Η πόλη με τα χίλια χρώματα, η οποία πριν από λίγες μόνο μέρες υποδέχτηκε στις γιορτές παλιάς πόλης χιλιάδες επισκέπτες, δυστυχώς δυσφημείται με τον χειρότερο τρόπο και γι’ αυτό ευθύνονται οι ίδιοι οι τοπικοί άρχοντες της. Όσο φιλόξενη ήταν στα στέκια των συλλόγων στην παλιά πόλη, άλλο τόσο αφιλόξενο είναι το κέντρο της.
Μιλάμε για ένα κέντρο το οποίο έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο και όποιος το επισκεφτεί, πραγματικά μαρτυράει μέχρι να βγει από αυτό. Φυσικά δεν είναι μόνο το κέντρο της Ξάνθης όπου εκτελούνται έργα αφού και σε πολλούς δρόμους γίνεται το ίδιο. Το θέμα ωστόσο είναι πως ειδικά το κέντρο είναι απλησίαστο για τους οδηγούς ενώ αυτό έχει αντίχτυπο και στην αγορά αφού όσοι αποφασίσουν να επισκεφτούν τα εκεί εμπορικά καταστήματα και να ψωνίσουν, ξέρουν πως τα ψώνια τους θα πρέπει να τα κουβαλήσουν μέχρι τις παρυφές της πόλης όπου είναι αναγκασμένοι να αφήσουν το αυτοκίνητο τους κι αυτό γιατί κανένας εκ των αρμοδίων δεν πρόβλεψε τη δημιουργία και θέσεων στάθμευσης.
Έτσι εκτός από το ότι σε καθημερινή βάση επικρατεί κυριολεκτικά ένα μπάχαλο, ερημώνει και η αγορά κι επειδή όλα αυτά είναι μια αλυσίδα, με την ερήμωση της αγοράς και την πτώση του τσίρου, έχουμε και τις ανάλογες απώλειες θέσεων εργασίας. Σε αυτά προσθέστε και τα διαρκώς χαλασμένα φανάρια τα οποία υπολειτουργούν, τις μουντζουρωμένες πινακίδες όπου κανείς δε καταλαβαίνει τι λένε, τη δημοτική αστυνομία η οποία ασχολείται με αυτοκίνητα σταθμευμένα σε σημεία που πραγματικά δεν ενοχλούν κανέναν και αδιαφορεί για το χάος που επικρατεί στο κέντρο και το κυριότερο, την έλλειψη ποδηλατοδρόμων, γεγονός που αναγκάζει όσους επιθυμούν να μετακινούνται με το ποδήλατο τους, να θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα.
Βέβαια το γεγονός ότι ολόκληρη η πόλη έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο μόνο αρνητικό δεν είναι αφού αυτό δείχνει ότι γίνονται έργα. Μα δε λέει κανείς να μη γίνουν τα έργα αυτά, απλά λέμε πως οι εκτελεστές αυτών των έργων θα έπρεπε να μεριμνήσουν ώστε να μη γίνει κόλαση η ζωή των κατοίκων της πόλης για όσο διάστημα θα γίνονται τα έργα αυτά. Να φροντίσουν να έχουν φωτεινούς σηματοδότες που να λειτουργούν κανονικά και γενικά να εξασφαλίζουν την ομαλότητα μέσα στην πόλη. Δυστυχώς στην Ξάνθη δεν έχει γίνει τίποτα απ’ όλα αυτά.
Μάλιστα πολλές φορές τα έργα αυτά έχουν να κάνουν με δρόμους ή πεζοδρόμια που έχουν δουλευτεί πριν ένα ή το πολύ δύο χρόνια και απλά τα ξαναφτιάχνουν έτσι για να δώσουν προφανώς ψωμί σε κάποιους κολλητούς τους εργολάβους. Η μόνη μας ελπίδα πλέον είναι να τελειώσουν τα έργα αυτά όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Το παράλογο όμως στην όλη υπόθεση είναι ότι κάποιοι ακόμα ψάχνουν τις αιτίες που η επισκεψημότητα στην Ξάνθη είναι πεσμένη σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Τι να έρθει να κάνει κανείς στην Ξάνθη, να δει τους σκαμμένους της δρόμους; Να δει τις αμέτρητες λακκούβες; Ή μήπως τα χαλασμένα της φανάρια;
Κλείνοντας θέλω να τονίσω πως το άρθρο αυτό δε το γράφω ούτε ως υπεύθυνος αυτής της ηλεκτρονικής πλέον εφημερίδας ούτε ως δημοσιογράφος, το γράφω ως ένας απλός πολίτης που καθημερινά βιώνει αυτό το μαρτύριο μέσα στην Ξάνθη.
Σ. Καραχότζα
Μιλάμε για ένα κέντρο το οποίο έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο και όποιος το επισκεφτεί, πραγματικά μαρτυράει μέχρι να βγει από αυτό. Φυσικά δεν είναι μόνο το κέντρο της Ξάνθης όπου εκτελούνται έργα αφού και σε πολλούς δρόμους γίνεται το ίδιο. Το θέμα ωστόσο είναι πως ειδικά το κέντρο είναι απλησίαστο για τους οδηγούς ενώ αυτό έχει αντίχτυπο και στην αγορά αφού όσοι αποφασίσουν να επισκεφτούν τα εκεί εμπορικά καταστήματα και να ψωνίσουν, ξέρουν πως τα ψώνια τους θα πρέπει να τα κουβαλήσουν μέχρι τις παρυφές της πόλης όπου είναι αναγκασμένοι να αφήσουν το αυτοκίνητο τους κι αυτό γιατί κανένας εκ των αρμοδίων δεν πρόβλεψε τη δημιουργία και θέσεων στάθμευσης.
Έτσι εκτός από το ότι σε καθημερινή βάση επικρατεί κυριολεκτικά ένα μπάχαλο, ερημώνει και η αγορά κι επειδή όλα αυτά είναι μια αλυσίδα, με την ερήμωση της αγοράς και την πτώση του τσίρου, έχουμε και τις ανάλογες απώλειες θέσεων εργασίας. Σε αυτά προσθέστε και τα διαρκώς χαλασμένα φανάρια τα οποία υπολειτουργούν, τις μουντζουρωμένες πινακίδες όπου κανείς δε καταλαβαίνει τι λένε, τη δημοτική αστυνομία η οποία ασχολείται με αυτοκίνητα σταθμευμένα σε σημεία που πραγματικά δεν ενοχλούν κανέναν και αδιαφορεί για το χάος που επικρατεί στο κέντρο και το κυριότερο, την έλλειψη ποδηλατοδρόμων, γεγονός που αναγκάζει όσους επιθυμούν να μετακινούνται με το ποδήλατο τους, να θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα.
Βέβαια το γεγονός ότι ολόκληρη η πόλη έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο μόνο αρνητικό δεν είναι αφού αυτό δείχνει ότι γίνονται έργα. Μα δε λέει κανείς να μη γίνουν τα έργα αυτά, απλά λέμε πως οι εκτελεστές αυτών των έργων θα έπρεπε να μεριμνήσουν ώστε να μη γίνει κόλαση η ζωή των κατοίκων της πόλης για όσο διάστημα θα γίνονται τα έργα αυτά. Να φροντίσουν να έχουν φωτεινούς σηματοδότες που να λειτουργούν κανονικά και γενικά να εξασφαλίζουν την ομαλότητα μέσα στην πόλη. Δυστυχώς στην Ξάνθη δεν έχει γίνει τίποτα απ’ όλα αυτά.
Μάλιστα πολλές φορές τα έργα αυτά έχουν να κάνουν με δρόμους ή πεζοδρόμια που έχουν δουλευτεί πριν ένα ή το πολύ δύο χρόνια και απλά τα ξαναφτιάχνουν έτσι για να δώσουν προφανώς ψωμί σε κάποιους κολλητούς τους εργολάβους. Η μόνη μας ελπίδα πλέον είναι να τελειώσουν τα έργα αυτά όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Το παράλογο όμως στην όλη υπόθεση είναι ότι κάποιοι ακόμα ψάχνουν τις αιτίες που η επισκεψημότητα στην Ξάνθη είναι πεσμένη σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Τι να έρθει να κάνει κανείς στην Ξάνθη, να δει τους σκαμμένους της δρόμους; Να δει τις αμέτρητες λακκούβες; Ή μήπως τα χαλασμένα της φανάρια;
Κλείνοντας θέλω να τονίσω πως το άρθρο αυτό δε το γράφω ούτε ως υπεύθυνος αυτής της ηλεκτρονικής πλέον εφημερίδας ούτε ως δημοσιογράφος, το γράφω ως ένας απλός πολίτης που καθημερινά βιώνει αυτό το μαρτύριο μέσα στην Ξάνθη.
Σ. Καραχότζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου