Το Μακεδονικό της Θράκης

Είναι το νέο βιβλίο του γνωστού δημοσιογράφου Τάσου Κωστόπουλου, η παρουσίαση του οποίου έγινε στην Ξάνθη την Παρασκευή 22 Μαΐου στο εργατικό κέντρο από την πολιτική παράταξη ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Πρόκειται για ένα εγχείρημα που όπως είπε και ο ίδιος ο συγγραφέας, γίνεται από τη σκοπιά του ανθρώπου που δε ζει στην περιοχή αλλά βλέπει απ’ έξω τα όσα συμβαίνουν στη Θράκη.
Η αίθουσα όπου παρουσιάστηκε το βιβλίο ήταν γεμάτη, με τους περισσότερους όμως να είναι εκεί για να εκφράσουν με κόσμιο πάντα τρόπο τη διαφωνία τους με τα όσα υποστηρίζει ο συγγραφέας μέσα από το βιβλίο του.
Αν κάποιος επιχειρούσε να περιγράψει με μια φράση το περιεχόμενου αυτού του βιβλίου, θα έλεγε πως ο συγγραφέας απλά υποστηρίζει ότι οι Πομάκοι της Θράκης ουσιαστικά δεν υπάρχουν κι ότι είναι ένα δημιούργημα του υπουργείου εξωτερικών της χώρας μας.
Ο κύριος Κωστόπουλος μέσα από το βιβλίο του αυτό κάνει λόγο για ελληνικό παρακράτος το οποίο με υπόγειες χρηματοδοτήσεις κατασκεύασε το λεγόμενο πομάκικο κίνημα, μιλάει για ένα παρακράτος που μέσα από τα ελληνόφωνα νηπιαγωγεία επιχειρεί να επιβάλει στους ανθρώπους αυτούς την ελληνική γλώσσα, μιλάει για έντονες ανησυχίες της Άγκυρας ύστερα από όλες αυτές τις εξελίξεις στη Θράκη.
Επίσης μιλάει για ομοιότητες ανάμεσα στους Πομάκους της Θράκης και τους μακεδόνες όπως τους χαρακτηρίζει της δυτικής Ελλάδας. Βέβαια το κυριότερο μήνυμα που θέλει να στείλει ο κύριος Κωστόπουλος είναι πως αφού στηρίζεται (απορώ που το είδε αυτό) από το ελληνικό κράτος ή παρακράτος όπως χαρακτηριστικά λέει εκείνος, η διάσωση της πομάκικης γλώσσας, κάτι ανάλογο θα πρέπει να γίνει και με τη γλώσσα των μακεδόνων.
Στην ομιλία του ο κύριος Κωστόπουλος είπε ακόμα πολλά τα οποία είμαι βέβαιος πως αν ζούσε έστω μόνο λίγους μήνες στη Θράκη, δε θα τα έλεγε. Η προσπάθεια του αυτή είναι έτσι κι αλλιώς αξιέπαινη αλλά βασίζεται σε πηγές μόνο της μια πλευράς, σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσε κανείς να τη χαρακτηρίσει μια ολοκληρωμένη προσπάθεια.
Αυτό το λέμε γιατί του ξεφεύγει μια πολύ βασική λεπτομέρεια, οι Πομάκοι της Θράκης δεν αποσκοπούν σε κάποιο άλλο κράτος αλλά σ’ αυτό που θεωρούν πατρίδα τους, την Ελλάδα ενώ οι λεγόμενοι μακεδόνες αποσκοπούν σε ένα άλλο κράτος κάτι που δε το έλαβε υπόψη του ο συγγραφέας. Επίσης όταν μιλάει για ανησυχίες της Άγκυρας θα ήθελα πολύ να μας τις εξηγήσει αυτές. Ανησυχίες είναι τα απειλητικά τηλεφωνήματα που δέχονται οι εκφραστές αυτού του πομάκικου κινήματος; Ανησυχίες είναι η ανάρτηση των ονομάτων των μελών του πολιτιστικού συλλόγου Πομάκων Ξάνθης στα τζαμιά των πομακοχωρίων;
Ανησυχίες είναι τα υβριστικά και συκοφαντικά δημοσιεύματα των τουρκόφωνων εφημερίδων της Θράκης για όσους τολμούν δημόσια να αυτοπροσδιορίζονται ως Πομάκοι; Ανησυχίες είναι τα γρατζουνισμένα αυτοκίνητα μας ύστερα από κάθε τηλεοπτική εκπομπή στην οποία απλά λέμε ότι θέλουμε να παραμείνουμε αυτό που πάντα ήμασταν; Τι απ’ όλα αυτά τελικά είναι ανησυχίες και πως την αντιλαμβάνεται ο κύριος Κωστόπουλος την έννοια της ανησυχίας;
Ως προς τα ελληνόφωνα νηπιαγωγεία μέσα από τα οποία το ελληνικό κράτος θέλει να επιβάλει στους μουσουλμάνους της Θράκης την ελληνική γλώσσα. Δεν είδαμε πουθενά μέσα στο βιβλίο να μιλάει για ανάλογη επιβολή της τουρκικής γλώσσας μέσα από τα μειονοτικά δημοτικά. Εκεί κύριε Κωστόπουλε δεν υπάρχει επιβολή μιας γλώσσας;
Σε ερώτηση της μας για την επιμονή του να υπάρχουν δίγλωσσα νηπιαγωγεία για τους μουσουλμάνους, ο συγγραφέας είπε πως είναι δημοκρατικό δικαίωμα των μουσουλμάνων που το επιθυμούν, να έχουν και τουρκική γλώσσα στα νηπιαγωγεία τους. Περίεργο όμως μας φάνηκε που ποτέ δεν είπε ότι αντίστοιχο δικαίωμα έχουν και οι μουσουλμάνοι που ζητούν ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία στα χωριά τους.
Στο βιβλίο του μιλάει για ελληνικό παρακράτος, κάνει λόγο για την υπουργό εξωτερικών η οποία στηρίζει την προσπάθεια για διάσωση και ανάδειξη των στοιχείων του πομάκικου πολιτισμού στη Θράκη. Μήπως αυτό θα πρέπει να το εκλάβουμε ως ανέκδοτο; Εδώ και τόσα χρόνια ο εκάστοτε Έλληνας υπουργός εξωτερικών το μόνο που κάνει είναι να υποχωρεί μπροστά στα αιτήματα της Άγκυρας κι εκείνος μιλάει για υποστήριξη των πομάκων; Γιατί άραγε δε κάνει λόγο και για τις υπηρεσίες του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής η δραστηριότητες του οποίου ξεφεύγουν κατά πολύ από αυτές για τις οποίες υπάρχει;
Μέσα από την ομιλία του ο κύριος Κωστόπουλος απέδωσε την δημιουργία του όποιου πομακικού κινήματος στις προσπάθειες του στρατού αλλά και της ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ Α.Ε. αυτό θα έπρεπε να το σκεφτεί πολύ πριν το γράψει, διότι για τους περισσότερους πομάκους, η ταύτιση τους με τον κύριο Εμφιετζόγλου αποτελεί προσβολή. Κανείς δε διαφωνεί ότι υπάρχει μια δραστηριοποίηση του συγκεκριμένου επιχειρηματία στην περιοχή μας αλλά αυτό δε σημαίνει πως όποιος δηλώνει πομάκος ή Έλληνας μουσουλμάνος, είναι και υπάλληλος του Εμφιετζόγλου.
Ο κύριος Κωστόπουλος προφανώς δεν έχει αντιληφθεί ότι ευτυχώς υπάρχουν ακόμα γύρω του άνθρωποι για τους οποίους το χρήμα δεν είναι το παν. Δεν ξέρω αν κρίνει εξ ιδίων τα’ αλλότρια αλλά αυτά που λέει για ανάμιξη και κατά κάποιο τρόπο χρηματισμό των πομάκων από τον Πρόδρομο Εμφιετζόγλου αποτελούν όχι απλά προσβολή αλλά και ύβρη για τους περισσότερους από εμάς.
Ποτέ δεν ήμασταν της άποψης ότι πρέπει να δημιουργήσουμε πομάκους, πληρώνοντας τους, εξάλλου οι πομάκοι υπάρχουν και δεν είναι δημιούργημα των εκατομηρίων του Εμφιετζόγλου. Να ενημερώσουμε μόνο τον κύριο Κωστόπουλο ότι ο κύριος Εμφιετζόγλου δεν έχει ούτε καλημέρα με τα μέλη του πολιτιστικού συλλόγου πομάκων Ξάνθης κι αυτό γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι αυτοί αρνήθηκαν να γίνουν τσιράκια του και προτίμησαν να είναι ο αυτός τους και να εκπροσωπούν αυτό που πιστεύουν κι όχι αυτό για το οποίο θα πληρώνονται.
Καλό θα είναι λοιπόν για τον κύριο Κωστόπουλο αλλά και για τον καθένα που θα επιχειρήσει να ασχοληθεί με οποιονδήποτε τρόπο με τους πομάκους της Θράκης, πρώτα να εξετάσει όλες τις πλευρές και όλες τις παραμέτρους και μετά να εκφράσει δημόσια τη γνώμη του, εκτός πια και αν οι σκοποί του είναι άλλοι κι όχι η ανάδειξη της πραγματικότητας.
Όσο για την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. καλά έκανε και διοργάνωσε αυτή τη βραδιά, εξάλλου δικαίωμα έκφρασης έχουμε όλοι.
Κλείνοντας εκφράζουμε την πλήρη αντίθεση μας με τα φυλλάδια που το βράδυ εκείνης της Παρασκευής υπήρχαν σκορπισμένα έξω από το εργατικό κέντρο, φυλλάδια με συνθήματα του τύπου ΠΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΡΕ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΕ και άλλα τέτοια χαζά. Δικαίωμα να εκφράζουν δημόσια την άποψη τους έχουν όλοι, έστω κι αν η άποψη τους δεν είναι σωστή ή έστω κι αν αποσκοπεί κάπου αλλού. Κλείνοντας θα συμφωνήσουμε με το ρητό που ειπώθηκε το βράδυ της παρουσίασης του βιβλίου, μην ψάχνετε να βρείτε το επάγγελμα που θα σας αποφέρει πολλά χρήματα, στην εποχή μας δύο επαγγέλματα κάνουν θραύση, οι πωλητές πατρίδας και οι πωλητές θρησκείας.

Σ. Καραχότζα