Μπορεί οι περισσότεροι από εμάς να ξεκινήσαμε από την 1η Ιανουαρίου ακόμα τη συλλογή αποδείξεων από τις αγορές μας ώστε να έχουμε μια κάποια φοροαπαλλαγή ή έκπτωση φόρου στο τέλος του έτους, ωστόσο μόλις πριν από λίγες μέρες μάθαμε και αναλυτικά τι ακριβώς πρέπει να μαζεύουμε, πόσες αποδείξεις θα χρειαστεί ο καθένας μας ανάλογα με το εισόδημά του και πως εν τέλει θα τις χρησιμοποιήσουμε τις αποδείξεις αυτές.
Έτσι γνωρίζουμε πια πως όσοι παρουσιάζουν εισοδήματα μέχρι και 6.000 ευρώ το έτος δε χρειάζονται καμία απόδειξη, όσοι παρουσιάζουν εισοδήματα μέχρι 12.000 ευρώ το έτος, θα πρέπει μαζί με τη φορολογική τους δήλωση να προσκομίσουν και το 10% του εισοδήματός τους σε αποδείξεις ενώ για εισοδήματα των 12.000 και άνω, οι αποδείξεις που θα πρέπει να προσκομίζονται θα πρέπει να αντιστοιχούν στο 30% του συνολικού εισοδήματος.
Εδώ βέβαια θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι πως δεν μπαίνουν όλες οι αποδείξεις στη συλλογή αφού αποδείξεις από αγορές ακινήτων, αυτοκινήτων, από λογαριασμούς ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΔΕΥΑ, κοινόχρηστα, κινητής και σταθερής τηλεφωνίας, αποδείξεις από εισιτήρια με οποιοδήποτε μεταφορικό μέσο, ΚΤΕΛ, αεροπλάνα, τρένα, καράβια καθώς και αγορές για είδη πολυτελείας, δηλαδή προϊόντα η αγορά των οποίων κοστίζει πάνω από 5.000, δεν μπαίνουν στη συλλογή αυτή.
Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που πολλοί θεωρούν λανθασμένο το συγκεκριμένο μέτρο αφού δε λαμβάνονται υπόψη αποδείξεις με τις οποίες καλύπτουμε τις καθημερινές μας ανάγκες. Ποιος δεν πληρώνει τηλέφωνα, λογαριασμούς ΔΕΚΟ, εισιτήρια ταξιδιών; Γιατί λοιπόν όλα αυτά δεν πρέπει να λαμβάνονται υπόψη; Γιατί πρέπει να ευνοούνται ορισμένοι κλάδοι όπως για παράδειγμα οι ιδιωτικές εταιρίες κινητής τηλεφωνίας;
Ένα επίσης στοιχείο που κανένας δεν έλαβε υπόψη του είναι πως με το συγκεκριμένο μέτρο μας οδηγούν εκ των πραγμάτων στον υπερκαταναλωτισμό. Μας λένε δηλαδή να κάνουμε αγορές προκειμένου να μαζέψουμε τις απαραίτητες αποδείξεις. Ξεχνούν προφανώς ότι είμαστε η πρώτη σε υπερκαταναλωτισμό χώρα της ευρωπαϊκής ένωσης με ποσοστό που ξεπερνάει το 74%, τη στιγμή που ο μέσος όρος καταναλωτισμού των υπόλοιπων χωρών της ένωσης κυμαίνεται στο 57%.
Αντί δηλαδή να δώσουν κίνητρα για εκταμίευση χρημάτων και ανάκαμψή μας με την πάροδο του χρόνου, μας ωθούν όχι απλά να ξοδεύουμε όσα βγάζουμε αλλά να δανειζόμαστε κιόλας από τις τράπεζες για να μπορούμε να παρουσιάζουμε τις απαιτούμενες, ανάλογα με το εισόδημά μας, αποδείξεις. Επειδή φυσικά εδώ γεννάται το ερώτημα τι θα γίνει στην περίπτωση που δεν καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε τις απαραίτητες αποδείξεις, θα πρέπει να γνωρίζετε όλοι πως για το ποσό που υπολείπεται προκειμένου να φτάσουμε το ποσό των αποδείξεων που πρέπει να έχουμε, θα πληρώσουμε 10% φόρο.
Αν δηλαδή για παράδειγμα έπρεπε κάποιος να συγκεντρώσει 5000 ευρώ σε αποδείξεις και κατάφερε να συγκεντρώσει μόνο τις 3000 ευρώ, για τις υπόλοιπες 2000 ευρώ που δε κατάφερε να μαζέψει θα πληρώσει 10% φόρο ή με πιο απλά λόγια θα κληθεί να πληρώσει 200 ευρώ. Δηλαδή και συνέβαλε στην υλοποίησης ενός πιο δίκαιου υποτίθεται φορολογικού συστήματος και την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και θα πληρώσει από πάνω.
Θα ήταν λάθος πάντως να παραβλέψουμε και τα θετικά στοιχεία του νέου αυτού φορολογικού συστήματος, είναι γεγονός ότι ο Έλληνας δεν είχε ποτέ καλή σχέση με τις αποδείξεις με αποτέλεσμα κάποιοι να έχουν τη δυνατότητα μέσα από τη μη παροχή απόδειξης να κλέβουν συστηματικά το κράτος. Τώρα λοιπόν που ξέρουμε πως μέσα από τις αποδείξεις θα έχουμε κάποιο όφελος, έχουμε πλέον και ένα κίνητρο να ζητάμε παντού αποδείξεις και να αποτρέπουμε ως ένα βαθμό της έτσι κι αλλιώς μεγάλη φοροδιαφυγή στη χώρα μας.
Ζητάμε λοιπόν απόδειξε για την κάθε αγορά μας με την ελπίδα ότι το αρμόδιο υπουργείο θα εντοπίσει εγκαίρως τις όποιες αδυναμίες και αδικίες του όλου εγχειρήματος και θα προχωρήσει στη διόρθωση τους. Όσο για τον τρόπο που αυτές θα δηλώνονται, αυτό θα μπορεί να γίνεται είτε μέσω μιας ειδικής φόρμας που θα τη βρούμε στο διαδίκτυο είτε μέσω ενός κλειστού φακέλου που θα πηγαίνουμε κατευθείαν στην εφορία.
Όσο για αυτά που λένε καθημερινά συνάδελφοι μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών περί δυσκολίας των καταναλωτών να συγκεντρώσουν τόσες αποδείξεις, θεωρώ ότι απλά τα λένε για να πουν κάτι. Δεν είναι και τόσο δύσκολο για κάποιον ο οποίος παρουσιάζει εισόδημα 12000 να μαζέψει αποδείξεις του ποσού των 1200 ευρώ, μα μόνο τα ψώνια του σούπερ μάρκετ να βάλει όπου κατά μέσω όρο μια οικογένεια αφήνει 400 ευρώ το μήνα, όχι απλά θα τις μαζέψει αλλά θα τις ξεπεράσει κιόλας.
Ούτε φυσικά για κάποιον με ετήσιο εισόδημα 20000 ευρώ είναι τρομερά δύσκολο να μαζέψει αποδείξεις 6000 ευρώ. Τα 400 ευρώ του μήνα στο σούπερ μάρκετ επί 12 μήνες μας κάνουν 4800 ευρώ, τις βενζίνες να προσθέσει σ’ αυτά και δε μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχει Έλληνας που το μήνα καταναλώνει λιγότερο από 100 ευρώ σε βενζίνη, θα φτάσει τις 6000. Ε αυτή η οικογένεια δε θα αγοράσει είδη ρουχισμού, δε θα πα΄ρει κι άλλα πράγματα για το σπίτι; Να λοιπόν πως μπορεί κανείς να συγκεντρώσει εύκολα τις αποδείξεις που χρειάζονται. Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι ο τρόπος συγκέντρωσης των αποδείξεων αλλά η αποδοτικότητα ή μη του μέτρου, κάτι που δε θα αργήσει να φανεί.
Σ. Καραχότζα
Έτσι γνωρίζουμε πια πως όσοι παρουσιάζουν εισοδήματα μέχρι και 6.000 ευρώ το έτος δε χρειάζονται καμία απόδειξη, όσοι παρουσιάζουν εισοδήματα μέχρι 12.000 ευρώ το έτος, θα πρέπει μαζί με τη φορολογική τους δήλωση να προσκομίσουν και το 10% του εισοδήματός τους σε αποδείξεις ενώ για εισοδήματα των 12.000 και άνω, οι αποδείξεις που θα πρέπει να προσκομίζονται θα πρέπει να αντιστοιχούν στο 30% του συνολικού εισοδήματος.
Εδώ βέβαια θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι πως δεν μπαίνουν όλες οι αποδείξεις στη συλλογή αφού αποδείξεις από αγορές ακινήτων, αυτοκινήτων, από λογαριασμούς ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΔΕΥΑ, κοινόχρηστα, κινητής και σταθερής τηλεφωνίας, αποδείξεις από εισιτήρια με οποιοδήποτε μεταφορικό μέσο, ΚΤΕΛ, αεροπλάνα, τρένα, καράβια καθώς και αγορές για είδη πολυτελείας, δηλαδή προϊόντα η αγορά των οποίων κοστίζει πάνω από 5.000, δεν μπαίνουν στη συλλογή αυτή.
Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που πολλοί θεωρούν λανθασμένο το συγκεκριμένο μέτρο αφού δε λαμβάνονται υπόψη αποδείξεις με τις οποίες καλύπτουμε τις καθημερινές μας ανάγκες. Ποιος δεν πληρώνει τηλέφωνα, λογαριασμούς ΔΕΚΟ, εισιτήρια ταξιδιών; Γιατί λοιπόν όλα αυτά δεν πρέπει να λαμβάνονται υπόψη; Γιατί πρέπει να ευνοούνται ορισμένοι κλάδοι όπως για παράδειγμα οι ιδιωτικές εταιρίες κινητής τηλεφωνίας;
Ένα επίσης στοιχείο που κανένας δεν έλαβε υπόψη του είναι πως με το συγκεκριμένο μέτρο μας οδηγούν εκ των πραγμάτων στον υπερκαταναλωτισμό. Μας λένε δηλαδή να κάνουμε αγορές προκειμένου να μαζέψουμε τις απαραίτητες αποδείξεις. Ξεχνούν προφανώς ότι είμαστε η πρώτη σε υπερκαταναλωτισμό χώρα της ευρωπαϊκής ένωσης με ποσοστό που ξεπερνάει το 74%, τη στιγμή που ο μέσος όρος καταναλωτισμού των υπόλοιπων χωρών της ένωσης κυμαίνεται στο 57%.
Αντί δηλαδή να δώσουν κίνητρα για εκταμίευση χρημάτων και ανάκαμψή μας με την πάροδο του χρόνου, μας ωθούν όχι απλά να ξοδεύουμε όσα βγάζουμε αλλά να δανειζόμαστε κιόλας από τις τράπεζες για να μπορούμε να παρουσιάζουμε τις απαιτούμενες, ανάλογα με το εισόδημά μας, αποδείξεις. Επειδή φυσικά εδώ γεννάται το ερώτημα τι θα γίνει στην περίπτωση που δεν καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε τις απαραίτητες αποδείξεις, θα πρέπει να γνωρίζετε όλοι πως για το ποσό που υπολείπεται προκειμένου να φτάσουμε το ποσό των αποδείξεων που πρέπει να έχουμε, θα πληρώσουμε 10% φόρο.
Αν δηλαδή για παράδειγμα έπρεπε κάποιος να συγκεντρώσει 5000 ευρώ σε αποδείξεις και κατάφερε να συγκεντρώσει μόνο τις 3000 ευρώ, για τις υπόλοιπες 2000 ευρώ που δε κατάφερε να μαζέψει θα πληρώσει 10% φόρο ή με πιο απλά λόγια θα κληθεί να πληρώσει 200 ευρώ. Δηλαδή και συνέβαλε στην υλοποίησης ενός πιο δίκαιου υποτίθεται φορολογικού συστήματος και την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και θα πληρώσει από πάνω.
Θα ήταν λάθος πάντως να παραβλέψουμε και τα θετικά στοιχεία του νέου αυτού φορολογικού συστήματος, είναι γεγονός ότι ο Έλληνας δεν είχε ποτέ καλή σχέση με τις αποδείξεις με αποτέλεσμα κάποιοι να έχουν τη δυνατότητα μέσα από τη μη παροχή απόδειξης να κλέβουν συστηματικά το κράτος. Τώρα λοιπόν που ξέρουμε πως μέσα από τις αποδείξεις θα έχουμε κάποιο όφελος, έχουμε πλέον και ένα κίνητρο να ζητάμε παντού αποδείξεις και να αποτρέπουμε ως ένα βαθμό της έτσι κι αλλιώς μεγάλη φοροδιαφυγή στη χώρα μας.
Ζητάμε λοιπόν απόδειξε για την κάθε αγορά μας με την ελπίδα ότι το αρμόδιο υπουργείο θα εντοπίσει εγκαίρως τις όποιες αδυναμίες και αδικίες του όλου εγχειρήματος και θα προχωρήσει στη διόρθωση τους. Όσο για τον τρόπο που αυτές θα δηλώνονται, αυτό θα μπορεί να γίνεται είτε μέσω μιας ειδικής φόρμας που θα τη βρούμε στο διαδίκτυο είτε μέσω ενός κλειστού φακέλου που θα πηγαίνουμε κατευθείαν στην εφορία.
Όσο για αυτά που λένε καθημερινά συνάδελφοι μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών περί δυσκολίας των καταναλωτών να συγκεντρώσουν τόσες αποδείξεις, θεωρώ ότι απλά τα λένε για να πουν κάτι. Δεν είναι και τόσο δύσκολο για κάποιον ο οποίος παρουσιάζει εισόδημα 12000 να μαζέψει αποδείξεις του ποσού των 1200 ευρώ, μα μόνο τα ψώνια του σούπερ μάρκετ να βάλει όπου κατά μέσω όρο μια οικογένεια αφήνει 400 ευρώ το μήνα, όχι απλά θα τις μαζέψει αλλά θα τις ξεπεράσει κιόλας.
Ούτε φυσικά για κάποιον με ετήσιο εισόδημα 20000 ευρώ είναι τρομερά δύσκολο να μαζέψει αποδείξεις 6000 ευρώ. Τα 400 ευρώ του μήνα στο σούπερ μάρκετ επί 12 μήνες μας κάνουν 4800 ευρώ, τις βενζίνες να προσθέσει σ’ αυτά και δε μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχει Έλληνας που το μήνα καταναλώνει λιγότερο από 100 ευρώ σε βενζίνη, θα φτάσει τις 6000. Ε αυτή η οικογένεια δε θα αγοράσει είδη ρουχισμού, δε θα πα΄ρει κι άλλα πράγματα για το σπίτι; Να λοιπόν πως μπορεί κανείς να συγκεντρώσει εύκολα τις αποδείξεις που χρειάζονται. Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι ο τρόπος συγκέντρωσης των αποδείξεων αλλά η αποδοτικότητα ή μη του μέτρου, κάτι που δε θα αργήσει να φανεί.
Σ. Καραχότζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου