγια όλα εύκολα είναι, αλλά το ζητούμενο είναι τι γίνεται στην πράξη.

Σ. Καραχότζα

Εδώ μπαίνει θέμα δημοκρατίας


Εκεί που όλοι μας, καπνιστές και μη, είχαμε πιστέψει πως ο περιβόητος αντικαπνιστικός νόμος τον οποίον μας είχαν ανακοινώσει λίγο μετά το καλοκαίρι του 2010 δεν ισχύει πλέον, τουλάχιστον στο βαθμό που αρχικά ήθελε να τον εφαρμόσει η κυβέρνηση, το όλο θέμα επανήλθε στο προσκήνιο κι αυτή τη φορά με τον ίδιο τον πρωθυπουργό της χώρας να μας ξεκαθαρίζει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι ο νόμος αυτός θα εφαρμοστεί κατά γράμμα κι ότι δε θα υπάρξει καμιά ελαστικοποίησή του.
Αυτό βέβαια μάλλον δεν το περίμενε ούτε ο υπουργός Υγείας, ο οποίος πιθανότατα σχεδίαζε τη μερική τροποποίηση του αντικαπνιστικού νόμου ώστε σε ορισμένες περιπτώσεις να επιτρέπεται το κάπνισμα. Μάλιστα την εξέλιξη αυτή πολλοί την ερμηνεύουν ως μια γενικότερη σύγχυση και ασυνεννοησία της κυβέρνησης, αφού φαίνεται ξεκάθαρα ότι σε κάποιες περιπτώσεις άλλα σκέφτεται και σχεδιάζει ο υπουργός κι άλλα τελικά μας ανακοινώνει ο πρωθυπουργός.
Σίγουρα όμως σε ό,τι αφορά στο συγκεκριμένο νόμο υπάρχουν τόσοι παράμετροι που πρέπει να εξετάσει κανείς ώστε το αν υπάρχει ή όχι ασυνεννοησία ανάμεσα σε υπουργούς και πρωθυπουργό να μη μας ενδιαφέρει και τόσο πολύ. Καταρχήν αν όντως εφαρμοστεί κατά γράμμα, όπως είπε ο κύριος Παπανδρέου, ο αντικαπνιστικός νόμος, η κυβέρνηση θα έχει δώσει τη χαριστική βολή στους ιδιοκτήτες καταστημάτων εστίασης και ψυχαγωγίας αφού οι επίσημες στατιστικές δείχνουν πως το 80% των πελατών αυτών των καταστημάτων είναι καπνιστές κι αν από αυτούς έστω οι μισοί περιορίσουν λόγω του αντικαπνιστικού νόμου τις εξόδους τους πολύ σύντομα θα δούμε να μπαίνουν λουκέτα σε πολλά από αυτά.
Αν μάλιστα λάβει κανείς υπόψη του πως εξαιτίας της οικονομικής κρίσης ο συγκεκριμένος κλάδος ήδη περνάει πολύ δύσκολες στιγμές και πολλοί επαγγελματίες καταφέρνουν με δυσκολία να καλύψουν ακόμα και τα λειτουργικά έξοδα της επιχείρησής τους, τότε μπορεί εύκολα να φανταστεί το μέλλον αυτών των επιχειρήσεων μετά την καθολική απαγόρευση του καπνίσματος εντός αυτών.
Ήδη η ομοσπονδία και τα κατά τόπους σωματεία των ιδιοκτητών εστιατορίων και καφέ μπαρ έχουν ζητήσει διάλογο με την κυβέρνηση και ξεκαθαρίζουν πώς αν εντός ενός μήνα αυτός δε γίνει, τα σταχτοδοχεία όλα θα είναι πάνω στα τραπέζια και το κάπνισμα στις επιχειρήσεις τους θα επιτρέπεται για τους πελάτες.
Κάτι ακόμα που προβληματίζει έντονα όλους όσους εμπλέκονται με το συγκεκριμένο νόμο είναι οι δυνατότητες ελέγχων που υπάρχουν αφού δε θα πρέπει να ξεχνάμε πως το 80% σχεδόν των νέων καλλικρατικών δήμων δε διαθέτει δημοτική αστυνομία και οι μόνοι που μπορούν να διενεργήσουν προς το παρόν τους απαραίτητους ελέγχους είναι οι υπάλληλοι των διευθύνσεων υγείας, ο αριθμός των οποίων σε καμιά περίπτωση δεν επαρκεί ώστε οι έλεγχοι να είναι τακτικοί, σωστοί και αποδοτικοί.
Επίσης κανείς δεν ξέρει αν σε μικρές κοινωνίες όπως είναι η πόλη της Ξάνθης όπου όλοι μας λίγο πολύ γνωριζόμαστε, θα επιβάλλονται τα προβλεπόμενα πρόστιμα στους παραβάτες μιας και κατά τους περασμένους μήνες όπου θεωρητικά ίσχυε ο νόμος αυτός, οι αρμόδιοι για τους ελέγχους αρκούνταν απλά στις συστάσεις και δεν επιβλήθηκε ποτέ κανένα πρόστιμο.
Ακόμα όμως κι αν όλα τα παραπάνω έχουν σχεδιαστεί έτσι ώστε τα πάντα να λειτουργήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ο νόμος αυτός δεν παύει να είναι ένας από τους πιο αυστηρούς μέσα στην ευρωπαϊκή ένωση. Εδώ η κυβέρνηση, από τη μια διασφαλίζει το δημοκρατικό δικαίωμα των μη καπνιστών να προστατεύονται από τον καπνό των άλλων, αλλά παράλληλα καταπατά το αναμφισβήτητο δικαίωμα των καπνιστών να ευχαριστούνται την απόλαυσή τους αυτή, έστω κι έτσι κάνουν κακό στην υγεία τους.
Εδώ όμως μπαίνει και ένα πολύ σημαντικό κατά την άποψή μου ερώτημα. Ποιος ο πραγματικός λόγος της εφαρμογής αυτού του νόμου; Στόχος της κυβέρνησης είναι να προστατέψει την υγεία μας ή να γεμίσει τα άδεια κρατικά ταμεία με την είσπραξη των προστίμων που θα επιβάλλονται στους παραβάτες; Προσωπικά θεωρώ ότι ισχύει το δεύτερο αν και αριθμητικά δε μοιάζει να είναι και πολύ λογικό αφού τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να εισπραχτούν από τους φόρους που τους τελευταίους μήνες έχουν μπει στα τσιγάρα και οι οποίοι είναι κατά πολύ πολλαπλάσιοι. Τώρα όμως που ισχύει η απαγόρευση, οι φόροι αυτοί είναι δώρο άδωρο, αφού εκ των πραγμάτων η κατανάλωση των τσιγάρων θα μειωθεί και τα χρήματα που θα εισπραχτούν από τους φόρους θα είναι πολύ λιγότερα.
Αν η κυβέρνηση ήθελε να απαγορεύσει το κάπνισμα μόνο για να προστατέψει την υγεία μας, θα μπορούσε πολύ εύκολα να εκτινάξει την τιμή του ενός πακέτου τσιγάρων στα δέκα ευρώ. Έτσι θα το απαγόρευε και μάλιστα χωρίς νόμο, ελέγχους και πρόστιμα, όχι μόνο στους δημόσιους χώρους αλλά ακόμα και μέσα στα σπίτια μας.
Ξέροντας όμως το κυβερνητικό επιτελείο τη νοοτροπία του Έλληνα και την αδυναμία του να ανταποκριθεί στα όσα επιβάλλει ένας τέτοιος νόμος, επέλεξε αυτό το δρόμο, το δρόμο δηλαδή που δε θα σταματήσει ποτέ το κάπνισμα αλλά πιθανότατα θα φέρει αρκετά χρήματα στα κρατικά ταμεία. Ένας νόμος ακραίος αλλά όπως ξέρουμε, ποτέ τα άκρα δε δίνουν λύση σε ένα πρόβλημα. Το πιο σωστό και παράλληλα απόλυτα δημοκρατικό θα ήταν να βρεθεί ένας τρόπος εφαρμογής του νόμου που είχε προωθήσει αλλά ποτέ δεν εφάρμοσε η προηγούμενη κυβέρνηση. Τα μεγάλα δηλαδή από άποψη τετραγωνικών μέτρων μαγαζιά να υποχρεωθούν να έχουν εντός τους ειδικά διαμορφωμένο χώρο για εκείνους που δεν καπνίζουν και τα πιο μικρά μαγαζιά να μπορούν να εντάσσονται σε μια από τις δύο κατηγορίες, να επιλέγουν δηλαδή αν θα είναι μαγαζιά καπνιζόντων ή μη καπνιζόντων.
Σίγουρα τα περισσότερα από αυτά θα επέλεγαν να είναι μαγαζιά καπνιζόντων, αλλά αυτό σημαίνει πως και τα ελάχιστα που θα επέλεγαν να είναι μη καπνιζόντων, θα είχαν δουλειά, θα είχαν μια σταθερή πελατεία, αυτούς που δεν καπνίζουν. Αυτό άλλωστε φάνηκε ξεκάθαρα και από την περίοδο εφαρμογής του νόμου Αβραμόπουλου όπου τα λίγα καταστήματα που είχαν επιλέξει να είναι μη καπνιζόντων είχαν αρκετή δουλειά αφού τα επέλεγαν όλοι όσοι δεν καπνίζουν.
Αν λοιπόν ο βασικότερος λόγος της εφαρμογής κατά γράμμα αυτού του νόμου δεν είναι εισπρακτικός, τότε το υπουργείο Υγείας αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός θα πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο τροποποίησής του ώστε να μη θιγεί το δικαίωμα καμίας κατηγορίας πολιτών, ούτε αυτών που καπνίζουν ούτε εκείνων που δεν καπνίζουν. Διαφορετικά το μόνο που θα καταφέρουν είναι να μας πείσουν πως ο μοναδικός τους στόχος είναι η είσπραξη χρημάτων από τα πρόστιμα που θα επιβάλλονται και όχι η εφαρμογή ενός σωστού και κυρίως δημοκρατικού νόμου.
Και σίγουρα ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης αυτής της θανατηφόρας συνήθειας είναι η παιδεία, η ενημέρωση του παιδιού για τους κινδύνους που εγκυμονεί ο καπνός από τα πρώτα χρόνια και η δημιουργία μιας άλλης συνείδησης. Αυτά όμως για τη χώρα μας είναι λόγια ψιλά.

Σ. Καραχότζα

Θα πάμε τελικά σε πρόωρες εθνικές εκλογές;


>
Ποιοι λόγοι μας οδηγούν προς την πρόωρη κάλπη και ποιοι μας απομακρύνουν;

Πληθαίνουν μέρα με τη μέρα οι φωνές εκείνες που λένε ότι εντός του έτους που διανύουμε, η κυβέρνηση θα πάει σε πρόωρες εθνικές εκλογές προκειμένου να ανανεώσει τη λαϊκή εντολή που πήρε στις 4 Οκτωβρίου του 2009 ενώ με βάση τις περισσότερες από τις φωνές αυτές, οι πρόωρες κάλπες θα στηθούν πριν τις 4 Απριλίου, δηλαδή πριν η κυβέρνηση Παπανδρέου συμπληρώσει 18 μήνες από την εκλογή της και μπορεί να πάει σε εκλογές με λίστα.
Πραγματικά με δεδομένες τις άσχημες συνθήκες που ακόμα εξακολουθούν να επικρατούν στη χώρα μας και με την προφανή έλλειψη σχεδίου αντίδρασης από την κυβέρνηση, το σενάριο των πρόωρων εκλογών δε θα πρέπει να το απορρίπτει κανένας χωρίς πρώτα να το έχει εξετάσει σε βάθος και με μεγάλη προσοχή.
Πέρα από τη φημολογία εκείνη για πρόωρες εκλογές, η οποία βασίζεται στην επιθυμία και μόνο κάποιων να γίνει αυτό επειδή ελπίζουν πως θα έχουν έτσι την ευκαιρία να αυξήσουν την πολιτική τους δύναμη, το εκλογικό τους ποσοστό δηλαδή, υπάρχουν κι εκείνα τα επιχειρήματα από κάποιους άλλους, που πραγματικά αξίζει κανείς να σταθεί σ’ αυτά γιατί έχουν κάποια λογική.
Έτσι, ως ένας πολύ σοβαρός λόγος για να πάει η κυβέρνηση σε πρόωρες εκλογές είναι το ότι αν το κάνει αυτό πριν συμπληρωθούν 18 μήνες από τη μέρα που ανέλαβε τα καθήκοντα της στις 5 Οκτωβρίου του 2009, θα μπορεί να πάει σε εκλογές με λίστα. Aν σκεφτεί κανείς ότι αυτό μάλλον θα το ήθελαν τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είτε γιατί έτσι θα μπορέσουν να πετάξουν από την παράταξή τους όλους εκείνους που θεωρούν ότι την έβλαψαν είτε γιατί θα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποσύρουν από την πρώτη γραμμή τους μη δικούς τους ανθρώπους, ο μεν Γιώργος Παπανδρέου τα άτομα που ανήκουν στο λεγόμενο παλιό ΠΑΣΟΚ, ο δε Αντώνης Σαμαράς τους λεγόμενους Καραμανλικούς, και να περάσουν μπροστά τους δικούς τους, μάλλον μοιάζει να είναι πράγματι ένας λόγος που μπορεί και να μας οδηγήσει στο πρόωρο στήσιμο της κάλπης.
Ένας άλλος λόγος, εξίσου σοβαρός για να πάμε σε πρόωρες εθνικές εκλογές είναι το γεγονός ότι για να συνεχίσει η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου αυτή τη σκληρή κατά κοινή ομολογία πολιτική της, θα πρέπει να πάρει νέα λαϊκή εντολή κι αυτό γιατί από τη μια, τη μεγάλη νίκη της 4ης Οκτωβρίου του 2009 με τη διαφορά των 10,5 μονάδων δεν την πήρε έχοντας εξαγγείλει όλα όσα στη συνέχεια έκανε αλλά με το περίφημο «λεφτά υπάρχουν» κι από την άλλη, η διαφορά αυτή πλέον, με βάση πάντα τα στοιχεία που μας δίνουν οι πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις, έχει εξανεμισθεί και τώρα είναι μόλις 2 σε ορισμένες μετρήσεις οι μονάδες που χωρίζουν το ΠΑΣΟΚ από τη Νέα Δημοκρατία. Οπότε εκ των πραγμάτων η κυβέρνηση αυτή δεν έχει τη νομιμοποίηση να προχωρήσει με αυτή τη τακτική και να πάρει κι άλλα μέτρα τα οποία θα δυσχεραίνουν ακόμα πιο πολύ την έτσι κι αλλιώς πολύ δύσκολη θέση των πολιτών.
Ένας τρίτος λόγος για τον οποίο κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών είναι όλα όσα λέγονται και γράφονται περί αδυναμίας πλέον μιας μόνο παράταξης να σηκώσει το βάρος όλων αυτών των μέτρων καθώς και εκείνων που πρόκειται να έρθουν το προσεχές διάστημα. Βάρος το οποίο αν χωριστεί στα πέντε, αν το αναλάβουν δηλαδή όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, κάτι που σημαίνει ότι θα πάμε σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, θα είναι πιο εύκολο για το καθένα από αυτά να το σηκώσει ενώ παράλληλα κανένα από τα κόμματα δε θα φορτωθεί εξ’ ολοκλήρου την ευθύνη των όποιων μελλοντικών αποφάσεων.
Τίποτα από τα παραπάνω δε μοιάζει να είναι παράλογο και φυσικά και οι τρεις προαναφερόμενοι λόγοι είναι ικανοί να οδηγήσουν την κυβέρνηση σε μια αιφνιδιαστική απόφαση για πρόωρες εκλογές. Από την άλλη, όμως, καθένας από τους παραπάνω λόγους έχει και την άλλη του όψη, αυτή δηλαδή που λέει ότι κανένας τους δεν μπορεί να αποτελέσει την αιτία για πρόωρο στήσιμο της κάλπης και μπορούμε να τους δούμε έναν έναν.
Ο πρώτος, βάσει του οποίου οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων θα έχουν την ευκαιρία να βγάλουν εκτός παράταξης τα στελέχη που δε θέλουν να έχουν δίπλα τους, καταρρίπτεται αυτομάτως από το γεγονός ότι ούτε ο Γιώργος Παπανδρέου αλλά ούτε και ο Αντώνης Σαμαράς μοιάζουν να είναι έτοιμοι για μια ακόμα εκλογική αναμέτρηση αφού ούτε ο πρώτος, μετά τα μέτρα που λήφθηκαν στη χώρα μας επί ημερών δικής τους πρωθυπουργίας, μπορεί να είναι σίγουρος για νίκη του σε περίπτωση εκλογών ούτε και ο δεύτερος έχει καταφέρει να φτάσει το κόμμα του σε σημείο τέτοιο που να μπορεί να διεκδικήσει τη νίκη και, πολύ περισσότερο, να κυβερνήσει τη χώρα. Άρα και οι δυο τους είναι επιφυλακτικοί και μάλλον η προκήρυξη πρόωρων εκλογών, θα αποτελεί και για τους δυο ένα μεγάλο ρίσκο.
Ο δεύτερος λόγος, αυτός δηλαδή βάσει του οποίου η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου πρέπει να πάρει νέα λαϊκή εντολή για να συνεχίσει την πολιτική της αυτή, καταρρίπτεται επίσης αφού η συνέχιση αυτής της πολιτικής, με ή χωρίς εκλογές και φυσικά με οποιαδήποτε κυβέρνηση, είναι δεδομένη. Μην ξεχνάτε ότι έχουμε υπογράψει ένα μνημόνιο το οποίο όχι απλά πρέπει να τηρήσουμε αλλά έχουν ξεκαθαρίσει τόσο ο Γιώργος Παπανδρέου όσο και ο Αντώνης Σαμαράς, σε περίπτωση που αναλάβει φυσικά τη διακυβέρνηση της χώρας, ότι θα το τηρήσουν. Άρα με ή χωρίς νέα λαϊκή εντολή, με τον παλιό ή με έναν καινούριο πρωθυπουργό, η πολιτική αυτή θα συνεχιστεί αναγκαστικά.
Ο τρίτος λόγος για πρόωρες εκλογές, αυτός δηλαδή που λέει για μια νέα κυβέρνηση συνεργασίας ώστε το βάρος των όποιων μελλοντικών αποφάσεων να το επωμιστούν πέντε και όχι ένας, μάλλον στην παρούσα φάση δε φαίνεται να ισχύει αφού για να πάμε σε κυβέρνηση συνεργασίας, θα πρέπει να υπάρχει ένα κοινό πλάνο διακυβέρνησης όπου και οι πέντε, ή τουλάχιστον όσοι θα συμμετέχουν σ’ αυτή την κυβέρνηση συνεργασίας, θα πρέπει να συμφωνούν σε ορισμένα βασικά σημεία και με βάση αυτά, να χαράξουν τη μελλοντική μας πολιτική ως χώρα.
Προς το παρόν τέτοιο πλάνο και κοινές συνιστάμενες δε φαίνεται να υπάρχουν και φυσικά δεν μπορώ να διανοηθώ ότι τα υπόλοιπα κόμματα θα δεχτούν να συμμετάσχουν σε μια κυβέρνηση συνεργασίας όπου το βασικό πολιτικό πλάνο καθώς και οι αποφάσεις θα είναι του ενός, μόνο για να πάρουν μια θέση, ένα υπουργείο.
Άρα για να φτάσουμε σε σημείο να σχηματιστεί μια κυβέρνηση συνεργασίας, θα πρέπει να διανύσουμε ακόμα αρκετό δρόμο και προς το παρόν δε φαίνεται να υπάρχει η διάθεση αυτή. Το μόνο βέβαιο είναι ότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα αν τελικά θα πάμε ή όχι σε πρόωρες εθνικές εκλογές. Αυτό είναι κάτι που ούτε να το απορρίψει κανείς μπορεί αλλά ούτε και να το θεωρεί ως δεδομένο αν και το ζητούμενο δεν είναι οι εκλογές ή μια νέα κυβέρνηση. Αυτό που χρειαζόμαστε ως χώρα είναι μια άλλη πολιτική, ένα όραμα που θα μας βοηθήσει να δούμε πιο καθαρά και να αλλάξουμε όλα εκείνα που μας έφτασαν ένα βήμα πριν από το γκρεμό.

Σ. Καραχότζα

Πάμε σε εκλογή των μουφτήδων;


Αυτή θα είναι η επόμενη μας υποχώρηση;

Στο προσκήνιο επανήλθε και πάλι το τελευταίο αυτό διάστημα, η εκλογή ή μη των μουφτήδων με αφορμή την ανανέωση για δέκα ακόμα χρόνια της θητείας ορισμένων εκ των υπαρχόντων μουφτήδων και τη σκέψη του αρμόδιου υπουργείου, να προχωρήσει στην αντικατάσταση κάποιων άλλων, είτε γιατί δεν ανταποκρίνονται στον πραγματικό τους ρόλο είτε γιατί λόγω του προχωρημένου της ηλικίας τους δεν μπορούν πλέον να προσφέρουν.
Μάλιστα ακούστηκε έντονα ότι μετά και την ανανέωση αυτή της θητείας των μουφτήδων, παγώνει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα το ενδεχόμενο να πάμε σε εκλογή και όχι σε διορισμό τους κι αυτά που ακούστηκαν μπορεί να τα ερμηνεύσει κανείς με πολλούς τρόπους. Μια, κατά την άποψή μου πιθανότερη ερμηνεία είναι πως η κυβέρνηση είχε ήδη δρομολογήσει τις προβλεπόμενες διαδικασίες ώστε ο οι μουφτήδες πλέον να εκλέγονται απευθείας από το λαό. Διαφορετικά δεν μπορούμε να μιλάμε για πάγωμα αφού για να παγώσει κάτι, πρέπει πρώτα να υπάρχει.
Ωστόσο κυβερνητικά στελέχη διαβεβαιώνουν ότι κάτι τέτοιο δεν υπήρξε ποτέ κι ότι η κυβέρνηση δε σκέφτεται καν το ενδεχόμενο αυτό κι όλα όσα ακούγονται προέρχονται από κάποιους που απλά θέλουν να κρατάνε διαρκώς το συγκεκριμένο θέμα στην επικαιρότητα. Η αλήθεια βέβαια κατά τη δική μου γνώμη είναι πως η μέρα που ο μουφτής πλέον στη χώρα μας θα εκλέγεται και δε θα διορίζεται, δε θα αργήσει να έρθει κι ότι αυτό είναι βαθειά ριζωμένο στη σκέψη όχι μόνο αυτής αλλά όλων των κυβερνήσεων.
Απλά η κυβέρνηση που θα αποφασίσει να προχωρήσει στην απόφαση αυτή, θα προσπαθήσει να το κάνει με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει όσο το δυνατόν λιγότερες αντιδράσεις, μιας και θα πρόκειται για πρωτοτυπία αφού σε καμία άλλη χώρα δε γίνεται εκλογή του μουφτή από το λαό. Άλλωστε δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα πάγιο αίτημα της Άγκυρας και η χώρα μας δυστυχώς έχει δείξει πολλές φορές ότι αργά ή γρήγορα υποκύπτει στις πιέσεις της και, με ή χωρίς αντιδράσεις, αποδέχεται τα αιτήματα της.
Βέβαια μια απαραίτητη προϋπόθεση για να εκλέγεται και όχι να διορίζεται ο μουφτής είναι να του αναιρεθούν οι δικαστικές αρμοδιότητες που έχει σήμερα αφού όσο αυτές εξακολουθεί να υφίστανται δε μπορεί να εκλέγεται. Έγκυρες πληροφορίες πάντως αναφέρουν ότι η τωρινή κυβέρνηση μόνο αρνητική δεν είναι ως προς το θέμα της εκλογής του μουφτή από το λαό αλλά θέλει πρώτα να του αφαιρέσει όλες τους τις αρμοδιότητες, με αποτέλεσμα όταν αυτός θα εκλέγεται πλέον, να μην έχει καμία απολύτως δύναμη και ο τίτλος του να έχει τυπικό χαρακτήρα.
Αν το δει κανείς σαν σκέψη αυτό θα διακρίνει ότι ο στόχος αυτός της κυβέρνησης έχει μια βάση αλλά αυτό δε σημαίνει πως δε θα είναι λάθος μας να πάμε σε αυτό που εδώ και χρόνια ζητάει η Άγκυρα, στην εκλογή του μουφτή. Άλλωστε ο κυριότερος στόχος εκείνων που τόσο επίμονα ζητούν την εκλογή των μουφτήδων δεν είναι οι σημερινές του αρμοδιότητες αλλά να έχουν ένα δικό τους άνθρωπο ο οποίος θα μπορεί να περνάει προς τους μουσουλμάνους της Θράκης, τα μηνύματα που εκείνοι θέλουν.
Αν μάλιστα αναλογιστεί κανείς τα όσα ακούγονται και λέγονται αναφορικά με το ρόλο που διαδραματίζει το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής σε κάθε εκλογική αναμέτρηση στη χώρα μας, καταλαβαίνει πως και η εκλογή των μουφτήδων θα εξαρτάται από αυτό, στην ουσία δηλαδή ο άνθρωπος που θα εκλέγεται ως μουφτής, θα είναι κατά πάσα πιθανότητα άνθρωπος του τουρκικού προξενείου.
Πρέπει λοιπόν οι κυβερνήσεις της χώρα μας να καταλάβουν ότι η Άγκυρα δε θέλει και δε χρειάζεται στη Θράκη μουφτήδες με τη σημερινή τους ιδιότητα, τους θέλει για άλλους λόγους. Ας δούμε για παράδειγμα τι κάνουν σήμερα οι ψευτομουφτήδες στη Θράκη. Μπορεί να είναι άλλοι εκείνοι που έχουν τις αρμοδιότητες του μουφτή και είναι διορισμένοι από το ελληνικό κράτος, αλλά οι ψευτομουφτήδες είναι εκείνοι που μπορούν και επηρεάζουν στο μέγιστο τη γνώμη των μουσουλμάνων της Θράκης.
Αυτό δηλαδή που σήμερα κάνουν οι ψευτομουφτήδες με τόσο μεγάλη επιτυχία, η Άγκυρα θέλει να το κάνουν άνθρωποι που θα έχουν τη νομιμοποίηση που θα τους δίνει η επίσημη εκλογή τους. Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν ο εκλεγμένος μουφτής θα έχει δικαστικές αρμοδιότητες αλλά το να επηρεάζει πολιτικά τους μουσουλμάνους.
Αυτό φυσικά είναι κάτι που ήδη γίνεται εδώ και αρκετό καιρό στους νομούς Έβρου, Ροδόπης και Ξάνθης. Η πολιτική επιρροή μέσω των ψευτομουφτήδων υφίσταται και κανείς δε φαίνεται ικανός να τη σταματήσει. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, θα έλεγε με ευκολία κανείς πως δε μας πειράζει σε τίποτα, αυτό που σήμερα κάνουν οι ψευτομουφτήδες να το κάνουν πλέον οι επίσημα εκλεγμένοι μουφτήδες.
Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα, εδώ μιλάμε για κάτι που το απαιτεί επίμονα η Άγκυρα και δεν το αποδέχεται η χώρα μας κι όσο δεν το αποδέχεται, δεν μπορεί η Τουρκία να προχωρήσει στα επόμενα της βήματα στη Θράκη. Αν όμως η ελληνική κυβέρνηση κάνει αποδεκτό το αίτημα αυτό της γειτονικής χώρας, τότε θα έχει ανοίξει διάπλατα το δρόμο στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο προφανώς έχει ήδη σχεδιασμένες τις επόμενες κινήσεις του στη Θράκη.
Με απλά λόγια, αν η κυβέρνηση κάνει πράξη αυτό που σκέφτεται, επιτρέψει δηλαδή την εκλογή των μουφτήδων αφού πρώτα τους έχει αφαιρέσει σχεδόν όλες τους τις αρμοδιότητες και με σκοπό να τους αποδυναμώσει και ο εκλεγμένος πλέον μουφτής να έχει ένα τυπικό ρόλο, αυτός μόνο τυπικός δε θα είναι κι αυτό το καταλαβαίνει κανείς από τη δράση των ψευτομουφτήδων σήμερα.

Σ. Καραχότζα

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Είναι αίσχος αυτό που θα γίνει στην Ξάνθη

Τελικά δεν είναι καθόλου εύκολο να αλλάξουν ορισμένα πράγματα στη χώρα μας ή ακόμα και στον τόπο μας. Κάποιοι εξακολουθούν να φέρονται το ίδιο αλαζονικά ξεχνώντας πως ο ρόλος τους είναι τελείως διαφορετικός από αυτό που κάνουν.
Την Παρασκευή και για τρεις συνολικά μέρες, στην Ξάνθη θα προβληθεί μια παιδική παράσταση, ο Αλαντίν αν δεν κάνω λάθος και το λέω αυτό διότι ποτέ δεν ήμουν καλός στα καλλιτεχνικά. Για την ώρα δεν υπάρχει τίποτα το κακό, μια επιχείρηση ιδιωτική κάνει απλά μια περιοδεία σε διάφορες πόλεις προβάλλοντας τη συγκεκριμένη παράσταση και καλείς τον κόσμο, και κυρίως τους μικρούς μας φίλους να πάνε να τη δούνε, πληρώνο0ντας απλά ένα εισιτήριο του οποίου το κόστος είναι στα 25 ευρώ ανά άτομο.
Κάπου εδώ όμως αρχίζουν τα γνωστά ελληνικά παρατράγουδα αφού στην όλη ιστορία εμπλέκονται τόσο ο δήμος της Ξάνθης ο οποίος και παραχωρεί το κλειστό αθλητικό κέντρο Φίλιππος Αμοιρίδης στο οποίο και θα γίνονται οι παραστάσεις όσο και οι διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Ξάνθης η οποία έχει ξεσηκώσει όλα τα σχολεία, να πάνε τα παιδιά στην παράσταση με τον κάθε μαθητή, νηπιαγωγείου, δημοτικού και γυμνασίου να πρέπει να πληρώσει 10 ευρώ για αν δει την παράσταση συν 1 ευρώ για το λεωφορείο που θα τον μεταφέρει στο χώρο που θα πραγματοποιηθεί αυτή.
Βέβαια το κάθε παιδί θα πάει μόνο εφόσον υπάρχει και η συναίνεση του γονέα – κηδεμόνα ο οποίος και υπογράφει ένα έγγραφο δηλώνοντας ότι δέχεται να παρακολουθήσει το παιδί του την παράσταση αυτή. Στη μέση όμως υπάρχει και ένας έστω έμμεσος ψυχολογικός εκβιασμός, από τη μια οι δάσκαλοι των σχολείων λένε στους μαθητές τους, πως όσοι δεν πάνε στην παράσταση θα κάνουν κανονικά μάθημα, κάτι που για εμάς τους μεγάλους ακούγεται απολύτως φυσιολογικό αλλά στην ψυχούλα ενός μικρού παιδιού είναι καθαρός εκβιασμός αφού ξέρει πως την ώρα που αυτό θα κάνει μάθημα επειδή οι γονείς του δεν το άφησαν να πάει να δει την παράσταση, οι υπόλοιποι συμμαθητές του θα βρίσκονται εκεί και θα διασκεδάζουν.
Επίσης γνωρίζουμε όλοι μας τις δυσκολίες των καιρών, ξέρουμε ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου γονέας δεν έχει να δώσει ούτε 5 ευρώ στο παιδί του κι αν θέλετε έχω βρεθεί κι εγώ αρκετές φορές σε αυτή τη θέση. Όταν όμως το παιδί έρθει και σου πει «μπαμπά, όλοι οι συμμαθητές μου θα πάνε να δούνε την παράσταση, δώσε μου κι εμένα αυτά τα 11 ευρώ για να πάω κι εγώ» τι μπορείς να κάνεις; Μπορείς να του πεις όχι και να το βλέπεις να στεναχωριέται και να κλαίει για μόλις 11 ευρώ τα οποία όμως εσύ αδυνατείς να του δώσεις; Όχι βέβαια, να γιατί μιλάω για έναν καθαρό εκβιασμό στον οποίο δε θα έπρεπε να συμμετέχουν τουλάχιστον οι διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Ξάνθης.
Να επρόκειτο για ένα πολιτιστικό γεγονός που θα συμβάλει στον εμπλουτισμό των γνώσεων των παιδιών μας, να επρόκειτο δηλαδή για κάτι που έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα, να το δεχτώ. Εδώ όμως μιλάμε για μια ιδιωτική επιχείρηση η οποία απλά θέλει, και καλά κάνει, να αυξήσει τα κέρδη της. Ο δήμος και η διευθύνσεις εκπαίδευσης δεν έχουν καμία δουλειά εκεί.
Μέσα σε όλα αυτά βέβαια τίθεται και το θέμα της ασφάλειας των παιδιών αφού στο χώρο αναμένεται να μαζευτούν χιλιάδες μικρά παιδάκια απ’ όλα τα σχολεία. Θα μπορούν άραγε οι εκπαιδευτικοί που θα τα συνοδεύουν, να τα φυλάνε όπως πρέπει; Μας εγγυάται κανείς για την ασφάλεια τους; φυσικά στο όλο γεγονός έπαιξαν το ρόλο τους και ορισμένα τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης τα οποία δέχτηκαν και μάλιστα αφιλοκερδώς, να διαφημίσουν την εν λόγο παράσταση ξεσηκώνοντας ίσως περισσότερο τα παιδιά αν και τα μέσα είναι τα τελευταία που ευθύνονται γι’ αυτό που θα γίνει στην Ξάνθη.
Ως πολίτης λοιπόν, ως γονέας αλλά και ως δημοσιογράφος, περιμένω ορισμένες απαντήσεις τόσο από τους υπευθύνους του δήμου Ξάνθης όσο και από τους προϊσταμένους πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Ξάνθης. Μπλέκουν την εκπαίδευση με τα κέρδη μιας επιχείρησης κι αυτό δεν τους τιμά καθόλου.

Σεμπαϊδήν Καραχότζα

Είναι αίσχος αυτό που θα γίνει στην Ξάνθη

Τελικά δεν είναι καθόλου εύκολο να αλλάξουν ορισμένα πράγματα στη χώρα μας ή ακόμα και στον τόπο μας. Κάποιοι εξακολουθούν να φέρονται το ίδιο αλαζονικά ξεχνώντας πως ο ρόλος τους είναι τελείως διαφορετικός από αυτό που κάνουν.
Την Παρασκευή και για τρεις συνολικά μέρες, στην Ξάνθη θα προβληθεί μια παιδική παράσταση, ο Αλαντίν αν δεν κάνω λάθος και το λέω αυτό διότι ποτέ δεν ήμουν καλός στα καλλιτεχνικά. Για την ώρα δεν υπάρχει τίποτα το κακό, μια επιχείρηση ιδιωτική κάνει απλά μια περιοδεία σε διάφορες πόλεις προβάλλοντας τη συγκεκριμένη παράσταση και καλείς τον κόσμο, και κυρίως τους μικρούς μας φίλους να πάνε να τη δούνε, πληρώνο0ντας απλά ένα εισιτήριο του οποίου το κόστος είναι στα 25 ευρώ ανά άτομο.
Κάπου εδώ όμως αρχίζουν τα γνωστά ελληνικά παρατράγουδα αφού στην όλη ιστορία εμπλέκονται τόσο ο δήμος της Ξάνθης ο οποίος και παραχωρεί το κλειστό αθλητικό κέντρο Φίλιππος Αμοιρίδης στο οποίο και θα γίνονται οι παραστάσεις όσο και οι διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Ξάνθης η οποία έχει ξεσηκώσει όλα τα σχολεία, να πάνε τα παιδιά στην παράσταση με τον κάθε μαθητή, νηπιαγωγείου, δημοτικού και γυμνασίου να πρέπει να πληρώσει 10 ευρώ για αν δει την παράσταση συν 1 ευρώ για το λεωφορείο που θα τον μεταφέρει στο χώρο που θα πραγματοποιηθεί αυτή.
Βέβαια το κάθε παιδί θα πάει μόνο εφόσον υπάρχει και η συναίνεση του γονέα – κηδεμόνα ο οποίος και υπογράφει ένα έγγραφο δηλώνοντας ότι δέχεται να παρακολουθήσει το παιδί του την παράσταση αυτή. Στη μέση όμως υπάρχει και ένας έστω έμμεσος ψυχολογικός εκβιασμός, από τη μια οι δάσκαλοι των σχολείων λένε στους μαθητές τους, πως όσοι δεν πάνε στην παράσταση θα κάνουν κανονικά μάθημα, κάτι που για εμάς τους μεγάλους ακούγεται απολύτως φυσιολογικό αλλά στην ψυχούλα ενός μικρού παιδιού είναι καθαρός εκβιασμός αφού ξέρει πως την ώρα που αυτό θα κάνει μάθημα επειδή οι γονείς του δεν το άφησαν να πάει να δει την παράσταση, οι υπόλοιποι συμμαθητές του θα βρίσκονται εκεί και θα διασκεδάζουν.
Επίσης γνωρίζουμε όλοι μας τις δυσκολίες των καιρών, ξέρουμε ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου γονέας δεν έχει να δώσει ούτε 5 ευρώ στο παιδί του κι αν θέλετε έχω βρεθεί κι εγώ αρκετές φορές σε αυτή τη θέση. Όταν όμως το παιδί έρθει και σου πει «μπαμπά, όλοι οι συμμαθητές μου θα πάνε να δούνε την παράσταση, δώσε μου κι εμένα αυτά τα 11 ευρώ για να πάω κι εγώ» τι μπορείς να κάνεις; Μπορείς να του πεις όχι και να το βλέπεις να στεναχωριέται και να κλαίει για μόλις 11 ευρώ τα οποία όμως εσύ αδυνατείς να του δώσεις; Όχι βέβαια, να γιατί μιλάω για έναν καθαρό εκβιασμό στον οποίο δε θα έπρεπε να συμμετέχουν τουλάχιστον οι διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Ξάνθης.
Να επρόκειτο για ένα πολιτιστικό γεγονός που θα συμβάλει στον εμπλουτισμό των γνώσεων των παιδιών μας, να επρόκειτο δηλαδή για κάτι που έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα, να το δεχτώ. Εδώ όμως μιλάμε για μια ιδιωτική επιχείρηση η οποία απλά θέλει, και καλά κάνει, να αυξήσει τα κέρδη της. Ο δήμος και η διευθύνσεις εκπαίδευσης δεν έχουν καμία δουλειά εκεί.
Μέσα σε όλα αυτά βέβαια τίθεται και το θέμα της ασφάλειας των παιδιών αφού στο χώρο αναμένεται να μαζευτούν χιλιάδες μικρά παιδάκια απ’ όλα τα σχολεία. Θα μπορούν άραγε οι εκπαιδευτικοί που θα τα συνοδεύουν, να τα φυλάνε όπως πρέπει; Μας εγγυάται κανείς για την ασφάλεια τους; φυσικά στο όλο γεγονός έπαιξαν το ρόλο τους και ορισμένα τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης τα οποία δέχτηκαν και μάλιστα αφιλοκερδώς, να διαφημίσουν την εν λόγο παράσταση ξεσηκώνοντας ίσως περισσότερο τα παιδιά αν και τα μέσα είναι τα τελευταία που ευθύνονται γι’ αυτό που θα γίνει στην Ξάνθη.
Ως πολίτης λοιπόν, ως γονέας αλλά και ως δημοσιογράφος, περιμένω ορισμένες απαντήσεις τόσο από τους υπευθύνους του δήμου Ξάνθης όσο και από τους προϊσταμένους πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Ξάνθης. Μπλέκουν την εκπαίδευση με τα κέρδη μιας επιχείρησης κι αυτό δεν τους τιμά καθόλου.

Σεμπαϊδήν Καραχότζα

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Γραφειοκρατία ή αδιαφορία;

Κλείνουν τα μάτια μπροστά σε μια ξεκάθαρη παρανομία

Νόμους έχουμε πολλούς αλλά δεν έχουμε κάποιον να τους εφαρμόσει

Ένα περίεργο αλλά παράλληλα και επικίνδυνο για το μέλλον δυο συμπολιτών μας, άτομα με αναπηρία και οι δυο, παιχνίδι φαίνεται να παίχτηκε και μάλλον εξακολουθεί να παίζεται από την πρώην νομαρχία Ξάνθης. Πρόκειται για την περιβόητη υπόθεση της ανάκλησης ή μη των αδειών πώλησης τσιγάρων από τα καταστήματα της Σμίνθης όπου να θυμίσω ότι παντοπωλεία, κρεοπωλεία, καφενεία και καφεκοπτεία, με τρόπο που κανείς δεν ξέρει, έχουν εξασφαλίσει ανάλογη άδεια και πωλούν κανονικά τσιγάρα ενώ κάτι αντίστοιχο δε συναντά κανείς σε άλλα μέρη. Πιο συγκεκριμένα, μέσα σε μερικές μόνο εκατοντάδες τετραγωνικά, η νομαρχία Ξάνθης έδωσε 11 άδειες πώλησης τσιγάρων, κάτι που ακόμα και σύμφωνα με την εισαγγελική αρχή, δε δικαιολογείται.
Βέβαια όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρχε κανένας λόγος αντιδράσεις από κάποιον αφού όλοι βολεύονταν με την κατάσταση αυτή ενώ δεν υπήρξε μέχρι τώρα και κάποιος λόγος ο οποίος βάσει νομοθεσίας, να επιβάλει την ανάκληση αυτών των αδειών. Τώρα όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι αφού ο βασικότερος λόγος για να ανακληθούν αυτές οι άδεις υφίσταται πλέον στον συγκεκριμένο οικισμό. Όπως αναγράφεται με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο στις υπάρχουσες άδειες πώλησης τσιγάρων, αυτές ανακαλούνται αυτόματα σε περίπτωση που προκύψει κάποιος δικαιούχος, άτομο με αναπηρία κι αυτό έγινε. Ήδη στη Σμίνθη λειτουργούν εδώ και μερικούς μήνες δυο περίπτερα, ιδιοκτήτες των οποίων είναι δυο άτομα με αναπηρία και με δεδομένο ότι σε απόσταση 200 μέτρων από το κάθε περίπτερο, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να πουλάει τσιγάρα, προϊόν από το οποίο άλλωστε προέρχεται και το μεγαλύτερο μέρος του τζίρου των περιπτέρων, οι άδειες αυτές που έχουν όλα τα υπόλοιπα καταστήματα, η φύση των οποίων δε δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την πώληση ενός τέτοιου προϊόντος, θα έπρεπε να είχαν ήδη ανακληθεί.
Αυτό όμως δεν έγινε με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες των δύο περιπτέρων να απευθυνθούν στην αρμόδια υπηρεσία της νομαρχίας από όπου και πήραν την υπόσχεση, και μάλιστα από τον μέχρι 31 Δεκεμβρίου του 2010 αντινομάρχη Περικλή Καρβουνίδη, ότι θα γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να παρθούν πίσω οι άδειες αυτές. Οι μέρες όμως περνούσαν και η υπηρεσία την νομαρχίας δεν έκανε τίποτα, τότε και πάλι ο κύριος Καρβουνίδης υποσχέθηκε πως λύση στο πρόβλημα των δύο συμπολιτών μας θα δοθεί την τελευταία μέρα που η νομαρχία θα υφίσταται ο φορέας. Φυσικά καταλαβαίνεται όλοι πως ούτε τότε έγινε κάτι κι ότι το μόνο που ήθελε ο κύριος Κρβουνίδης και οι συνεργάτες του ήταν να τελειώσει η θητεία τους και να αναλάβουν την υπόθεση αυτή οι επόμενοι.
Μετά και από αυτή την εξέλιξη, οι δύο ιδιοκτήτες των περιπτέρων της Σμίνθης, μη έχοντας και καμιά άλλη λύση, απευθύνθηκαν στην εισαγγελική αρχή με την ελπίδα ότι εκεί θα βρουν το δίκιο τους κι ότι επιτέλους θα εφαρμοστεί ο νόμος. Προς μεγάλη τους έκπληξη όμως άκουσαν να τους λένε και εκεί ότι δε μπορούν να κάνουν και πολλά και το μόνο που στην περίπτωση αυτή μπορεί να γίνει, είναι η υπόθεση να φτάσει στη δικαστική αίθουσα όπου θα κληθούν να καταθέσουν όλοι μέχρι τώρα νομάρχες, αντινομάρχες και υπεύθυνοι για την έκδοση αδειών πώλησης τσιγάρων.
Με λίγα λόγια, στη χώρα μας έχουμε μια τέτοια δικαιοσύνη που ούτε η εισαγγελία δε μπορεί να εφαρμόσει ένα νόμο ο οποίος μάλιστα είναι αποτυπωμένος τόσο ξεκάθαρα πάνω στις προαναφερόμενες άδειες και για να γίνει αυτό, πρέπει να πάει μια τόσο απλή υπόθεση στις δικαστικές αίθουσες, με ότι συνεπάγεται αυτό. .
Ας μας πουν επιτέλους σε ποιες παραβάσεις έχει η εισαγγελία δυνατότητα αυτεπάγγελτης παρέμβασης και ποιος είναι τελικά ο πραγματικός της ρόλος. Το να λέει ένας εισαγγελέας ότι αναγνωρίζει την παράβαση που γίνεται αλλά δε μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό, ε δεν είναι και ότι πιο λογικό έχουμε ακούσει μέχρι τώρα σε αυτή τη χώρα. Το πιο λογικό θα ήταν να κινήσει αμέσως τις διαδικασίες για την εφαρμογή του νόμου.
Δε λέω ότι γίνεται κάτι εσκεμμένα από την εισαγγελική αρχή, απλά θεωρώ ότι είναι διαφορετικό το ζητούμενο της εισαγγελίας και διαφορετικό το ζητούμενο των δύο ανάπηρων συμπολιτών μας. Η μεν πρώτη, δηλαδή η εισαγγελία, ορθά παρατώντας, θέλει να στείλει την όλη υπόθεση στα δικαστήρια με σκοπό να τιμωρηθούν πιθανότατα όλοι όσοι εμπλέκονται στην παράνομη όπως φαίνεται έκδοση αδειών πώλησης τσιγάρων ενώ οι δυο συμπολίτες μας ζητούν να δοθεί η σχετική εντολή ώστε οι άδειες αυτές να ανακληθούν άμεσα και για να γίνει αυτό, με τις ελάχιστες νομικές γνώσεις που διαθέτω, θεωρώ πως δεν είναι απαραίτητο να γίνει δικαστήριο, από τη στιγμή που η διατήρηση των αδειών αυτών είναι ακόμα και σύμφωνα με την εισαγγελική αρχή παράνομη, μια εισαγγελική εντολή προς την αρμόδια υπηρεσία, είτε αυτή έχει περάσει στους δήμους είτε στην περιφέρεια, πιστεύω ότι είναι αρκετή.
Όταν μας κάνει κάποιος φάρσα στο κινητό μας τηλέφωνο και για να μάθουμε από την εταιρία κινητής τηλεφωνίας στην οποία είμαστε συνδρομητές τον αριθμό που μας κάνει τις φάρσες, χρειάζεται απλά μια εισαγγελική εντολή, αυτή δίνεται. Στην περίπτωση αυτή δε μπορεί αν δοθεί μια αντίστοιχη άδεια ανάκλησης των αδειών; Από εκεί και πέρα, το αν η εισαγγελία θα προχωρήσει στην περαιτέρω δίωξη εκείνων που έδωσαν τις άδειες αυτές, είναι δικό της θέμα αν και η άποψη μου είναι πως ναι, θα πρέπει να το κάνει. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με κάτι πολύ συγκεκριμένο και πολύ απλό.
Βέβαια εκείνο που πρέπει κάποια στιγμή να μάθουμε είναι αν όντως πρόκειται για μια υπόθεση τόσο περίπλοκη στην οποία δε μπορεί να δοθεί ένα τέλος ή κάποιοι δε θέλουν να πάρουν πίσω τις άδειες που πλέον παράνομα υπάρχουν στη Σμίνθη. Προσωπικά και έχοντας πλήρη επίγνωση των λεγομένων μου, θεωρώ πως στην υπόθεση αυτή η λύση είναι πολύ απλή αλλά υπάρχουν κάποιοι που για να μην επωμιστούν το όποιο πολιτικό κόστος, δε θέλουν να τη δώσουν.
Βέβαια τις τελευταίες μέρες έγιναν κάποιες κινήσεις και έχουν ανακληθεί 4 άδειες πώλησης τσιγάρων στη Σμίνθη αλλά οι 2 από αυτές αφορούν καταστήματα που έχουν βάλει λουκέτο εδώ και τρία χρόνια. Τις υπόλοιπες δεν τολμάει, ή δε θέλει να τις ακουμπήσει κανένας. Γιατί άραγε; Επίσης δεν ξέρω κατά πόσο λειτουργεί αυτό λέμε ελεγκτικός μηχανισμός αφού σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες, ακόμα και μαγαζιά που δε διαθέτουν αντίστοιχη άδεια, πωλούν χωρίς να τα ενοχλεί κανείς, τσιγάρα.
Βέβαια αν ρίξετε μια μόνο ματιά σε μια από αυτές τις άδειες, θα δείτε ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να πουλάει ένα κατάστημα τσιγάρα, σε περιοχές βέβαια που δεν υπάρχουν ανάπηροι δικαιούχοι τέτοιας άδειας, είναι να έχει ειδικά διαμορφωμένο χώρο μόνο για τα τσιγάρα και να μην έχουν αυτά καμία επαφή με τα υπόλοιπα προϊόντα του καταστήματος. Προκαλώ λοιπόν να τον οποιοδήποτε αρμόδιο για το θέμα αυτό, να κάνουμε μαζί μια βόλτα στα καταστήματα της Σμίνθης για να δούμε το κατά πόσο τηρείται από τους εκεί επαγγελματίες ο όρος αυτός. Να δουν κι εκείνοι, αν και το ξέρουν δηλαδή, που και πως κρατάνε τα τσιγάρα στα καταστήματα αυτά.
Μετά από όλα αυτά, το τελικό συμπέρασμα είναι ένα και έχει τη μορφή ερωτήματος, υπάρχει άραγε κάτι που να λειτουργεί σωστά στη χώρα μας;

Σεμπαϊδήν Καραχότζα

ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ

ΟΣΑ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥ, ΘΑ ΤΑ ΛΕΩ ΑΠΟ ΕΔΩ. ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΟΝ ΟΣΩΝ ΛΕΩ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΘΑ ΜΟΥ ΒΑΛΕΙ ΦΙΜΟΤΡΟ. ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΝΕΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ.