14 Μαΐου 1920. Απελευθέρωση της Θράκης.
14 Μαΐου 2010. Ερντογάν και Νταβούτογλου στην Ελλάδα.
Αποτελεσματική πολιτική είναι η τέχνη της διαχείρισης των συμβόλων. (Μιτεράν)
Η σημερινή τουρκική εξωτερική πολιτική που εφαρμόζεται με κύριους εκφραστές τον Τούρκο πρωθυπουργό Ερντογάν και τον υπουργό Εξωτερικών Νταβούτογλου, που έρχονται στη χώρα μας στις 14 Μαΐου 2010, έχει συγκεκριμένο όνομα, περιεχόμενο και στόχευση.
Ένας από τους κύριους μοχλούς πίεσης της τουρκικής επιθετικής εξωτερικής πολιτικής προς τη χώρα μας, με αιχμή του δόρατος την ψήφο των μουσουλμάνων της Θράκης, αποτελεί το τουρκικό προξενείο της Θράκης. Θράκη η οποία απελευθερώθηκε στις 14 Μαΐου 1920.
Στην ημερομηνία των 90 χρόνων της επετείου απελευθέρωσης της Θράκης πραγματοποιείται εντελώς «συμπτωματικά» στις επόμενες μέρες, σύσσωμη η επίσκεψη των Τούρκων πολιτικών στην Ελλάδα.
Ευτυχώς τελευταία στιγμή αποφεύχθηκε η εντέχνως σχεδιαζόμενη επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν στη Θράκη ανήμερα της επετείου απελευθέρωσης της Θράκης στις 14 Μαΐου 2010. Και αυτό διότι το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στην επίσκεψη αυτή καθαυτή, αλλά στο συμβολισμό και το μήνυμα ισχυρής παρουσίας που θα εξέπεμπε ο Τούρκος πρωθυπουργός προς τη μουσουλμανική μειονότητα, ειδικά την εν λόγω ημερομηνία.
Και ευτυχώς αποφεύχθηκε και η σχεδιαζόμενη ταυτόχρονη επίσκεψη αμφοτέρων των δύο πρωθυπουργών στη Θράκη ειδικά τη συγκεκριμένη ημερομηνία που επιθυμούσε σφόδρα η τουρκική διπλωματία (που ακολουθεί άριστα τη ρήση του Μιτεράν) για να εκπέμψει το πολυπόθητο μήνυμα της άτυπης «συμβολικής συνδιοίκησης» στη Θράκη.
Ο νεοθωμανισμός παρόλη την εξωτική ονομασία, είναι το όνομα της σύγχρονης τουρκικής εξωτερικής πολιτικής που ουσιαστικά στοχεύει να αναδείξει την Τουρκία ηγετική περιφερειακή δύναμη στην Εγγύς Ανατολή και στα Βαλκάνια, ανασυστήνοντας τα όρια επιρροής και το ζωτικό χώρο της παλαιάς οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Ουσιαστικά το δόγμα Νταβούτογλου (νεοθωμανισμός), κατ΄ αναλογία και αντιστοίχιση, είναι ο αντίστοιχος ελληνικός «μεγαλοϊδεατισμός» του προηγούμενου αιώνα. Ο νεοθωμανισμός στο επίπεδο της ζώσας τοπικής γεωστρατηγικής πραγματικότητας, με λίγα λόγια είναι η μακρά χείρα των ΗΠΑ στην περιοχή μας, ένα βολικό ανάχωμα για αυτήν ενάντια στο «ριζοσπαστικό ισλάμ» από τη μία και τη «ρωσική αρκούδα» από την άλλη.
Ο νεοθωμανισμός όμως δεν αποτελεί πλέον μόνο μία εξωτερική απειλή για την Ελλάδα αλλά συνιστά δυστυχώς και μία εσωτερική παράμετρο της ίδιας πολιτικής και κοινωνικής ζωής μας, δεδομένου ότι έχουν δημιουργηθεί ομάδες συμφερόντων ιδίως στη Θράκη αλλά και κεντρικά στην Αθήνα, που προωθούν και υποστηρίζουν τον τούρκικο νεοθωμανισμό (παρακινούμενη από πολιτική αφέλεια ή από πολιτική βλακεία) διότι θεωρούν ότι αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντά τους.
Ομάδες συμφερόντων που έχουν ως πυρήνα τους ορισμένα παρασιτικά επιχειρηματικά στρώματα αλλά επεκτείνονται και σε πολλούς άλλους κύκλους ιδιαίτερα στους πολιτικούς και αυτοδιοικητικούς παράγοντες (ιδίως στη Θράκη), στην εκπαίδευση, στους διανοούμενους, στα ΜΜΕ.
Ένα κλίμα παραίτησης και παρακμής της ελληνικής κοινωνίας και ένα κλίμα ωχαδερφισμού των πολιτών της Θράκης ευνοεί τη νεοθωμανική στρατηγική.
Το ζητούμενο τελικά κατά την άποψή μου με τη μειονότητα στη Θράκη (ενόψει και των αυτοδιοικητικών εκλογών), δεν είναι ούτε η ιστορική μας αντιπαλότητα με τους Τούρκους ούτε καν η εθνική μας υπερηφάνεια. Το ζητούμενο είναι μόνο ο εκδημοκρατισμός της μουσουλμανικής κοινότητας της Θράκης, να αποκτήσει δηλαδή η μειονοτική κοινωνία αληθινή πολυφωνία, αυτόνομη έκφραση, γνήσια ταυτότητα και ακηδεμόνευτο αυτοπροσδιορισμό και μάλιστα αυτό να συμβεί ιδίως στις δύο συνιστώσες της μειονότητας (Πομάκοι-Ρομά) που καταπιέζονται από τους τουρκογενείς και το τουρκικό προξενείο.
Να αποδομηθεί το βαθύ κράτος της Τουρκίας στην περιοχή, να εκσυγχρονιστεί η μουσουλμανική κοινότητα και για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να της δοθεί από το ελληνικό κράτος ευρωπαϊκός προσανατολισμός, αποκόπτοντάς την από τους πασάδες.
Δυστυχώς κάποιοι δεν τολμούν να βγουν να μιλήσουν για την καταπίεση των μη τουρκογενών μουσουλμάνων στη Θράκη από το τουρκικό προξενείο, από το φόβο μήπως βρεθούν άλλοι εκτός γραμμής για λόγους πολιτικού κόστους και κάποιοι άλλοι έμμεσα και εκτός μισθολογίου.
Τι κάνει το ελληνικό κράτος;
Το ελληνικό κράτος βρίσκεται μέχρι τώρα απροετοίμαστο αμήχανο, μετέωρο και υποχωρητικό μπροστά σε ένα μελλοντικό μεθοδευμένο τουρκικό σχέδιο αμφισβήτησης της κυριαρχίας του στη Θράκη και στις ρατσιστικές μεθόδους ξεριζώματος της πομακικής συνείδησης και καταγωγής (ουσιαστικά πολιτιστική γενοκτονία των Πομάκων και των Ρομά) και αδυνατεί προς το παρόν να παράξει στιβαρή πολιτική με νόημα, περιεχόμενο και χρηστικά αποτελέσματα.
Ελπίζουμε να αναχαιτιστεί η τουρκική εξωτερική πολιτική, με την εφαρμογή μίας ελληνικής real politic για να αποκοπεί ο ομφάλιος λώρος της μειονότητας με τη γείτονα χώρα μέσω της ευρωπαϊκής κατεύθυνσης που πρέπει να δοθεί στη μειονότητα από τη χώρα μας, για να σταματήσει να καλλιεργείται από ορισμένους κύκλους η επικίνδυνη τακτική του αλυτρωτισμού για τη Θράκη.
Επιτέλους πρέπει κάποιοι να καταλάβουν και πρέπει συνεχώς να τονίζουμε στους τούρκους πολιτικούς ότι «συνομιλώ δε σημαίνει κατ΄ ανάγκη παραχωρώ».
Σιναπίδης Στέφανος
14 Μαΐου 2010. Ερντογάν και Νταβούτογλου στην Ελλάδα.
Αποτελεσματική πολιτική είναι η τέχνη της διαχείρισης των συμβόλων. (Μιτεράν)
Η σημερινή τουρκική εξωτερική πολιτική που εφαρμόζεται με κύριους εκφραστές τον Τούρκο πρωθυπουργό Ερντογάν και τον υπουργό Εξωτερικών Νταβούτογλου, που έρχονται στη χώρα μας στις 14 Μαΐου 2010, έχει συγκεκριμένο όνομα, περιεχόμενο και στόχευση.
Ένας από τους κύριους μοχλούς πίεσης της τουρκικής επιθετικής εξωτερικής πολιτικής προς τη χώρα μας, με αιχμή του δόρατος την ψήφο των μουσουλμάνων της Θράκης, αποτελεί το τουρκικό προξενείο της Θράκης. Θράκη η οποία απελευθερώθηκε στις 14 Μαΐου 1920.
Στην ημερομηνία των 90 χρόνων της επετείου απελευθέρωσης της Θράκης πραγματοποιείται εντελώς «συμπτωματικά» στις επόμενες μέρες, σύσσωμη η επίσκεψη των Τούρκων πολιτικών στην Ελλάδα.
Ευτυχώς τελευταία στιγμή αποφεύχθηκε η εντέχνως σχεδιαζόμενη επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν στη Θράκη ανήμερα της επετείου απελευθέρωσης της Θράκης στις 14 Μαΐου 2010. Και αυτό διότι το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στην επίσκεψη αυτή καθαυτή, αλλά στο συμβολισμό και το μήνυμα ισχυρής παρουσίας που θα εξέπεμπε ο Τούρκος πρωθυπουργός προς τη μουσουλμανική μειονότητα, ειδικά την εν λόγω ημερομηνία.
Και ευτυχώς αποφεύχθηκε και η σχεδιαζόμενη ταυτόχρονη επίσκεψη αμφοτέρων των δύο πρωθυπουργών στη Θράκη ειδικά τη συγκεκριμένη ημερομηνία που επιθυμούσε σφόδρα η τουρκική διπλωματία (που ακολουθεί άριστα τη ρήση του Μιτεράν) για να εκπέμψει το πολυπόθητο μήνυμα της άτυπης «συμβολικής συνδιοίκησης» στη Θράκη.
Ο νεοθωμανισμός παρόλη την εξωτική ονομασία, είναι το όνομα της σύγχρονης τουρκικής εξωτερικής πολιτικής που ουσιαστικά στοχεύει να αναδείξει την Τουρκία ηγετική περιφερειακή δύναμη στην Εγγύς Ανατολή και στα Βαλκάνια, ανασυστήνοντας τα όρια επιρροής και το ζωτικό χώρο της παλαιάς οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Ουσιαστικά το δόγμα Νταβούτογλου (νεοθωμανισμός), κατ΄ αναλογία και αντιστοίχιση, είναι ο αντίστοιχος ελληνικός «μεγαλοϊδεατισμός» του προηγούμενου αιώνα. Ο νεοθωμανισμός στο επίπεδο της ζώσας τοπικής γεωστρατηγικής πραγματικότητας, με λίγα λόγια είναι η μακρά χείρα των ΗΠΑ στην περιοχή μας, ένα βολικό ανάχωμα για αυτήν ενάντια στο «ριζοσπαστικό ισλάμ» από τη μία και τη «ρωσική αρκούδα» από την άλλη.
Ο νεοθωμανισμός όμως δεν αποτελεί πλέον μόνο μία εξωτερική απειλή για την Ελλάδα αλλά συνιστά δυστυχώς και μία εσωτερική παράμετρο της ίδιας πολιτικής και κοινωνικής ζωής μας, δεδομένου ότι έχουν δημιουργηθεί ομάδες συμφερόντων ιδίως στη Θράκη αλλά και κεντρικά στην Αθήνα, που προωθούν και υποστηρίζουν τον τούρκικο νεοθωμανισμό (παρακινούμενη από πολιτική αφέλεια ή από πολιτική βλακεία) διότι θεωρούν ότι αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντά τους.
Ομάδες συμφερόντων που έχουν ως πυρήνα τους ορισμένα παρασιτικά επιχειρηματικά στρώματα αλλά επεκτείνονται και σε πολλούς άλλους κύκλους ιδιαίτερα στους πολιτικούς και αυτοδιοικητικούς παράγοντες (ιδίως στη Θράκη), στην εκπαίδευση, στους διανοούμενους, στα ΜΜΕ.
Ένα κλίμα παραίτησης και παρακμής της ελληνικής κοινωνίας και ένα κλίμα ωχαδερφισμού των πολιτών της Θράκης ευνοεί τη νεοθωμανική στρατηγική.
Το ζητούμενο τελικά κατά την άποψή μου με τη μειονότητα στη Θράκη (ενόψει και των αυτοδιοικητικών εκλογών), δεν είναι ούτε η ιστορική μας αντιπαλότητα με τους Τούρκους ούτε καν η εθνική μας υπερηφάνεια. Το ζητούμενο είναι μόνο ο εκδημοκρατισμός της μουσουλμανικής κοινότητας της Θράκης, να αποκτήσει δηλαδή η μειονοτική κοινωνία αληθινή πολυφωνία, αυτόνομη έκφραση, γνήσια ταυτότητα και ακηδεμόνευτο αυτοπροσδιορισμό και μάλιστα αυτό να συμβεί ιδίως στις δύο συνιστώσες της μειονότητας (Πομάκοι-Ρομά) που καταπιέζονται από τους τουρκογενείς και το τουρκικό προξενείο.
Να αποδομηθεί το βαθύ κράτος της Τουρκίας στην περιοχή, να εκσυγχρονιστεί η μουσουλμανική κοινότητα και για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να της δοθεί από το ελληνικό κράτος ευρωπαϊκός προσανατολισμός, αποκόπτοντάς την από τους πασάδες.
Δυστυχώς κάποιοι δεν τολμούν να βγουν να μιλήσουν για την καταπίεση των μη τουρκογενών μουσουλμάνων στη Θράκη από το τουρκικό προξενείο, από το φόβο μήπως βρεθούν άλλοι εκτός γραμμής για λόγους πολιτικού κόστους και κάποιοι άλλοι έμμεσα και εκτός μισθολογίου.
Τι κάνει το ελληνικό κράτος;
Το ελληνικό κράτος βρίσκεται μέχρι τώρα απροετοίμαστο αμήχανο, μετέωρο και υποχωρητικό μπροστά σε ένα μελλοντικό μεθοδευμένο τουρκικό σχέδιο αμφισβήτησης της κυριαρχίας του στη Θράκη και στις ρατσιστικές μεθόδους ξεριζώματος της πομακικής συνείδησης και καταγωγής (ουσιαστικά πολιτιστική γενοκτονία των Πομάκων και των Ρομά) και αδυνατεί προς το παρόν να παράξει στιβαρή πολιτική με νόημα, περιεχόμενο και χρηστικά αποτελέσματα.
Ελπίζουμε να αναχαιτιστεί η τουρκική εξωτερική πολιτική, με την εφαρμογή μίας ελληνικής real politic για να αποκοπεί ο ομφάλιος λώρος της μειονότητας με τη γείτονα χώρα μέσω της ευρωπαϊκής κατεύθυνσης που πρέπει να δοθεί στη μειονότητα από τη χώρα μας, για να σταματήσει να καλλιεργείται από ορισμένους κύκλους η επικίνδυνη τακτική του αλυτρωτισμού για τη Θράκη.
Επιτέλους πρέπει κάποιοι να καταλάβουν και πρέπει συνεχώς να τονίζουμε στους τούρκους πολιτικούς ότι «συνομιλώ δε σημαίνει κατ΄ ανάγκη παραχωρώ».
Σιναπίδης Στέφανος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου