Στην Ξάνθη βρέθηκε τις προηγούμενες μέρες ο πρώην ειδικός γραμματέας του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και επίκουρος καθηγητής του Παντείου πανεπιστημίου, κύριος Άγγελος Συρίγος, ο οποίος σχολιάζοντας για λογαριασμό του Καναλιού 6 και της εφημερίδας Τόλμη της Θράκης τις πρόσφατες ανακοινώσεις της κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου περί εισαγωγής της τουρκικής γλώσσας και στα νηπιαγωγεία των μουσουλμανικών οικισμών της περιοχής, τόνισε πως αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο λάθος ενώ παράλληλα επέρριψε για το θέμα αυτό ευθύνες τόσο σε δημοτικά και νομαρχιακά στελέχη όσο και σε παράγοντες της ίδιας της μουσουλμανικής μειονότητας.
Παρά τις προσπάθειες της προηγούμενης κυβέρνησης επί υπουργίας Ευριπίδη Στυλιανίδη στο υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων για ίδρυση και λειτουργία ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων στα χωριά της ορεινής Ξάνθης, η τωρινή κυβέρνηση όχι μόνο δε φαίνεται να έχει τη διάθεση να ολοκληρώσει το εγχείρημα αυτό αλλά πρόσφατα, δια στόματος Άννας Διαμαντοπούλου, ανακοίνωσε και επίσημα την πρόθεσή της να εισάγει και στα νηπιαγωγεία που φοιτούν μουσουλμανόπαιδα την τουρκική γλώσσα καθώς ήδη, τόσο η ίδια όσο και οι συνεργάτες της, βρίσκονται στην αναζήτηση τρόπου για τη δημιουργία και δίγλωσσων πλέον νηπιαγωγείων για τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας. Από τη μεριά του ο πρώην ειδικός γραμματέας του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Άγγελος Συρίγγος, ο οποίος τις μέρες αυτές βρέθηκε στην πόλη μας, επεσήμανε για άλλη μια φορά την ανάγκη της παρουσίας δίπλα στον κάθε νηπιαγωγό ενός ανθρώπου που να ομιλεί τη γλώσσα του κάθε οικισμού ώστε να βοηθήσει στην πιο εύκολη και ομαλή ένταξη των μουσουλμάνων μαθητών τόσο στο σχολικό περιβάλλον όσο και στην ίδια την κοινωνία.
Άγ. Συρίγος – Επίκουρος καθηγητής Παντείου πανεπιστημίου
«Κατά τη διάρκεια της θητείας μου στο υπουργείο Παιδείας δημιουργήθηκαν περίπου 70 νηπιαγωγεία σε μειονοτικές περιοχές. Η θέση μας ήταν και εξακολουθεί να είναι πως δίπλα στον ελληνόφωνο νηπιαγωγό πρέπει να υπάρχει και ένας νηπιαγωγός που να μπορεί να ομιλεί τη γλώσσα του συγκεκριμένου χωριού. Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει πως αν είναι σε τουρκόφωνες περιοχές θα μιλάει τουρκικά, αν είναι σε πομακόφωνες περιοχές θα μιλάει πομάκικα κι αν είναι σε περιοχές τσιγγάνων θα μιλάει ρομανί.
Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά θα μπορούν να ενσωματωθούν πιο ομαλά, το να εισάγει κανείς υποχρεωτικά για όλους την τουρκική γλώσσα σε όλα τα νηπιαγωγεία είναι κάτι εξίσου εγκληματικό με τη διδασκαλία της τουρκικής η οποία γίνεται εν λευκώ σε όλα τα μειονοτικά χωρία άσχετα με την εθνοτική καταγωγή των κατοίκων τους.»
Όσο για τις προθέσεις της κυρίας Διαμαντοπούλου να εισάγει την τουρκική γλώσσα σε όλα τα νηπιαγωγεία με μουσουλμάνους μαθητές, αυτή, σύμφωνα με τα λεγόμενα του κυρίου Συρίγγου πάντα, οφείλεται στις πιέσεις που ασκούν οι δύο μειονοτικοί βουλευτές της κυβέρνησης αλλά και άλλοι παράγοντες της μειονότητας.
«Ας μη γελιόμαστε, το κυβερνών κόμμα έχει δύο μουσουλμάνους βουλευτές, έναν στην Ξάνθη και έναν στην Κομοτηνή, οι οποίοι σίγουρα θα ασκούν πιέσεις. Σαφώς έχουν το βλέμμα τους στραμμένο προς τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές κι οπότε εκτιμώ πως σίγουρα θα θέλουν να χαϊδέψουν κάπου αφτιά. Τώρα ως προς το τι σημαίνει αυτό μακροπρόθεσμα μένει να το δούμε στην πράξη, δηλαδή με τα λόγια κτίζεις ανώγια και κατώγια έλεγαν στο χωριό μου, απομένει να δούμε στην πράξη τι ακριβώς από αυτά που λένε θα δούμε να εφαρμόζονται.
Το βέβαιο είναι πως έχουμε 70 με 75 νηπιαγωγεία σε μειονοτικά χωριά. Τα παιδιά προετοιμάζονται για να ενταχθούν ομαλά στο ελληνικό δημόσιο σχολείο και στην ελληνική κοινωνία κι αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να απεμπολήσουμε, δε θα πρέπει δηλαδή να γυρίσουμε σε μια περίοδο όπου θα έχουμε μια εκ νέου γκετοποιήση των παιδιών τα οποία είναι σε μειονοτικά χωριά. Έχουμε πλέον βαρεθεί αυτή την ιστορία.»
Σε ότι αφορά τα τέσσερα ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία που ιδρύθηκαν στην ορεινή περιοχή της Ξάνθης από την προηγούμενη κυβέρνηση και τα οποία δε λειτούργησαν ποτέ, ο κύριος Συρίγγος είναι κατηγορηματικός, τονίζοντας πως το πάγωμα του όλου θέματος οφείλεται σε αντιδράσεις δημοτικών και νομαρχιακών παραγόντων οι οποίοι με τη στάση τους αυτή καταδικάζουν τα παιδιά των μουσουλμάνων αναγκάζοντάς τα θέλοντας και μη να επιλέγουν το μειονοτικό δημοτικό σχολείο.
«Είναι αντιδράσεις τοπικών παραγόντων και σε επίπεδο δήμων αλλά και σε επίπεδο νομαρχίας οι οποίες δε θέλουν να προχωρήσει αυτή η ιστορία κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά της ορεινής Ξάνθης που είναι κατά τεκμήριο πομακόφωνα να είναι υποχρεωμένα να πηγαίνουν αποκλειστικά σε μειονοτικό σχολείο. Δεν έχουν άλλη δυνατότητα παρά να διδάσκονται τουρκικά και ελληνικά. Εάν θέλουν να το αποφύγουν αυτό θα πρέπει να βρουν αυτοκίνητο που να τα κατεβάζει καθημερινά στην πόλη της Ξάνθης όπου για να διδαχθούν ελληνικά θα πρέπει να διανύουν κάθε μέρα 60 με 70 χιλιόμετρα.»
Σε ερώτημά μας αν τελικά τα σχολεία αυτά κάποτε θα λειτουργήσουν, ο πρώην ειδικός γραμματέας του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων ήταν ξεκάθαρος, απαντώντας πως όσο θα υπάρχει στη μέση η ψήφος κανένας τοπικός παράγοντας δε θα τολμήσει να κάνει μια κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση, ενώ προκαλεί αίσθηση η επιμονή του να τονίζει διαρκώς τη συμμετοχή και νομαρχιακών παραγόντων στην αρνητική αυτή στάση ως προς τα ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία.
«Οι τοπικοί παράγοντες και δημοτικοί, αλλά τονίζω και νομαρχιακοί, εκτιμούν πολύ το γεγονός ότι έρχονται εκλογές. Φοβούνται πολύ τις ψήφους και δε θέλουν να είναι εκείνοι που θα δημιουργήσουν ελληνόφωνο δημόσιο σχολείο, οπότε τους είναι πρακτικά αδιάφορο αν κάποιο παιδάκι σε ηλικία 6, 7 ή 8 ετών θα πρέπει να διανύει 60 ή 70 χιλιόμετρα τη μέρα για να διδαχθεί την ελληνική γλώσσα σε ένα δημόσιο ελληνόφωνο σχολείο. Δε θέλουν δημόσια ελληνόφωνα σχολεία στην περιοχή τους, τελεία.»
Κλείνοντας, ο κύριος Συρίγος τόνισε πως στην ουσία ο πολιτικός εκείνος που θα αποφασίσει να προχωρήσει στην ίδρυση και λειτουργία ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων στους οικισμούς των μουσουλμάνων, δε θα υποστεί κανένα πολιτικό κόστος, αντιθέτως θα έχει πολιτικό όφελος αλλά, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, ο τρόπος με τον οποίο οι πολιτικοί της Ξάνθης και γενικότερα της Θράκης αντιλαμβάνονται το πολιτικό κόστος, δεν τους επιτρέπει να δουν την πραγματικότητα και να καταλάβουν την αξία μιας τέτοιας κίνησης.
Σ. Καραχότζα
Παρά τις προσπάθειες της προηγούμενης κυβέρνησης επί υπουργίας Ευριπίδη Στυλιανίδη στο υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων για ίδρυση και λειτουργία ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων στα χωριά της ορεινής Ξάνθης, η τωρινή κυβέρνηση όχι μόνο δε φαίνεται να έχει τη διάθεση να ολοκληρώσει το εγχείρημα αυτό αλλά πρόσφατα, δια στόματος Άννας Διαμαντοπούλου, ανακοίνωσε και επίσημα την πρόθεσή της να εισάγει και στα νηπιαγωγεία που φοιτούν μουσουλμανόπαιδα την τουρκική γλώσσα καθώς ήδη, τόσο η ίδια όσο και οι συνεργάτες της, βρίσκονται στην αναζήτηση τρόπου για τη δημιουργία και δίγλωσσων πλέον νηπιαγωγείων για τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας. Από τη μεριά του ο πρώην ειδικός γραμματέας του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Άγγελος Συρίγγος, ο οποίος τις μέρες αυτές βρέθηκε στην πόλη μας, επεσήμανε για άλλη μια φορά την ανάγκη της παρουσίας δίπλα στον κάθε νηπιαγωγό ενός ανθρώπου που να ομιλεί τη γλώσσα του κάθε οικισμού ώστε να βοηθήσει στην πιο εύκολη και ομαλή ένταξη των μουσουλμάνων μαθητών τόσο στο σχολικό περιβάλλον όσο και στην ίδια την κοινωνία.
Άγ. Συρίγος – Επίκουρος καθηγητής Παντείου πανεπιστημίου
«Κατά τη διάρκεια της θητείας μου στο υπουργείο Παιδείας δημιουργήθηκαν περίπου 70 νηπιαγωγεία σε μειονοτικές περιοχές. Η θέση μας ήταν και εξακολουθεί να είναι πως δίπλα στον ελληνόφωνο νηπιαγωγό πρέπει να υπάρχει και ένας νηπιαγωγός που να μπορεί να ομιλεί τη γλώσσα του συγκεκριμένου χωριού. Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει πως αν είναι σε τουρκόφωνες περιοχές θα μιλάει τουρκικά, αν είναι σε πομακόφωνες περιοχές θα μιλάει πομάκικα κι αν είναι σε περιοχές τσιγγάνων θα μιλάει ρομανί.
Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά θα μπορούν να ενσωματωθούν πιο ομαλά, το να εισάγει κανείς υποχρεωτικά για όλους την τουρκική γλώσσα σε όλα τα νηπιαγωγεία είναι κάτι εξίσου εγκληματικό με τη διδασκαλία της τουρκικής η οποία γίνεται εν λευκώ σε όλα τα μειονοτικά χωρία άσχετα με την εθνοτική καταγωγή των κατοίκων τους.»
Όσο για τις προθέσεις της κυρίας Διαμαντοπούλου να εισάγει την τουρκική γλώσσα σε όλα τα νηπιαγωγεία με μουσουλμάνους μαθητές, αυτή, σύμφωνα με τα λεγόμενα του κυρίου Συρίγγου πάντα, οφείλεται στις πιέσεις που ασκούν οι δύο μειονοτικοί βουλευτές της κυβέρνησης αλλά και άλλοι παράγοντες της μειονότητας.
«Ας μη γελιόμαστε, το κυβερνών κόμμα έχει δύο μουσουλμάνους βουλευτές, έναν στην Ξάνθη και έναν στην Κομοτηνή, οι οποίοι σίγουρα θα ασκούν πιέσεις. Σαφώς έχουν το βλέμμα τους στραμμένο προς τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές κι οπότε εκτιμώ πως σίγουρα θα θέλουν να χαϊδέψουν κάπου αφτιά. Τώρα ως προς το τι σημαίνει αυτό μακροπρόθεσμα μένει να το δούμε στην πράξη, δηλαδή με τα λόγια κτίζεις ανώγια και κατώγια έλεγαν στο χωριό μου, απομένει να δούμε στην πράξη τι ακριβώς από αυτά που λένε θα δούμε να εφαρμόζονται.
Το βέβαιο είναι πως έχουμε 70 με 75 νηπιαγωγεία σε μειονοτικά χωριά. Τα παιδιά προετοιμάζονται για να ενταχθούν ομαλά στο ελληνικό δημόσιο σχολείο και στην ελληνική κοινωνία κι αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να απεμπολήσουμε, δε θα πρέπει δηλαδή να γυρίσουμε σε μια περίοδο όπου θα έχουμε μια εκ νέου γκετοποιήση των παιδιών τα οποία είναι σε μειονοτικά χωριά. Έχουμε πλέον βαρεθεί αυτή την ιστορία.»
Σε ότι αφορά τα τέσσερα ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία που ιδρύθηκαν στην ορεινή περιοχή της Ξάνθης από την προηγούμενη κυβέρνηση και τα οποία δε λειτούργησαν ποτέ, ο κύριος Συρίγγος είναι κατηγορηματικός, τονίζοντας πως το πάγωμα του όλου θέματος οφείλεται σε αντιδράσεις δημοτικών και νομαρχιακών παραγόντων οι οποίοι με τη στάση τους αυτή καταδικάζουν τα παιδιά των μουσουλμάνων αναγκάζοντάς τα θέλοντας και μη να επιλέγουν το μειονοτικό δημοτικό σχολείο.
«Είναι αντιδράσεις τοπικών παραγόντων και σε επίπεδο δήμων αλλά και σε επίπεδο νομαρχίας οι οποίες δε θέλουν να προχωρήσει αυτή η ιστορία κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά της ορεινής Ξάνθης που είναι κατά τεκμήριο πομακόφωνα να είναι υποχρεωμένα να πηγαίνουν αποκλειστικά σε μειονοτικό σχολείο. Δεν έχουν άλλη δυνατότητα παρά να διδάσκονται τουρκικά και ελληνικά. Εάν θέλουν να το αποφύγουν αυτό θα πρέπει να βρουν αυτοκίνητο που να τα κατεβάζει καθημερινά στην πόλη της Ξάνθης όπου για να διδαχθούν ελληνικά θα πρέπει να διανύουν κάθε μέρα 60 με 70 χιλιόμετρα.»
Σε ερώτημά μας αν τελικά τα σχολεία αυτά κάποτε θα λειτουργήσουν, ο πρώην ειδικός γραμματέας του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων ήταν ξεκάθαρος, απαντώντας πως όσο θα υπάρχει στη μέση η ψήφος κανένας τοπικός παράγοντας δε θα τολμήσει να κάνει μια κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση, ενώ προκαλεί αίσθηση η επιμονή του να τονίζει διαρκώς τη συμμετοχή και νομαρχιακών παραγόντων στην αρνητική αυτή στάση ως προς τα ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία.
«Οι τοπικοί παράγοντες και δημοτικοί, αλλά τονίζω και νομαρχιακοί, εκτιμούν πολύ το γεγονός ότι έρχονται εκλογές. Φοβούνται πολύ τις ψήφους και δε θέλουν να είναι εκείνοι που θα δημιουργήσουν ελληνόφωνο δημόσιο σχολείο, οπότε τους είναι πρακτικά αδιάφορο αν κάποιο παιδάκι σε ηλικία 6, 7 ή 8 ετών θα πρέπει να διανύει 60 ή 70 χιλιόμετρα τη μέρα για να διδαχθεί την ελληνική γλώσσα σε ένα δημόσιο ελληνόφωνο σχολείο. Δε θέλουν δημόσια ελληνόφωνα σχολεία στην περιοχή τους, τελεία.»
Κλείνοντας, ο κύριος Συρίγος τόνισε πως στην ουσία ο πολιτικός εκείνος που θα αποφασίσει να προχωρήσει στην ίδρυση και λειτουργία ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων στους οικισμούς των μουσουλμάνων, δε θα υποστεί κανένα πολιτικό κόστος, αντιθέτως θα έχει πολιτικό όφελος αλλά, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, ο τρόπος με τον οποίο οι πολιτικοί της Ξάνθης και γενικότερα της Θράκης αντιλαμβάνονται το πολιτικό κόστος, δεν τους επιτρέπει να δουν την πραγματικότητα και να καταλάβουν την αξία μιας τέτοιας κίνησης.
Σ. Καραχότζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου