Με λύσεις παυσίπονο δε σώθηκε καμιά χώρα, εμείς γιατί να σωθούμε;
Το μόνιμο σλόγκαν τόσο της κυβέρνησης όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης τους τελευταίους μήνες είναι «να σώσουμε την Ελλάδα», κάτι για το οποίο ασφαλώς και δε διαφωνεί κανένας, ούτε πολιτικός ούτε πολίτης. Το ζητούμενο ωστόσο είναι ποια θα είναι η Ελλάδα που τελικά θα καταφέρουμε να σώσουμε, μια Ελλάδα όπως ήταν παλιά ή μια Ελλάδα με εξαθλιωμένους Έλληνες;
Οι μέχρι τώρα αποφάσεις πάντως δείχνουν ένα μεγάλο ενδιαφέρον για τη χώρα και μια αδιαφορία για τους πολίτες της και πραγματικά απορώ πως έμπειροι πολιτικοί δεν μπορούν να καταλάβουν πως δεν είναι δυνατόν να σωθεί μια χώρα της οποίας οι πολίτες αποδυναμώνονται μέρα με τη μέρα. Μια χώρα που το επίπεδο ζωής των πολιτών της μειώνεται συνέχεια, μια χώρα στην οποία η ανεργία τείνει να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, μια χώρα η αγορά της οποίας έχει νεκρώσει, ασφαλώς και δεν πρόκειται να σωθεί.
Αν δε βρει σύντομα η κυβέρνηση τρόπο να ρίξει χρήμα στην αγορά, να δώσει εργασία στους άνεργους, να κάνει έργα που προσδίδουν κάποιες προοπτικές ανάπτυξης, όσους φόρους και αν εισπράξει, το μόνο που θα καταφέρει είναι να δίνει στο πρόβλημα λύσεις όχι οριστικές αλλά τύπου παυσίπονου.
Αυτή τη στιγμή το μόνο που καθημερινά ακούμε είναι «θυσίες, θυσίες, θυσίες», λες και τα χρήματα που έτσι κι αλλιώς ο μέσος Έλληνας πολίτης πληρώνει στο κράτος εδώ και χρόνια, φτάνουν για να δώσουν λύση στο πρόβλημα και να καλύψουν ένα χρέος που ξεπερνάει τα 380 δις ευρώ.
Από την άλλη, ακούμε διαρκώς τον πρωθυπουργό να λέει πως τη λύση θα τη βρούμε μόνοι μας, χωρίς τη βοήθεια των ευρωπαίων εταίρων μας, αλλά ακόμα δε μας έχει πει τον τρόπο με τον οποίο θα έρθει αυτή η περιβόητη λύση. Δε διαφωνώ πως το σωσίβιο πρέπει να είναι στο χώρο όπου πνίγεται κάποιος και όχι μερικά χιλιόμετρα μακριά. Για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η οικονομία μας αποκλειστικοί υπεύθυνοι είναι οι Έλληνες πολιτικοί κι αυτοί θα πρέπει να μας βγάλουν από το αδιέξοδο αυτό, όχι οι υπόλοιποι ευρωπαίοι.
Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο κι αυτό σίγουρα δεν είναι τα καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης. Δε λέω, καλά και ωραία είναι τα μεγάλα λόγια αλλά εδώ χρειάζονται έργα ουσίας που θα επιφέρουν θεραπεία και όχι προσωρινή ανακούφιση.
Το να μας λέει η κυβέρνηση πως εξαιτίας των λανθασμένων αποφάσεων της προηγούμενης κυβέρνησης είναι αναγκασμένη να παίρνει αποφάσεις που είναι αντίθετες από τη γενικότερη σοσιαλιστική ιδεολογία της, εμάς δε μας λέει τίποτα και με πιο απλά λόγια, το τελευταίο που μας ενδιαφέρει είναι το ποιος ή ποιοι έφταιξαν για τη σημερινή κατάσταση της χώρας μας. Εκείνο που μας ενδιαφέρει όλους είναι πως για άλλη μια φορά καλούνται να πληρώσουν εκείνοι που σίγουρα δεν έφταιξαν σε τίποτα.
Το αν τελικά θα έρθει ή όχι λύση από τα άλλα κράτη τα οποία πάντως για την ώρα φαίνεται αν μας στηρίζουν έστω πολιτικά, είναι κάτι που δεν έπρεπε ούτε καν να το συζητάμε. Μπορεί στο πλαίσιο της ομαδικότητας να πρέπει να μας στηρίξουν και οι υπόλοιποι σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή μας αλλά αυτοί που πραγματικά οφείλουν να βρουν λύση είναι οι Έλληνες πολιτικοί. Δε γίνεται να έχουν οδηγήσει εκείνοι τη χώρα ένα βήμα πριν από το γκρεμό και τώρα να ζητάνε από τους υπόλοιπους να μας σώσουν, αυτό μας υποτιμά ως λαό και ως έθνος.
Επειδή όμως ο Έλληνας έχει πάντα την εύκολη απάντηση για όλα, έτσι και τώρα η κυβέρνηση τα αποδίδει όλα σε κάποιους κερδοσκόπους τους οποίους ούτε ξέρουμε ούτε και θα μάθουμε ποτέ. Πραγματικά όμως αυτοί πιθανό και να υπάρχουν αλλά ας απαλλάξουν τη χώρα πρώτα από τους κερδοσκόπους του εσωτερικού και μετά βλέπουμε και για αυτούς του εξωτερικού.
Εξάλλου και η έννοια κερδοσκόπος είναι πολύ περίπλοκη. Και ο απλός μαγαζάτορας και ο απλός περιπτεράς είναι κερδοσκόπος και όχι «ζημιοσκόπος» αφού κάνει μια δουλειά με απώτερο σκοπό το προσωπικό του κέρδος. Κερδοσκόποι όμως είναι και όλοι εκείνοι που κρύβονται πίσω από τα αμέτρητα πλέον σκάνδαλα που έκαναν διεθνώς ρεζίλι τη χώρα μας και τους οποίους όχι μόνο δε στείλαμε φυλακή, όχι μόνο δεν τους ζητήσαμε τα χρήματα πίσω αλλά ούτε καν τους αποκαλύψαμε. Πιάστε πρώτα αυτούς κύριοι της κυβέρνησης και μετά ασχοληθείτε και με τους άλλους.
Αλλά κυρίως καταλάβετε επιτέλους πως αύξηση του φόρου, απολύσεις, περικοπές και παγώματα μισθών και συντάξεων δεν πρόκειται να μας σώσουν από το κακό που έρχεται. Όσο οι πλούσιοι θα εξακολουθούν να μένουν στο απυρόβλητο όσο οι πολιτικοί θα εξακολουθούν να διορίζουν κόρες και γιούς στη βουλή όσο στη χώρα αυτή ο άνθρωπος θα αξιολογείται με βάση το όνομα και τους προγόνους του και όχι με βάση τις πραγματικές του ικανότητες, θα είμαστε η καημένη και η μίζερη εκείνη χώρα που τη λυπούνται όλοι.
Αναρωτιέμαι πραγματικά αν όλα αυτά τα μέτρα που το τελευταίο διάστημα λήφθηκαν είναι στο πλαίσιο της προσπάθειας για έξοδο από την οικονομική κρίση ή πρόκειται για ένα καλοστημένο σχέδιο προκειμένου να καταργηθούν όλα όσα ακόμα και με αίμα απέκτησαν τόσα χρόνια οι εργαζόμενοι. Δεν μπορεί οι πολιτικοί μας να είναι τόσο χαζοί ώστε να μην καταλαβαίνουν ότι τα μέτρα αυτά δε θα δώσουν καμία απολύτως λύση κι ότι αντιθέτως θα οξύνουν το πρόβλημα μας. Κάτι άλλο συμβαίνει ή για να το πω πιο σωστά κάπου αλλού αποσκοπούν όλες αυτές οι εξελίξεις.
Πάντως είτε το πρώτο ισχύει, ότι δηλαδή είναι χαζοί οι πολιτικοί μας, είτε το δεύτερο, αποσκοπούν στην πλήρη ανατροπή των εργασιακών μας κεκτημένων, εκείνος που θα υποφέρει χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό είναι και πάλι ο απλός πολίτης, εκείνος που με τόση ευκολία καλείται να πληρώσει τα λάθη άλλων.
Σ. Καραχότζα
Οι μέχρι τώρα αποφάσεις πάντως δείχνουν ένα μεγάλο ενδιαφέρον για τη χώρα και μια αδιαφορία για τους πολίτες της και πραγματικά απορώ πως έμπειροι πολιτικοί δεν μπορούν να καταλάβουν πως δεν είναι δυνατόν να σωθεί μια χώρα της οποίας οι πολίτες αποδυναμώνονται μέρα με τη μέρα. Μια χώρα που το επίπεδο ζωής των πολιτών της μειώνεται συνέχεια, μια χώρα στην οποία η ανεργία τείνει να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, μια χώρα η αγορά της οποίας έχει νεκρώσει, ασφαλώς και δεν πρόκειται να σωθεί.
Αν δε βρει σύντομα η κυβέρνηση τρόπο να ρίξει χρήμα στην αγορά, να δώσει εργασία στους άνεργους, να κάνει έργα που προσδίδουν κάποιες προοπτικές ανάπτυξης, όσους φόρους και αν εισπράξει, το μόνο που θα καταφέρει είναι να δίνει στο πρόβλημα λύσεις όχι οριστικές αλλά τύπου παυσίπονου.
Αυτή τη στιγμή το μόνο που καθημερινά ακούμε είναι «θυσίες, θυσίες, θυσίες», λες και τα χρήματα που έτσι κι αλλιώς ο μέσος Έλληνας πολίτης πληρώνει στο κράτος εδώ και χρόνια, φτάνουν για να δώσουν λύση στο πρόβλημα και να καλύψουν ένα χρέος που ξεπερνάει τα 380 δις ευρώ.
Από την άλλη, ακούμε διαρκώς τον πρωθυπουργό να λέει πως τη λύση θα τη βρούμε μόνοι μας, χωρίς τη βοήθεια των ευρωπαίων εταίρων μας, αλλά ακόμα δε μας έχει πει τον τρόπο με τον οποίο θα έρθει αυτή η περιβόητη λύση. Δε διαφωνώ πως το σωσίβιο πρέπει να είναι στο χώρο όπου πνίγεται κάποιος και όχι μερικά χιλιόμετρα μακριά. Για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η οικονομία μας αποκλειστικοί υπεύθυνοι είναι οι Έλληνες πολιτικοί κι αυτοί θα πρέπει να μας βγάλουν από το αδιέξοδο αυτό, όχι οι υπόλοιποι ευρωπαίοι.
Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο κι αυτό σίγουρα δεν είναι τα καθαρά εισπρακτικού χαρακτήρα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης. Δε λέω, καλά και ωραία είναι τα μεγάλα λόγια αλλά εδώ χρειάζονται έργα ουσίας που θα επιφέρουν θεραπεία και όχι προσωρινή ανακούφιση.
Το να μας λέει η κυβέρνηση πως εξαιτίας των λανθασμένων αποφάσεων της προηγούμενης κυβέρνησης είναι αναγκασμένη να παίρνει αποφάσεις που είναι αντίθετες από τη γενικότερη σοσιαλιστική ιδεολογία της, εμάς δε μας λέει τίποτα και με πιο απλά λόγια, το τελευταίο που μας ενδιαφέρει είναι το ποιος ή ποιοι έφταιξαν για τη σημερινή κατάσταση της χώρας μας. Εκείνο που μας ενδιαφέρει όλους είναι πως για άλλη μια φορά καλούνται να πληρώσουν εκείνοι που σίγουρα δεν έφταιξαν σε τίποτα.
Το αν τελικά θα έρθει ή όχι λύση από τα άλλα κράτη τα οποία πάντως για την ώρα φαίνεται αν μας στηρίζουν έστω πολιτικά, είναι κάτι που δεν έπρεπε ούτε καν να το συζητάμε. Μπορεί στο πλαίσιο της ομαδικότητας να πρέπει να μας στηρίξουν και οι υπόλοιποι σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή μας αλλά αυτοί που πραγματικά οφείλουν να βρουν λύση είναι οι Έλληνες πολιτικοί. Δε γίνεται να έχουν οδηγήσει εκείνοι τη χώρα ένα βήμα πριν από το γκρεμό και τώρα να ζητάνε από τους υπόλοιπους να μας σώσουν, αυτό μας υποτιμά ως λαό και ως έθνος.
Επειδή όμως ο Έλληνας έχει πάντα την εύκολη απάντηση για όλα, έτσι και τώρα η κυβέρνηση τα αποδίδει όλα σε κάποιους κερδοσκόπους τους οποίους ούτε ξέρουμε ούτε και θα μάθουμε ποτέ. Πραγματικά όμως αυτοί πιθανό και να υπάρχουν αλλά ας απαλλάξουν τη χώρα πρώτα από τους κερδοσκόπους του εσωτερικού και μετά βλέπουμε και για αυτούς του εξωτερικού.
Εξάλλου και η έννοια κερδοσκόπος είναι πολύ περίπλοκη. Και ο απλός μαγαζάτορας και ο απλός περιπτεράς είναι κερδοσκόπος και όχι «ζημιοσκόπος» αφού κάνει μια δουλειά με απώτερο σκοπό το προσωπικό του κέρδος. Κερδοσκόποι όμως είναι και όλοι εκείνοι που κρύβονται πίσω από τα αμέτρητα πλέον σκάνδαλα που έκαναν διεθνώς ρεζίλι τη χώρα μας και τους οποίους όχι μόνο δε στείλαμε φυλακή, όχι μόνο δεν τους ζητήσαμε τα χρήματα πίσω αλλά ούτε καν τους αποκαλύψαμε. Πιάστε πρώτα αυτούς κύριοι της κυβέρνησης και μετά ασχοληθείτε και με τους άλλους.
Αλλά κυρίως καταλάβετε επιτέλους πως αύξηση του φόρου, απολύσεις, περικοπές και παγώματα μισθών και συντάξεων δεν πρόκειται να μας σώσουν από το κακό που έρχεται. Όσο οι πλούσιοι θα εξακολουθούν να μένουν στο απυρόβλητο όσο οι πολιτικοί θα εξακολουθούν να διορίζουν κόρες και γιούς στη βουλή όσο στη χώρα αυτή ο άνθρωπος θα αξιολογείται με βάση το όνομα και τους προγόνους του και όχι με βάση τις πραγματικές του ικανότητες, θα είμαστε η καημένη και η μίζερη εκείνη χώρα που τη λυπούνται όλοι.
Αναρωτιέμαι πραγματικά αν όλα αυτά τα μέτρα που το τελευταίο διάστημα λήφθηκαν είναι στο πλαίσιο της προσπάθειας για έξοδο από την οικονομική κρίση ή πρόκειται για ένα καλοστημένο σχέδιο προκειμένου να καταργηθούν όλα όσα ακόμα και με αίμα απέκτησαν τόσα χρόνια οι εργαζόμενοι. Δεν μπορεί οι πολιτικοί μας να είναι τόσο χαζοί ώστε να μην καταλαβαίνουν ότι τα μέτρα αυτά δε θα δώσουν καμία απολύτως λύση κι ότι αντιθέτως θα οξύνουν το πρόβλημα μας. Κάτι άλλο συμβαίνει ή για να το πω πιο σωστά κάπου αλλού αποσκοπούν όλες αυτές οι εξελίξεις.
Πάντως είτε το πρώτο ισχύει, ότι δηλαδή είναι χαζοί οι πολιτικοί μας, είτε το δεύτερο, αποσκοπούν στην πλήρη ανατροπή των εργασιακών μας κεκτημένων, εκείνος που θα υποφέρει χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό είναι και πάλι ο απλός πολίτης, εκείνος που με τόση ευκολία καλείται να πληρώσει τα λάθη άλλων.
Σ. Καραχότζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου