15 Νοεμβρίου 1983- μια ημερομηνία ντροπής και αίσχους για τον πολιτισμένο κόσμο. Μια ημερομηνία, όπου όλες οι διεθνείς συνθήκες και αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, καταγράφονται στα παλιότερα των υποδημάτων της Τουρκίας. Μιας Τουρκίας που ψηφίστηκε με την ανοχή της Ελλάδας και της Κύπρου από 153 χώρες ως μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για το 2009. Μια θεματοφύλακας επίσημος υποτίθεται της προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου, που ανακήρυξε στις 15 Νοεμβρίου 1983, την δημιουργία ενός εκτρώματος στη Κυπριακή Δημοκρατία, την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, το ψευδοκράτος του Ντεκτάς και του Ταλάτ, το εγκάθετο καθεστώς της που αποσκοπεί στην μελλοντική ενσωμάτωση όλης της Κύπρου στην Τουρκία.
Η ίδια η Τουρκία που υποτίθεται ότι είναι εγγυήτρια δύναμη της προστασίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, που υπέγραψε σαν εγγυήτρια την Ιδρυτική Συνθήκη του 1960, που η ίδια παραβίασε αρχικά με την δημιουργία της Τ.Μ.Τ. που διοργάνωσε παράνομες τρομοκρατικές ομάδες, εκπαιδεύοντας και εξοπλίζοντας τες με υψηλόβαθμους Τούρκους αξιωματικούς με επικεφαλής τον Αλή Ριζά Βουρουσκάν, δημιουργώντας τα πρώτα επεισόδια στην Λευκωσία στις 22 Δεκεμβρίου1963, που είχε σαν αποτέλεσμα την χάραξη της πράσινης γραμμής που χώριζε την πρωτεύουσα μας στα δυο, υψώνοντας ένα τείχος που κρατά τώρα 46 χρόνια. Μιας Τουρκίας που έστειλε στις 8 και 9 Αυγούστου1964 πάνοπλα αεροπλάνα, βομβαρδίζοντας το νησί μας με τις απαγορευμένες βόμβες ναπάλ, μιας Τουρκίας, που ήλθε στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974, πάνοπλη για να προστατεύσει υποτίθεται την Κυπριακή Δημοκρατία και να επιβάλει την τάξη μετά το άφρον πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974.
Με την μόνη διαφορά, ότι παρεξήγησε τον ρόλο του ειρηνευτή, γιατί ποτέ δεν είχε τέτοια βιώματα, ο ρόλος της ήταν πάντα επιθετικός και αιμοβόρος, έτσι λοιπόν, έσφαξε, βίασε, εκτέλεσε εν ψυχρώ αμάχους και αιχμαλώτους, έσπειρε τον φόβο και τον θάνατο, αφελληνίζοντας σταδιακά τη βόρεια Κύπρο, καταστρέφοντας εσκεμμένα την πολιτιστική μας κληρονομιά, γιατί δεν έπρεπε να μείνει οτιδήποτε ελληνικό και χριστιανικό, ασκώντας απαράδεκτη τακτική τρομοκρατίας κατά των εγκλωβισμένων της Καρπασίας, καταφέροντας μέσα σε λίγα χρόνια από 25.000 να τους μειώσει σε 5.000, για να έλθει στην συνέχεια με την ανοχή όλου του υποτιθέμενου πολιτισμένου κόσμου να δημιουργήσει το έκτρωμα του ψευδοκράτους, το οποίο βέβαια κανείς δεν το αναγνωρίζει, αλλά όλοι το προστατεύουν με επικεφαλής την Αγγλία η οποία από την αρχή είχε το σχέδιο διαίρει και βασίλευε.
Ας δούμε ένα απόσπασμα από επιστολή που δημοσιεύτηκε στα Κυπριακά Χρονικά του 1924, με τίτλο EXCERPTA CYPRIA (17ον αιώνα) στην κατεχόμενη από την Τουρκία Κύπρο, όπου περιγράφονται οι σκέψεις για το μέλλον της Κύπρου τότε και οι βαρβαρότητες των Τούρκων:
«Είναι εκπληκτικόν πως η Αγγλία, ή μάλλον η Ρωσία, δεν εύρον συμφέρον να καταλάβωσι την ωραίαν αυτήν νήσον. Ας μοι επιτραπεί να εκτρέφω την ελπίδα ότι η βρεττανική κυβέρνησις δεν θα αποστρέψη από αυτήν το βλέμμα, αλλά θα το έχει προσηλωμένον επί την Κύπρον, δια την περίπτωσιν διακοπής των σχέσεων Τουρκίας και Ρωσίας. Είναι σημείον υψίστης σπουδαιότητος και γενικώτερον δύναται να σημειωθή ότι παρέχει ευρείαν και συμφέρουσαν οδόν δια παντός είδους πλοία και συνεπεία της θέσεως της δύναται να θεωρηθή ως παρέχουσα μίαν επί πλέον κλείδα εις την Μεσόγειον, εκτός της Μάλτας και του Γιβραλτάρ, υπό την κατοχήν μας».
Σε άλλο δε σημείο της επιστολής αναφέρεται στη βαρβαρότητα που ασκούσαν οι Τούρκοι επί των Κυπρίων λέγοντας χαρακτηριστικά: «Βαθέως συλλυπούμαι και συμπαθώ τους σδώ Έλληνας τόσον εξουθενωμένους και τόσο εξευτελιστικώς μεταχειριζομένους από τους βαρβάρους κυβερνήτας των».
Οι Βρετανοί ουσιαστικά αναγνώρισαν το ψευδοκράτος
Η ίδια η Τουρκία που υποτίθεται ότι είναι εγγυήτρια δύναμη της προστασίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, που υπέγραψε σαν εγγυήτρια την Ιδρυτική Συνθήκη του 1960, που η ίδια παραβίασε αρχικά με την δημιουργία της Τ.Μ.Τ. που διοργάνωσε παράνομες τρομοκρατικές ομάδες, εκπαιδεύοντας και εξοπλίζοντας τες με υψηλόβαθμους Τούρκους αξιωματικούς με επικεφαλής τον Αλή Ριζά Βουρουσκάν, δημιουργώντας τα πρώτα επεισόδια στην Λευκωσία στις 22 Δεκεμβρίου1963, που είχε σαν αποτέλεσμα την χάραξη της πράσινης γραμμής που χώριζε την πρωτεύουσα μας στα δυο, υψώνοντας ένα τείχος που κρατά τώρα 46 χρόνια. Μιας Τουρκίας που έστειλε στις 8 και 9 Αυγούστου1964 πάνοπλα αεροπλάνα, βομβαρδίζοντας το νησί μας με τις απαγορευμένες βόμβες ναπάλ, μιας Τουρκίας, που ήλθε στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974, πάνοπλη για να προστατεύσει υποτίθεται την Κυπριακή Δημοκρατία και να επιβάλει την τάξη μετά το άφρον πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974.
Με την μόνη διαφορά, ότι παρεξήγησε τον ρόλο του ειρηνευτή, γιατί ποτέ δεν είχε τέτοια βιώματα, ο ρόλος της ήταν πάντα επιθετικός και αιμοβόρος, έτσι λοιπόν, έσφαξε, βίασε, εκτέλεσε εν ψυχρώ αμάχους και αιχμαλώτους, έσπειρε τον φόβο και τον θάνατο, αφελληνίζοντας σταδιακά τη βόρεια Κύπρο, καταστρέφοντας εσκεμμένα την πολιτιστική μας κληρονομιά, γιατί δεν έπρεπε να μείνει οτιδήποτε ελληνικό και χριστιανικό, ασκώντας απαράδεκτη τακτική τρομοκρατίας κατά των εγκλωβισμένων της Καρπασίας, καταφέροντας μέσα σε λίγα χρόνια από 25.000 να τους μειώσει σε 5.000, για να έλθει στην συνέχεια με την ανοχή όλου του υποτιθέμενου πολιτισμένου κόσμου να δημιουργήσει το έκτρωμα του ψευδοκράτους, το οποίο βέβαια κανείς δεν το αναγνωρίζει, αλλά όλοι το προστατεύουν με επικεφαλής την Αγγλία η οποία από την αρχή είχε το σχέδιο διαίρει και βασίλευε.
Ας δούμε ένα απόσπασμα από επιστολή που δημοσιεύτηκε στα Κυπριακά Χρονικά του 1924, με τίτλο EXCERPTA CYPRIA (17ον αιώνα) στην κατεχόμενη από την Τουρκία Κύπρο, όπου περιγράφονται οι σκέψεις για το μέλλον της Κύπρου τότε και οι βαρβαρότητες των Τούρκων:
«Είναι εκπληκτικόν πως η Αγγλία, ή μάλλον η Ρωσία, δεν εύρον συμφέρον να καταλάβωσι την ωραίαν αυτήν νήσον. Ας μοι επιτραπεί να εκτρέφω την ελπίδα ότι η βρεττανική κυβέρνησις δεν θα αποστρέψη από αυτήν το βλέμμα, αλλά θα το έχει προσηλωμένον επί την Κύπρον, δια την περίπτωσιν διακοπής των σχέσεων Τουρκίας και Ρωσίας. Είναι σημείον υψίστης σπουδαιότητος και γενικώτερον δύναται να σημειωθή ότι παρέχει ευρείαν και συμφέρουσαν οδόν δια παντός είδους πλοία και συνεπεία της θέσεως της δύναται να θεωρηθή ως παρέχουσα μίαν επί πλέον κλείδα εις την Μεσόγειον, εκτός της Μάλτας και του Γιβραλτάρ, υπό την κατοχήν μας».
Σε άλλο δε σημείο της επιστολής αναφέρεται στη βαρβαρότητα που ασκούσαν οι Τούρκοι επί των Κυπρίων λέγοντας χαρακτηριστικά: «Βαθέως συλλυπούμαι και συμπαθώ τους σδώ Έλληνας τόσον εξουθενωμένους και τόσο εξευτελιστικώς μεταχειριζομένους από τους βαρβάρους κυβερνήτας των».
Οι Βρετανοί ουσιαστικά αναγνώρισαν το ψευδοκράτος
ΝΑ ΠΟΥΜΕ τα πράγματα με τ’ όνομά τους: Η παρουσία του Βρετανού Αρμοστή στα εγκαίνια του μνημείου για Βρετανούς στρατιώτες, που έπεσαν κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, ήταν κατ΄ εντολήν του Φόρεϊν Όφις. Οι Βρετανοί, πρωτομάστορες και διδάκτορες στη διπλωματία, δεν κάνουν τίποτε τυχαία. Άρα, ο Πίτερ Μίλετ ενήργησε κατ’ εντολήν των προϊσταμένων του. Και αφού υλοποιούσε συγκεκριμένη πολιτική της βρετανικής κυβέρνησης, σημαίνει ότι η παρουσία του στα κατεχόμενα, και η κατάθεση στεφάνου στο μνημείο, συνιστά πολιτική ενέργεια, την οποία, ατυχώς, τα περισσότερα κόμματα υποβάθμισαν. Ας προσεχθούν συγκεκριμένα στοιχεία: Το μνημείο ανηγέρθη στα κατεχόμενα, δηλ. σε κυπριακό έδαφος που κατέχει η Τουρκία. Για να ανεγερθεί αυτό το μνημείο, ασφαλέστατα ενημερώθηκαν και οι κατοχικές «Αρχές». Στα εγκαίνια παρέστησαν όχι μόνο ο Μίλετ αλλά και ο στρατιωτικός ακόλουθος της πρεσβείας, εκπρόσωποι και των τριών όπλων των Βρετανικών Ενόπλων Δυνάμεων καθώς και αξιωματούχοι των Ην. Εθνών. Όσοι παρακολούθησαν σκηνές στους τηλεοπτικούς τους δέκτες, θα παρατήρησαν ότι μπροστά από το μνημείο παρατάχθηκαν οι λεγόμενοι κοκκινοσκούφηδες. Ήταν οι κατ΄ εξοχήν διώκτες και αρχιβασανιστές των αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Η όλη τελετή έγινε με την έγκριση και την άδεια των κατοχικών «Αρχών». Οι Βρετανοί δεν θα έκαναν οτιδήποτε αν δεν είχαν εκ προοιμίου την επίνευση και τη συγκατάθεση του υποτελούς τ/κ καθεστώτος. Τι έκανε ο Μίλετ, δηλ. η Βρετανία; Πρώτον, πρόσβαλε ξανά βάναυσα τον κυπριακό Ελληνισμό και τον απελευθερωτικό του αγώνα. Δεύτερον, απέδειξε ότι δεν απέβαλε τα αποικιοκρατικά της σύνδρομα και το μίσος της κατά των Κυπρίων. Τρίτον, παραβίασε το διεθνές δίκαιο συνεργαζόμενη με κατοχικές «Αρχές». Τέταρτον, ουσιαστικά και πρακτικά αναγνώρισε το ψευδοκράτος, αφού χωρίς την άδειά του ούτε το μνημείο θα ανεγειρόταν ούτε η σχετική τελετή θα επραγματοποιείτο. Πέμπτον, παραγνώρισε το επίσημο κυπριακό κράτος και το εξευτέλισε, παραβιάζοντας τους νόμους και την κυριαρχία του. Έκτον, η Βρετανία αναγνώρισε την τουρκική κατοχή του βορείου τμήματος της νήσου. Έναντι αυτών των βρετανικών αθλιοτήτων, η κυβέρνηση και η πολιτική ηγεσία θα έπρεπε να εξεγερθούν και να απαιτήσουν όχι απλώς εξηγήσεις -τι να εξηγήσουν οι Βρετανοί, όταν τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους…- αλλά και άμεση ανάκληση του Αρμοστή. Αυτό επιτάσσει η αξιοπρέπειά μας ως κράτους, ως λαού, που ισχυρίζεται ότι αγωνίστηκε για την τιμή και την εθνική του καταξίωση. Η προσβολή και ο εξευτελισμός της Κύπρου εκ μέρους των Βρετανών κατέδειξαν, όμως, ξανά, ότι ως ηγεσία και ως λαός δεν έχουμε αξιοπρέπεια. Οι Βρετανοί μάς μέτρησαν επανειλημμένα και γνωρίζουν ότι οι ηγέτες μας απλώς φωνασκούν, προβαίνουν σε ανέξοδες δηλώσεις και μετά σιωπούν. Τι παρατηρήθηκε; Ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, που με καθυστέρηση αντέδρασε στη βρετανική ύβρη, με ειρωνικό χαμόγελο διερωτήθηκε αν ζητούμε την απομάκρυνση του Μίλετ. Τέτοια… ακραία πράγματα, προφανώς, δεν κάνουν οι δούλοι Κύπριοι. Αν αυτά συνέβαιναν, π.χ., σε βάρος Βρετανών ή Τούρκων, τότε θα βλέπαμε με ποια βιαιότητα θ’ αντιδρούσαν. Εκείνοι έχουν αξιοπρέπεια, όχι εμείς, που ήδη κατάπιαμε και τη νέα προσβολή. Ακόμα και οι Κερυνειώτες επιδόθηκαν σε άσφαιρες διαμαρτυρίες. Απορούμε: Ο Δήμος Κερύνειας σκέφτηκε προς στιγμήν να προσφύγει στα Δικαστήρια κατά των Βρετανών; Ούτε και αυτό θα γίνει. Άλλωστε, δέστε τι μεγαλόψυχοι που είναι οι Βρετανοί: Μας… παραχωρούν 45 τ. μίλια από το έδαφός μας, δηλ. των Βάσεων, για να τις τσιμεντώσουν στο διηνεκές. Οι Βρετανοί επιχείρησαν απονομιμοποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και οι ηγέτες μας απλώς φλυαρούν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου