Σε όποιον δεν αρέσει η νέα αυτοδιοικητική δομή της χώρας, ας πάει σπίτι του
Πριν από μερικούς μήνες, τότε που ο Καλλικράτης υπήρχε μόνο ως φημολογία και τίποτα παραπάνω, μέσα από αυτήν εδώ την εφημερίδα και, αν θυμάμαι καλά, μέσα από τη συγκεκριμένη στήλη, είχαμε πει ότι βγήκαν τα μαχαίρια των νυν αλλά και των πρώην δημάρχων. Αυτά που γίνονται σήμερα όχι μόνο στο νομό μας αλλά σε ολόκληρη τη χώρα, μας δικαιώνουν απόλυτα για όσα λέγαμε τότε. Τώρα βέβαια που ο Καλλικράτης και πιο συγκεκριμένα το χωροταξικό των δήμων, ανακοινώθηκε και επίσημα από την κυβέρνηση, ήρθε η ώρα τα μαχαίρια να μπουν στις θήκες τους και να πέσουν στο τραπέζι οι άσοι από τα μανίκια και άσοι από τα μανίκια μπορεί να θεωρηθούν πολλά, μια στενή φιλία ενός δημάρχου με κάποιον υπουργό, μια καλή σχέση κάποιου επικεφαλής αντιπολίτευσης με έναν βουλευτή ή ακόμα και η δυνατότητα ενός τοπικού άρχοντα να ασκεί επιρροή στους συνδημότες του.
Σε ότι αφορά βέβαια στο νομό Ξάνθης, είδαμε και ακούσαμε τις τελευταίες μέρες του κόσμου τα παράλογα. Για παράδειγμα, είδαμε για πρώτη φορά στο δήμο Βιστωνίδας συμπολίτευση και αντιπολίτευση να ενώνουν τις δυνάμεις τους και να διεκδικούν από κοινού τη Γενισέα ως έδρα του νεοσύστατου δήμου Δημοκρίτου. Από την άλλη, η νυν δήμαρχος του δήμου Αβδήρων Εύα Τσακίρη, επικαλούμενη λόγους ιστορικότητας, ζητά η έδρα του νέου αυτού δήμου να είναι στα Άβδηρα.
Αλλοίμονο αν η ιστορικότητα μιας περιοχής αποτελούσε κριτήριο για τον ορισμό των νέων δήμων, τότε δε θα είχαμε μείωση αλλά αύξηση των δήμων, για να μην πω διπλασιασμό τους και μη σας φαίνεται καθόλου παράλογο αυτό που λέω. Και τη μάνα μου να ρωτήσετε για την αυλή της θα σας πει ότι είναι μια ιστορική αυλή κι όπως ξέρουμε στην Ελλάδα δεν υπάρχει κανένα μέρος που να μην έχει τη δική του ξεχωριστή ιστορία.
Ωστόσο, μπορεί να φάνηκε κάπως προκλητική ή μάλλον απίστευτη η συμμαχία Ζλάτκου – Τσολακίδη, αλλά ως προς το αίτημά τους να είναι η Γενισέα η έδρα του νέου δήμου μάλλον έχουν δίκιο κι όχι επειδή η Γενισέα ήταν η πρώτη πρωτεύουσα της Ξάνθης αλλά γιατί αυτή τη στιγμή είναι το κεντρικότερο μέρος του δήμου Δημοκρίτου κι άρα θα εξυπηρετεί όλους τους κατοίκους του δήμου.
Κι αν ήταν παράλογο αυτό που έκαναν Ζλάτκος και Τσολακίδης τότε τι να πει κανείς για τη Σταυρούπολη, όπου προφανώς η επιρροή του κυρίου Καρασακαλίδη προς τους εκεί κατοίκους, τους οδήγησε στην αστεία, κατά την ταπεινή μου άποψη, κίνηση να κλείσουν το σιδηρόδρομο, απαιτώντας ο δήμος τους να μη συνενωθεί με κανέναν άλλο δήμο και στην προκειμένη περίπτωση με αυτόν της Ξάνθης.
Μετά από όλα αυτά λοιπόν, το μόνο συμπέρασμα που με απόλυτη ασφάλεια μπορεί να εξάγει κανείς είναι πως όλοι θέλουν τον Καλλικράτη αλλά ταυτόχρονα όλοι θέλουν να μείνουν μόνοι τους, να μη συνενωθεί δηλαδή ο δήμος τους με άλλον ή άλλους δήμους. Ίσως βέβαια για όλο αυτό το μπάχαλο να φταίει κι αυτή η περιβόητη διαβούλευση που για την ώρα μόνο σε μπελάδες μας έχει βάλει. Αν η κυβέρνηση είχε κάνει τις ανακοινώσεις της για τη νέα αυτοδιοικητική δομή της χώρας ως κάτι το οριστικό και χωρίς να δώσει περιθώρια αντιδράσεων, δε θα γινόταν τόση φασαρία για τον Καλλικράτη.
Ένα επίσης ασφαλές συμπέρασμα στο οποίο οδηγείται κανείς είναι πως το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται όλοι αυτοί που αντιδρούνε είναι η καρέκλα τους και τίποτα παραπάνω. Ούτε ο πιο αφελής δεν μπορεί να πιστέψει πως όλος αυτός ο ντόρος γίνεται από αγάπη και ενδιαφέρον για τον τόπο.
Στο μόνο που συμφωνώ με ορισμένους τοπικούς αυτοδιοικητικούς παράγοντες είναι ότι το σχέδιο αυτό αποφασίστηκε από τους λίγους μέσα σε κάποια γραφεία και δε ζητήθηκε σε καμία περίπτωση η γνώμη των πολιτών, όχι με δημοψήφισμα, διότι αυτό θα ήταν παρατραβηγμένο, αλλά με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Ας μην ξεχνάμε πως είναι κάτι που αφορά πρωτίστως τους απλούς πολίτες και μετά όλους τους άλλους. Αν και εδώ που τα λέμε, το πιο σωστό θα ήταν ίσως ο κάθε νομός να γίνει και ένας δήμος και να τελειώνει εκεί το πανηγύρι αυτό.
Κάτι που επίσης φοβάμαι πολύ είναι πως οι νέοι δήμοι θα φορτωθούν πολλές ακόμα αρμοδιότητες και υπηρεσίες αλλά χωρίς τα απαραίτητα συνοδευτικά κονδύλια, όχι γιατί κάτι τέτοιο δεν έχει προβλεφθεί αλλά γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν χρήματα. Απορώ μάλιστα πού θα βρει η κυβέρνηση τα πέντε περίπου δις που απαιτούνται για την υλοποίηση του Καλλικράτη, εκτός κι αν πάμε πάλι σ’ αυτό το περιβόητο «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ» και μας τα δώσει πάλι κανένα Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Όπως και να ναι, εκείνο που τώρα χρειάζεται είναι η κυβέρνηση να τελειώνει με το θέμα αυτό και να κλειδώσει οριστικά τους νέους δήμους έτσι όπως αυτοί έχουν διαμορφωθεί. Οι διαμαρτυρίες, οι αντιδράσεις και οι γελοιότητες δεν ωφελούν σε τίποτα. Όποιος έχει τη δύναμη ας βάλει υποψηφιότητα κι ας εκλεγεί δήμαρχος στο δήμο του με τη σημερινή του μορφή, αλλιώς ας πάει σπίτι του.
Σ. Καραχότζα
Πριν από μερικούς μήνες, τότε που ο Καλλικράτης υπήρχε μόνο ως φημολογία και τίποτα παραπάνω, μέσα από αυτήν εδώ την εφημερίδα και, αν θυμάμαι καλά, μέσα από τη συγκεκριμένη στήλη, είχαμε πει ότι βγήκαν τα μαχαίρια των νυν αλλά και των πρώην δημάρχων. Αυτά που γίνονται σήμερα όχι μόνο στο νομό μας αλλά σε ολόκληρη τη χώρα, μας δικαιώνουν απόλυτα για όσα λέγαμε τότε. Τώρα βέβαια που ο Καλλικράτης και πιο συγκεκριμένα το χωροταξικό των δήμων, ανακοινώθηκε και επίσημα από την κυβέρνηση, ήρθε η ώρα τα μαχαίρια να μπουν στις θήκες τους και να πέσουν στο τραπέζι οι άσοι από τα μανίκια και άσοι από τα μανίκια μπορεί να θεωρηθούν πολλά, μια στενή φιλία ενός δημάρχου με κάποιον υπουργό, μια καλή σχέση κάποιου επικεφαλής αντιπολίτευσης με έναν βουλευτή ή ακόμα και η δυνατότητα ενός τοπικού άρχοντα να ασκεί επιρροή στους συνδημότες του.
Σε ότι αφορά βέβαια στο νομό Ξάνθης, είδαμε και ακούσαμε τις τελευταίες μέρες του κόσμου τα παράλογα. Για παράδειγμα, είδαμε για πρώτη φορά στο δήμο Βιστωνίδας συμπολίτευση και αντιπολίτευση να ενώνουν τις δυνάμεις τους και να διεκδικούν από κοινού τη Γενισέα ως έδρα του νεοσύστατου δήμου Δημοκρίτου. Από την άλλη, η νυν δήμαρχος του δήμου Αβδήρων Εύα Τσακίρη, επικαλούμενη λόγους ιστορικότητας, ζητά η έδρα του νέου αυτού δήμου να είναι στα Άβδηρα.
Αλλοίμονο αν η ιστορικότητα μιας περιοχής αποτελούσε κριτήριο για τον ορισμό των νέων δήμων, τότε δε θα είχαμε μείωση αλλά αύξηση των δήμων, για να μην πω διπλασιασμό τους και μη σας φαίνεται καθόλου παράλογο αυτό που λέω. Και τη μάνα μου να ρωτήσετε για την αυλή της θα σας πει ότι είναι μια ιστορική αυλή κι όπως ξέρουμε στην Ελλάδα δεν υπάρχει κανένα μέρος που να μην έχει τη δική του ξεχωριστή ιστορία.
Ωστόσο, μπορεί να φάνηκε κάπως προκλητική ή μάλλον απίστευτη η συμμαχία Ζλάτκου – Τσολακίδη, αλλά ως προς το αίτημά τους να είναι η Γενισέα η έδρα του νέου δήμου μάλλον έχουν δίκιο κι όχι επειδή η Γενισέα ήταν η πρώτη πρωτεύουσα της Ξάνθης αλλά γιατί αυτή τη στιγμή είναι το κεντρικότερο μέρος του δήμου Δημοκρίτου κι άρα θα εξυπηρετεί όλους τους κατοίκους του δήμου.
Κι αν ήταν παράλογο αυτό που έκαναν Ζλάτκος και Τσολακίδης τότε τι να πει κανείς για τη Σταυρούπολη, όπου προφανώς η επιρροή του κυρίου Καρασακαλίδη προς τους εκεί κατοίκους, τους οδήγησε στην αστεία, κατά την ταπεινή μου άποψη, κίνηση να κλείσουν το σιδηρόδρομο, απαιτώντας ο δήμος τους να μη συνενωθεί με κανέναν άλλο δήμο και στην προκειμένη περίπτωση με αυτόν της Ξάνθης.
Μετά από όλα αυτά λοιπόν, το μόνο συμπέρασμα που με απόλυτη ασφάλεια μπορεί να εξάγει κανείς είναι πως όλοι θέλουν τον Καλλικράτη αλλά ταυτόχρονα όλοι θέλουν να μείνουν μόνοι τους, να μη συνενωθεί δηλαδή ο δήμος τους με άλλον ή άλλους δήμους. Ίσως βέβαια για όλο αυτό το μπάχαλο να φταίει κι αυτή η περιβόητη διαβούλευση που για την ώρα μόνο σε μπελάδες μας έχει βάλει. Αν η κυβέρνηση είχε κάνει τις ανακοινώσεις της για τη νέα αυτοδιοικητική δομή της χώρας ως κάτι το οριστικό και χωρίς να δώσει περιθώρια αντιδράσεων, δε θα γινόταν τόση φασαρία για τον Καλλικράτη.
Ένα επίσης ασφαλές συμπέρασμα στο οποίο οδηγείται κανείς είναι πως το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται όλοι αυτοί που αντιδρούνε είναι η καρέκλα τους και τίποτα παραπάνω. Ούτε ο πιο αφελής δεν μπορεί να πιστέψει πως όλος αυτός ο ντόρος γίνεται από αγάπη και ενδιαφέρον για τον τόπο.
Στο μόνο που συμφωνώ με ορισμένους τοπικούς αυτοδιοικητικούς παράγοντες είναι ότι το σχέδιο αυτό αποφασίστηκε από τους λίγους μέσα σε κάποια γραφεία και δε ζητήθηκε σε καμία περίπτωση η γνώμη των πολιτών, όχι με δημοψήφισμα, διότι αυτό θα ήταν παρατραβηγμένο, αλλά με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Ας μην ξεχνάμε πως είναι κάτι που αφορά πρωτίστως τους απλούς πολίτες και μετά όλους τους άλλους. Αν και εδώ που τα λέμε, το πιο σωστό θα ήταν ίσως ο κάθε νομός να γίνει και ένας δήμος και να τελειώνει εκεί το πανηγύρι αυτό.
Κάτι που επίσης φοβάμαι πολύ είναι πως οι νέοι δήμοι θα φορτωθούν πολλές ακόμα αρμοδιότητες και υπηρεσίες αλλά χωρίς τα απαραίτητα συνοδευτικά κονδύλια, όχι γιατί κάτι τέτοιο δεν έχει προβλεφθεί αλλά γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν χρήματα. Απορώ μάλιστα πού θα βρει η κυβέρνηση τα πέντε περίπου δις που απαιτούνται για την υλοποίηση του Καλλικράτη, εκτός κι αν πάμε πάλι σ’ αυτό το περιβόητο «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ» και μας τα δώσει πάλι κανένα Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Όπως και να ναι, εκείνο που τώρα χρειάζεται είναι η κυβέρνηση να τελειώνει με το θέμα αυτό και να κλειδώσει οριστικά τους νέους δήμους έτσι όπως αυτοί έχουν διαμορφωθεί. Οι διαμαρτυρίες, οι αντιδράσεις και οι γελοιότητες δεν ωφελούν σε τίποτα. Όποιος έχει τη δύναμη ας βάλει υποψηφιότητα κι ας εκλεγεί δήμαρχος στο δήμο του με τη σημερινή του μορφή, αλλιώς ας πάει σπίτι του.
Σ. Καραχότζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου