Ένα προσωπικό, μεγάλο ευχαριστώ προς το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της οφθαλμολογικής κλινικής του γενικού νοσοκομείου Ξάνθης

Έχοντας κι εγώ, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες άλλωστε, στο μυαλό μου την εικόνα ενός σάπιου συστήματος δημόσιας υγείας, εικόνα την οποία αποκόμισα κυρίως από τα μέσα ενημέρωσης κι όχι από προσωπικές μου εμπειρίες, εισήχθηκα στο γενικό νοσοκομείο Ξάνθης προκείμενου να υποβληθώ σε μια μικρή, αλλά πάντα επικίνδυνη επέμβαση στα μάτια. Ωστόσο η εικόνα που αντίκρισα μέσα στην οφθαλμολογική κλινική του νοσοκομείου ήταν τελείως αντίθετη από αυτήν που περίμενα να δω -με βάση πάντα τα όσα είχα δει γενικότερα για τη δημόσια υγεία στη χώρα μας από τα Μ.Μ.Ε.
Θεωρώ λοιπόν υποχρέωση μου να ευχαριστήσω δημόσια το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της οφθαλμολογικής κλινικής τόσο για την πέρα κι από τις προσδοκίες μου επιτυχημένη επέμβαση στην οποία υποβλήθηκα όσο και για την άψογη συμπεριφορά και εξυπηρέτηση απέναντι μου κι απέναντι σε όλους τους ασθενείς της κλινικής που νοσηλεύονταν μαζί με μένα.
Επειδή όμως η ζωή θέλει και γέλιο θα πρέπει να πω πως διάφοροι εξαρτημένοι από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής άνθρωποι είχαν φτάσει σε σημείο να εύχονται ακόμα και μπροστά μου να χάσω εντελώς το φως μου. Φαίνεται πως η ευχή τους έπιασε τόπο αλλά με το ακριβώς αντίθετο απ’ ότι θα επιθυμούσαν εκείνοι αποτέλεσμα. Άντε, την επόμενη φορά ας μου ευχηθούν να γίνω πιο φτωχός απ’ ότι ήδη είμαι, αφού στην περίπτωση μου μάλλον οι ευχές τους λειτουργούν αντίθετα.
Ύστερα λοιπόν από αυτή την εμπειρία μου θέλω να πιστεύω πως η συγκεκριμένη κλινική δεν είναι η εξαίρεση σε έναν κανόνα που τα θέλει όλα ισοπεδωμένα, αλλά ο ίδιος ο κανόνας κι ότι τα όσα στραβά κι ανάποδα έχουν παρατηρηθεί μέχρι σήμερα στον τομέα της δημόσιας υγείας αποτελούν απλά εξαιρέσεις.
Σίγουρα κανείς δε μπορεί να πει πως όλα λειτουργούν τέλεια στα δημόσια νοσοκομεία. Αναρωτιέμαι όμως μήπως μια από τις κακές συνήθειες του Έλληνα είναι να κάνει την τρίχα τριχιά. Σημασία έχει πως αυτό που εγώ αντίκρισα μέσα στην κλινική δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτά που εδώ και τόσα χρόνια ακούω για τα δημόσια νοσοκομεία μας.
Όλα αυτά βέβαια όσον αφορά το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό κυρίως της κλινικής, από την άλλη όμως δε θα μπορούσα να κλείσω τα μάτια μου μπροστά σε όσα ανεπίτρεπτα είδα σε άλλους χώρους του νοσοκομείου.
Καταρχήν είδα φορεία παρατημένα σε χώρους βρώμικους, όπως είναι τα καπνιστήρια, φορεία τα οποία την επόμενη μέρα θα χρησιμοποιηθούν για τη μεταφορά κάποιου ασθενή. Επίσης είδα τοίχους ραγισμένους σε μαύρα χάλια, όπου πρέπει να γίνει άμεση παρέμβαση.
Όλα αυτά βέβαια ανήκουν στην αρμοδιότητα του διοικητικού προσωπικού του νοσοκομείου και δε βαραίνουν ιατρούς και νοσοκόμες. Πρέπει όμως τέτοιες εικόνες να μην υπάρχουν μέσα σε νοσοκομεία που όταν φτιάχτηκαν θεωρούνταν από τα καλύτερα της χώρας. Ας ελπίσουμε πως η παρέμβαση των αρμοδίων θα είναι άμεση και κυρίως αποτελεσματική.

Σ. Καραχότζα