Γραφειοκρατία ή αδιαφορία;

Κλείνουν τα μάτια μπροστά σε μια ξεκάθαρη παρανομία

Νόμους έχουμε πολλούς αλλά δεν έχουμε κάποιον να τους εφαρμόσει

Ένα περίεργο αλλά παράλληλα και επικίνδυνο για το μέλλον δυο συμπολιτών μας, άτομα με αναπηρία και οι δυο, παιχνίδι φαίνεται να παίχτηκε και μάλλον εξακολουθεί να παίζεται από την πρώην νομαρχία Ξάνθης. Πρόκειται για την περιβόητη υπόθεση της ανάκλησης ή μη των αδειών πώλησης τσιγάρων από τα καταστήματα της Σμίνθης όπου να θυμίσω ότι παντοπωλεία, κρεοπωλεία, καφενεία και καφεκοπτεία, με τρόπο που κανείς δεν ξέρει, έχουν εξασφαλίσει ανάλογη άδεια και πωλούν κανονικά τσιγάρα ενώ κάτι αντίστοιχο δε συναντά κανείς σε άλλα μέρη. Πιο συγκεκριμένα, μέσα σε μερικές μόνο εκατοντάδες τετραγωνικά, η νομαρχία Ξάνθης έδωσε 11 άδειες πώλησης τσιγάρων, κάτι που ακόμα και σύμφωνα με την εισαγγελική αρχή, δε δικαιολογείται.
Βέβαια όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρχε κανένας λόγος αντιδράσεις από κάποιον αφού όλοι βολεύονταν με την κατάσταση αυτή ενώ δεν υπήρξε μέχρι τώρα και κάποιος λόγος ο οποίος βάσει νομοθεσίας, να επιβάλει την ανάκληση αυτών των αδειών. Τώρα όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι αφού ο βασικότερος λόγος για να ανακληθούν αυτές οι άδεις υφίσταται πλέον στον συγκεκριμένο οικισμό. Όπως αναγράφεται με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο στις υπάρχουσες άδειες πώλησης τσιγάρων, αυτές ανακαλούνται αυτόματα σε περίπτωση που προκύψει κάποιος δικαιούχος, άτομο με αναπηρία κι αυτό έγινε. Ήδη στη Σμίνθη λειτουργούν εδώ και μερικούς μήνες δυο περίπτερα, ιδιοκτήτες των οποίων είναι δυο άτομα με αναπηρία και με δεδομένο ότι σε απόσταση 200 μέτρων από το κάθε περίπτερο, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να πουλάει τσιγάρα, προϊόν από το οποίο άλλωστε προέρχεται και το μεγαλύτερο μέρος του τζίρου των περιπτέρων, οι άδειες αυτές που έχουν όλα τα υπόλοιπα καταστήματα, η φύση των οποίων δε δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την πώληση ενός τέτοιου προϊόντος, θα έπρεπε να είχαν ήδη ανακληθεί.
Αυτό όμως δεν έγινε με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες των δύο περιπτέρων να απευθυνθούν στην αρμόδια υπηρεσία της νομαρχίας από όπου και πήραν την υπόσχεση, και μάλιστα από τον μέχρι 31 Δεκεμβρίου του 2010 αντινομάρχη Περικλή Καρβουνίδη, ότι θα γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να παρθούν πίσω οι άδειες αυτές. Οι μέρες όμως περνούσαν και η υπηρεσία την νομαρχίας δεν έκανε τίποτα, τότε και πάλι ο κύριος Καρβουνίδης υποσχέθηκε πως λύση στο πρόβλημα των δύο συμπολιτών μας θα δοθεί την τελευταία μέρα που η νομαρχία θα υφίσταται ο φορέας. Φυσικά καταλαβαίνεται όλοι πως ούτε τότε έγινε κάτι κι ότι το μόνο που ήθελε ο κύριος Κρβουνίδης και οι συνεργάτες του ήταν να τελειώσει η θητεία τους και να αναλάβουν την υπόθεση αυτή οι επόμενοι.
Μετά και από αυτή την εξέλιξη, οι δύο ιδιοκτήτες των περιπτέρων της Σμίνθης, μη έχοντας και καμιά άλλη λύση, απευθύνθηκαν στην εισαγγελική αρχή με την ελπίδα ότι εκεί θα βρουν το δίκιο τους κι ότι επιτέλους θα εφαρμοστεί ο νόμος. Προς μεγάλη τους έκπληξη όμως άκουσαν να τους λένε και εκεί ότι δε μπορούν να κάνουν και πολλά και το μόνο που στην περίπτωση αυτή μπορεί να γίνει, είναι η υπόθεση να φτάσει στη δικαστική αίθουσα όπου θα κληθούν να καταθέσουν όλοι μέχρι τώρα νομάρχες, αντινομάρχες και υπεύθυνοι για την έκδοση αδειών πώλησης τσιγάρων.
Με λίγα λόγια, στη χώρα μας έχουμε μια τέτοια δικαιοσύνη που ούτε η εισαγγελία δε μπορεί να εφαρμόσει ένα νόμο ο οποίος μάλιστα είναι αποτυπωμένος τόσο ξεκάθαρα πάνω στις προαναφερόμενες άδειες και για να γίνει αυτό, πρέπει να πάει μια τόσο απλή υπόθεση στις δικαστικές αίθουσες, με ότι συνεπάγεται αυτό. .
Ας μας πουν επιτέλους σε ποιες παραβάσεις έχει η εισαγγελία δυνατότητα αυτεπάγγελτης παρέμβασης και ποιος είναι τελικά ο πραγματικός της ρόλος. Το να λέει ένας εισαγγελέας ότι αναγνωρίζει την παράβαση που γίνεται αλλά δε μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό, ε δεν είναι και ότι πιο λογικό έχουμε ακούσει μέχρι τώρα σε αυτή τη χώρα. Το πιο λογικό θα ήταν να κινήσει αμέσως τις διαδικασίες για την εφαρμογή του νόμου.
Δε λέω ότι γίνεται κάτι εσκεμμένα από την εισαγγελική αρχή, απλά θεωρώ ότι είναι διαφορετικό το ζητούμενο της εισαγγελίας και διαφορετικό το ζητούμενο των δύο ανάπηρων συμπολιτών μας. Η μεν πρώτη, δηλαδή η εισαγγελία, ορθά παρατώντας, θέλει να στείλει την όλη υπόθεση στα δικαστήρια με σκοπό να τιμωρηθούν πιθανότατα όλοι όσοι εμπλέκονται στην παράνομη όπως φαίνεται έκδοση αδειών πώλησης τσιγάρων ενώ οι δυο συμπολίτες μας ζητούν να δοθεί η σχετική εντολή ώστε οι άδειες αυτές να ανακληθούν άμεσα και για να γίνει αυτό, με τις ελάχιστες νομικές γνώσεις που διαθέτω, θεωρώ πως δεν είναι απαραίτητο να γίνει δικαστήριο, από τη στιγμή που η διατήρηση των αδειών αυτών είναι ακόμα και σύμφωνα με την εισαγγελική αρχή παράνομη, μια εισαγγελική εντολή προς την αρμόδια υπηρεσία, είτε αυτή έχει περάσει στους δήμους είτε στην περιφέρεια, πιστεύω ότι είναι αρκετή.
Όταν μας κάνει κάποιος φάρσα στο κινητό μας τηλέφωνο και για να μάθουμε από την εταιρία κινητής τηλεφωνίας στην οποία είμαστε συνδρομητές τον αριθμό που μας κάνει τις φάρσες, χρειάζεται απλά μια εισαγγελική εντολή, αυτή δίνεται. Στην περίπτωση αυτή δε μπορεί αν δοθεί μια αντίστοιχη άδεια ανάκλησης των αδειών; Από εκεί και πέρα, το αν η εισαγγελία θα προχωρήσει στην περαιτέρω δίωξη εκείνων που έδωσαν τις άδειες αυτές, είναι δικό της θέμα αν και η άποψη μου είναι πως ναι, θα πρέπει να το κάνει. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με κάτι πολύ συγκεκριμένο και πολύ απλό.
Βέβαια εκείνο που πρέπει κάποια στιγμή να μάθουμε είναι αν όντως πρόκειται για μια υπόθεση τόσο περίπλοκη στην οποία δε μπορεί να δοθεί ένα τέλος ή κάποιοι δε θέλουν να πάρουν πίσω τις άδειες που πλέον παράνομα υπάρχουν στη Σμίνθη. Προσωπικά και έχοντας πλήρη επίγνωση των λεγομένων μου, θεωρώ πως στην υπόθεση αυτή η λύση είναι πολύ απλή αλλά υπάρχουν κάποιοι που για να μην επωμιστούν το όποιο πολιτικό κόστος, δε θέλουν να τη δώσουν.
Βέβαια τις τελευταίες μέρες έγιναν κάποιες κινήσεις και έχουν ανακληθεί 4 άδειες πώλησης τσιγάρων στη Σμίνθη αλλά οι 2 από αυτές αφορούν καταστήματα που έχουν βάλει λουκέτο εδώ και τρία χρόνια. Τις υπόλοιπες δεν τολμάει, ή δε θέλει να τις ακουμπήσει κανένας. Γιατί άραγε; Επίσης δεν ξέρω κατά πόσο λειτουργεί αυτό λέμε ελεγκτικός μηχανισμός αφού σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες, ακόμα και μαγαζιά που δε διαθέτουν αντίστοιχη άδεια, πωλούν χωρίς να τα ενοχλεί κανείς, τσιγάρα.
Βέβαια αν ρίξετε μια μόνο ματιά σε μια από αυτές τις άδειες, θα δείτε ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να πουλάει ένα κατάστημα τσιγάρα, σε περιοχές βέβαια που δεν υπάρχουν ανάπηροι δικαιούχοι τέτοιας άδειας, είναι να έχει ειδικά διαμορφωμένο χώρο μόνο για τα τσιγάρα και να μην έχουν αυτά καμία επαφή με τα υπόλοιπα προϊόντα του καταστήματος. Προκαλώ λοιπόν να τον οποιοδήποτε αρμόδιο για το θέμα αυτό, να κάνουμε μαζί μια βόλτα στα καταστήματα της Σμίνθης για να δούμε το κατά πόσο τηρείται από τους εκεί επαγγελματίες ο όρος αυτός. Να δουν κι εκείνοι, αν και το ξέρουν δηλαδή, που και πως κρατάνε τα τσιγάρα στα καταστήματα αυτά.
Μετά από όλα αυτά, το τελικό συμπέρασμα είναι ένα και έχει τη μορφή ερωτήματος, υπάρχει άραγε κάτι που να λειτουργεί σωστά στη χώρα μας;

Σεμπαϊδήν Καραχότζα