Είναι αίσχος αυτό που θα γίνει στην Ξάνθη

Τελικά δεν είναι καθόλου εύκολο να αλλάξουν ορισμένα πράγματα στη χώρα μας ή ακόμα και στον τόπο μας. Κάποιοι εξακολουθούν να φέρονται το ίδιο αλαζονικά ξεχνώντας πως ο ρόλος τους είναι τελείως διαφορετικός από αυτό που κάνουν.
Την Παρασκευή και για τρεις συνολικά μέρες, στην Ξάνθη θα προβληθεί μια παιδική παράσταση, ο Αλαντίν αν δεν κάνω λάθος και το λέω αυτό διότι ποτέ δεν ήμουν καλός στα καλλιτεχνικά. Για την ώρα δεν υπάρχει τίποτα το κακό, μια επιχείρηση ιδιωτική κάνει απλά μια περιοδεία σε διάφορες πόλεις προβάλλοντας τη συγκεκριμένη παράσταση και καλείς τον κόσμο, και κυρίως τους μικρούς μας φίλους να πάνε να τη δούνε, πληρώνο0ντας απλά ένα εισιτήριο του οποίου το κόστος είναι στα 25 ευρώ ανά άτομο.
Κάπου εδώ όμως αρχίζουν τα γνωστά ελληνικά παρατράγουδα αφού στην όλη ιστορία εμπλέκονται τόσο ο δήμος της Ξάνθης ο οποίος και παραχωρεί το κλειστό αθλητικό κέντρο Φίλιππος Αμοιρίδης στο οποίο και θα γίνονται οι παραστάσεις όσο και οι διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Ξάνθης η οποία έχει ξεσηκώσει όλα τα σχολεία, να πάνε τα παιδιά στην παράσταση με τον κάθε μαθητή, νηπιαγωγείου, δημοτικού και γυμνασίου να πρέπει να πληρώσει 10 ευρώ για αν δει την παράσταση συν 1 ευρώ για το λεωφορείο που θα τον μεταφέρει στο χώρο που θα πραγματοποιηθεί αυτή.
Βέβαια το κάθε παιδί θα πάει μόνο εφόσον υπάρχει και η συναίνεση του γονέα – κηδεμόνα ο οποίος και υπογράφει ένα έγγραφο δηλώνοντας ότι δέχεται να παρακολουθήσει το παιδί του την παράσταση αυτή. Στη μέση όμως υπάρχει και ένας έστω έμμεσος ψυχολογικός εκβιασμός, από τη μια οι δάσκαλοι των σχολείων λένε στους μαθητές τους, πως όσοι δεν πάνε στην παράσταση θα κάνουν κανονικά μάθημα, κάτι που για εμάς τους μεγάλους ακούγεται απολύτως φυσιολογικό αλλά στην ψυχούλα ενός μικρού παιδιού είναι καθαρός εκβιασμός αφού ξέρει πως την ώρα που αυτό θα κάνει μάθημα επειδή οι γονείς του δεν το άφησαν να πάει να δει την παράσταση, οι υπόλοιποι συμμαθητές του θα βρίσκονται εκεί και θα διασκεδάζουν.
Επίσης γνωρίζουμε όλοι μας τις δυσκολίες των καιρών, ξέρουμε ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου γονέας δεν έχει να δώσει ούτε 5 ευρώ στο παιδί του κι αν θέλετε έχω βρεθεί κι εγώ αρκετές φορές σε αυτή τη θέση. Όταν όμως το παιδί έρθει και σου πει «μπαμπά, όλοι οι συμμαθητές μου θα πάνε να δούνε την παράσταση, δώσε μου κι εμένα αυτά τα 11 ευρώ για να πάω κι εγώ» τι μπορείς να κάνεις; Μπορείς να του πεις όχι και να το βλέπεις να στεναχωριέται και να κλαίει για μόλις 11 ευρώ τα οποία όμως εσύ αδυνατείς να του δώσεις; Όχι βέβαια, να γιατί μιλάω για έναν καθαρό εκβιασμό στον οποίο δε θα έπρεπε να συμμετέχουν τουλάχιστον οι διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Ξάνθης.
Να επρόκειτο για ένα πολιτιστικό γεγονός που θα συμβάλει στον εμπλουτισμό των γνώσεων των παιδιών μας, να επρόκειτο δηλαδή για κάτι που έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα, να το δεχτώ. Εδώ όμως μιλάμε για μια ιδιωτική επιχείρηση η οποία απλά θέλει, και καλά κάνει, να αυξήσει τα κέρδη της. Ο δήμος και η διευθύνσεις εκπαίδευσης δεν έχουν καμία δουλειά εκεί.
Μέσα σε όλα αυτά βέβαια τίθεται και το θέμα της ασφάλειας των παιδιών αφού στο χώρο αναμένεται να μαζευτούν χιλιάδες μικρά παιδάκια απ’ όλα τα σχολεία. Θα μπορούν άραγε οι εκπαιδευτικοί που θα τα συνοδεύουν, να τα φυλάνε όπως πρέπει; Μας εγγυάται κανείς για την ασφάλεια τους; φυσικά στο όλο γεγονός έπαιξαν το ρόλο τους και ορισμένα τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης τα οποία δέχτηκαν και μάλιστα αφιλοκερδώς, να διαφημίσουν την εν λόγο παράσταση ξεσηκώνοντας ίσως περισσότερο τα παιδιά αν και τα μέσα είναι τα τελευταία που ευθύνονται γι’ αυτό που θα γίνει στην Ξάνθη.
Ως πολίτης λοιπόν, ως γονέας αλλά και ως δημοσιογράφος, περιμένω ορισμένες απαντήσεις τόσο από τους υπευθύνους του δήμου Ξάνθης όσο και από τους προϊσταμένους πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Ξάνθης. Μπλέκουν την εκπαίδευση με τα κέρδη μιας επιχείρησης κι αυτό δεν τους τιμά καθόλου.

Σεμπαϊδήν Καραχότζα