Στο τεύχος μας αυτό φιλοξενούμε έναν άνθρωπο την εμπειρία του οποίου στα πολιτικά δρώμενα έχουν ελάχιστοι και οι τοποθετήσεις του έχουν τη δική τους βαρύτητα. Ο λόγος φυσικά για τον πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Παναγιώτη Σγουρίδη ο οποίος μιλώντας αποκλειστικά στην Τ, σχολιάζει όλες τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις και τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Φυσικά δε θα μπορούσαμε να μη ζητήσουμε την άποψή του και για τα θέματα εκείνα που αφορούν τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης αλλά και τις φήμες που τον θέλουν να είναι υποψήφιος δήμαρχος Ξάνθης. Για όλους και για όλα λοιπόν μιλάει ο πολύπειρος πολιτικός και είναι βέβαιο πως η συνέντευξη αυτή θα γίνει αντικείμενο συζητήσεων και σχολιασμών.
Κύριε Σγουρίδη. Μετά από έναν πραγματικό μαραθώνιο του πρωθυπουργού τελικά πάρθηκε η απόφαση η οποία χαρακτηρίστηκε ως δίχτυ για τη χώρα μας. Είναι πραγματικά έτσι; Και τι σηματοδοτεί για την ελληνική οικονομία;
Θα συμφωνήσω μαζί σας ότι η περιοδεία του πρωθυπουργού αρχής γενομένης από το Λονδίνο, Βερολίνο, Παρίσι, Μόσχα, Ουάσινγκτον και κατ’ επανάληψη Βρυξέλλες ήταν πραγματικά ένας μαραθώνιος. Είναι αξιέπαινος ο κ. Παπανδρέου που τον έβγαλε σε πέρας. Η αιτία που υπεβλήθη ο πρωθυπουργός σ’ αυτόν τον αγώνα δρόμου ήταν η διάσωση της ελληνικής οικονομίας, που δυστυχώς την κατέστρεψαν οι λάθος οικονομικοί χειρισμοί της κυβέρνησης του κ. Καραμανλή. Όμως η διάσωση της χώρας και του λαού μας έχουν μπροστά τους μακρύ και δύσκολο δρόμο. Η απόφαση της Ε.Ε. δεν είναι δίχτυ αλλά μια ισορροπημένη πολιτική απόφαση διατυπωμένη με την διπλωματική γλώσσα των Βρυξελλών.
Δίνει όμως την δυνατότητα στους Έλληνες να υφάνουν το δίχτυ μόνοι τους με σκληρές θυσίες.
Ωστόσο παίχτηκε ένα σκληρό πόκερ που με την πρώτη ματιά φαίνεται ότι νικητής είναι η Αγκελα Μέρκελ. Ωστόσο πολλοί μιλούν για πορεία νίκη της Γερμανίδας καγκελαρίου.
Στο πόκερ αλλά και γενικότερα στη διελκυνστίδα των οικονομικών συμφερόντων νικά αυτός που έχει περίσσευμα κεφαλαίων. Συνεπώς δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία για το ποιος είναι νικητής.
Θα επισημάνω όμως ότι η Γερμανία είναι σε λάθος δρόμο. Στην πρόσφατη ιστορία της απέδειξε ότι ενώ είναι καλή στους τακτικούς ελιγμούς υστερεί σε οραματικό σχεδιασμό και σε επιλογή του λεγόμενου timing. Ο Πρώτος και Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος αποδεικνύουν του λόγου μου το αληθές. Τελευταία, η ηγεσία της ενώ ήταν ένθερμος υποστηρικτής της ομοσπονδιακής Ευρώπης και του ισχυρού ευρώ, μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση άλλαξε «ρότα» υπέρ της δικής της και μόνο ανταγωνιστικότητας. Όμως εφ’ όσον θέλει να είναι η ατμομηχανή της Ευρώπης πρέπει να κατανοήσει ότι Ε.Ε. χωρίς αλληλεγγύη δεν υφίσταται. Δεν μπορεί ο πλούτος της δηλαδή τα δικά της οικονομικά πλεονάσματα να ισοσκελίζονται με τη φτώχεια δηλαδή τα ελλείμματα των χωρών της Νοτίου Ευρώπης. Γι’ αυτό σας μίλησα προηγουμένως για το μακρύ δρόμο που πρέπει να διανύσει η χώρα μας.
Το τελευταίο διάστημα όλοι μιλάμε για τη διάσωση της Ελλάδας αλλά δεν ακούγεται κουβέντα για τη διάσωση των Ελλήνων. Πάμε δηλαδή σε μια πολιτική εξαθλίωσης των πολιτών μόνο και μόνο για να σωθεί η πατρίδα; Δεν πρέπει όμως για να σωθεί όπως λένε η οικονομίας μας, να δοθούν χρήματα στους πολίτες και κατά συνέπεια στην αγορά; Δεν πρέπει να γίνουν έργα ανάπτυξης και όχι απλής συντήρησης του κράτους;
Πρώτα σώζεις το καράβι γιατί αν βουλιάξει οι βάρκες και τα σωσίβια δεν θα σώσουν όλους τους επιβάτες, μια και η παγκόσμια θάλασσα είναι φουρτουνιασμένη και με παγωμένα νερά. Το επόμενο στοίχημα είναι να αποφύγεις την οικονομική συρρίκνωση που θα οδηγήσει στην εξαθλίωση των πολιτών. Στο παιχνίδι αυτό της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας όλοι οι Έλληνες θα πρέπει να ξεχάσουμε θα θέσφατα και τα κεκτημένα. Χρειαζόμαστε τομές στην δημόσια διοίκηση που θα δημιουργήσουν ένα μικρό, ευέλικτο και ελεγκτικό κράτος. Αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού με μετατάξεις, υπηρεσίες out sourcing, άνοιγμα επαγγελμάτων, μείωση γραφειοκρατίας, συνεκμετάλλευση του ΟΣΕ και με ιδιώτες, αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας για προσέλκυση κεφαλαίων, οργανωμένη εκτός σχεδίου δόμηση, εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου και πολλά άλλα. Φυσικά με μια προϋπόθεση ότι όσοι θα εκμεταλλευτούν αυτές τις θυσίες του ελληνικού λαού για τον προσωπικό τους πλουτισμό μέσω διαπλοκής θα πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά. Αν επικρατήσουν ξανά τα «λαμόγια» το προνομιούχο οικόπεδο που λέγεται «Ελλάδα» την επόμενη φορά θα πωληθεί «κοψοτιμής». Σε αυτή την προσπάθεια διάσωσης πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν περισσεύει κανείς και δεν μπορεί να υπάρχουν αποκλεισμοί.
Ο κύριος Παπανδρέου από τις Βρυξέλλες προανήγγειλε τη πραγματοποίηση διάσκεψης επενδυτών, με τη συμμετοχή και αρωγή Ελλήνων της διασποράς, ώστε να δοθεί αναπτυξιακή ώθηση στην οικονομία. Πιστεύετε ότι είναι μια κίνηση που θα αποδώσει;
Είναι μια πρωτοβουλία με συμβολικό χαρακτήρα, όπως συμβολικό χαρακτήρα είχε και η δημιουργία ταμείου για την διάσωση της ελληνικής οικονομίας και παλαιότερα η δημιουργία ταμείου για τις πυρόπληκτες περιοχές. Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν ήταν και θα είναι ψίχουλα, όμως το μήνυμα που στέλνουν προς πάσα κατεύθυνση είναι μεγάλο. Έτσι και στη διάσκεψη μόνο επενδυτές δεν θα εμφανιστούν και αυτοί που θα έρθουν μόνο καλά λόγια θα εκφράσουν όχι κεφάλαια. Οι επενδυτές αλλά και οι ομογενείς επενδυτές είναι οικονομικά «ζώα» που κυνηγούν μόνα τους και όχι κατά κοπάδια. Άρα πρέπει να δημιουργήσεις εύκρατη περιοχή για να τους ελκύσεις π.χ. δημιούργησε μια ζώνη ουρανοξυστών στο παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού και θα δεις τι προσέλκυση κεφαλαίων θα έχεις!!!
Επειδή όμως Ελλάδα δε σημαίνει μόνο οικονομία, θα θέλαμε να σχολιάσετε τις πρόσφατες ανακοινώσεις της υπουργού εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων για προσπάθεια δημιουργίας δίγλωσσων για τους μουσουλμάνους της Θράκης νηπιαγωγείων. Ωστόσο μετά και τις δηλώσεις και της κυρίας Δραγώνας ανοιχτό μένει το θέμα της εισαγωγής και την πομάκικης ως μητρικής γλώσσας. Θεωρείτε ότι μπαίνουμε σε άλλες εποχές ως προς τη μειονοτική εκπαίδευση;
Ο νόμος για τα διαπολιτισμικά σχολεία είναι ψηφισμένος από το 1996 άσχετα αν δεν έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα τα Π.Δ. και οι υπουργικές αποφάσεις για την εφαρμογή του. Η ουσία αυτού του νόμου στηρίζονταν στο ότι αν ικανός αριθμός μαθητών μιας εθνοτικής ομάδας ζητήσει την διδασκαλία της μητρικής του γλώσσας στο δημόσιο σχολείο η πολιτεία πρέπει να την προσφέρει. Αυτό δεν πρέπει να συσχετίζεται με την μειονοτική εκπαίδευση μιας και αυτή διέπεται από άλλους νόμους βάση της συνθήκης της Λοζάννης. Οι γνωστοί μειονοτικοί κύκλοι ενώ ζητούν δίγλωσσα δημόσια νηπιαγωγεία στη Τουρκική θεωρούν έγκλημα «καθοσιώσεως» αν ιδρυθούν και για την Πομακική γλώσσα. Ο νοών νοείτο.
Πρόσφατα ο πολιτιστικός σύλλογος Πομάκων Ξάνθης απέστειλε μια επιστολή προς τα υπουργεία εξωτερικών και παιδείας με την οποία ζητάει ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία για τους μουσουλμάνους. Θεωρείτε ότι το αίτημα τους αυτό είναι δίκαιο και τι θα πρέπει να γίνει ως προς το θέμα αυτό από την πλευρά της ελληνικής πολιτείας;
Συμφωνώ απόλυτα με το πνεύμα της επιστολής που στηρίζεται κυρίως στη διαπίστωση ότι η πλειονότητα των μεσαίων οικονομικά οικογενειών της μειονότητας μηχανεύεται τρόπους για να στείλουν τα παιδιά τους στα δημόσια δημοτικά σχολεία και όχι στα μειονοτικά. Άσε που οι ισχυροί οικονομικά τα στέλνουν στο ιδιωτικό, παθαίνοντας επιλεκτική αμνησία στα όσα ιερο-κηρύσσουν για την μειονοτική εκπαίδευση. Δεν τους κατακρίνω γιατί ενδιαφέρονται για τους γόνους τους αλλά διαφωνώ με την υποκρισία τους.
Ένα όμως ακόμα θέμα που απασχόλησε και εξακολουθεί να απασχολεί την ελληνική κοινωνία είναι αυτό με την απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών στη χώρα μας. Εσείς βρίσκετε σωστή την κίνηση αυτή της κυβέρνησης ή πιστεύετε πως θα έπρεπε για το ζήτημα αυτό να ερωτηθούν όλοι οι Έλληνες μέσω ενός δημοψηφίσματος;
Η παράφραση ότι Έλληνες είναι όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας τα λέει όλα. Ίσχυσε στην κλασσική Ελλάδα και στην Βυζαντινή αυτοκρατορία γιατί όχι και στην σύγχρονη. Τα φοβικά σύνδρομα πολιτικών ηγεσιών και ομάδας Ελλήνων δεν έχουν βάση, πλην ενός ελαφρυντικού : ότι τους καιρούς εκείνους υπήρχε στιβαρό κράτος ενώ σήμερα όπως το ξεχειλώσαμε ελλοχεύουν κίνδυνοι. Τα επιφαινόμενα όμως δεν πρέπει να καθορίζουν τον ορθό σχεδιασμό για την ενεργή αξιοποίηση αυτού του ανθρώπινου δυναμικού και την θετική οικονομική του συμβολή. Εν κατακλείδι συμφωνώ με τον νόμο διαφωνώ με το δημοψήφισμα. Θα έπρεπε όμως να είχε γίνει μια απογραφή πριν κατατεθεί το νομοσχέδιο και σε ανύποπτο χρόνο. Το ότι δεν έγινε είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχει σχεδιασμός σε βάθος και συνέχεια στο κράτος καθιστώντας το αδύναμο. Όμως και έτσι ποτέ δεν είναι αργά.
Στο σημείο αυτό θα θέλαμε την άποψη σας για τον Καλλικράτη και τις αλλαγές που θα επιφέρει στην αυτοδιοίκηση. Πιστεύετε ότι θα ωφεληθούν οι τοπικές κοινωνίες;
Όταν μίλησα για τομές στο κράτος και στη δημόσια διοίκηση σαφώς εννοούσα και την αυτοδιοίκηση. Ο «Καλλικράτης» δημιουργεί εκ των πραγμάτων μια αναπτυξιακή δυναμική, δημιουργώντας οικονομίες κλίμακας, μέσα σε μια Ε.Ε. κρατών που ψάχνει διεξόδους συνοχής δια των περιφερειών. Το εγχείρημα αυτό για να πετύχει χρειάζεται και αλλαγή εκ βάθρων στις κατεστημένες νοοτροπίες δεκαετιών. Η μόνιμη επωδός κακή κυβέρνηση και κακός υπουργός απέναντι στον καλό νομάρχη και δήμαρχο «πέθανε». Το αίτημα των αυτοδιοικητικών ότι θέλουμε παραχώρηση πόρων για να προχωρήσει ο «Καλλικράτης» είναι ανέφικτο στην ουσία γιατί χρήματα δεν υπάρχουν. Τα έργα φιέστες με άτοκα θαλασσοδάνεια χρεώνουν τις μελλοντικές γενιές. Έχουμε ανάγκη από διαχειριστές με αναπτυξιακό όραμα που θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις εξεύρεσης πόρων για να ακολουθήσουν οι κατασκευές των έργων. Δηλαδή αυτοδιοικητικούς που θα καταστήσουν τις περιοχές τους ευχάριστες για αυτούς που διαμένουν σ’ αυτές και ελκυστικές σε κεφάλαια και επισκέπτες.
Μιας και μιλάμε για αυτοδιοίκηση και τοπικές κοινωνίες, ακούγονται πολλά για το όνομα σας και για τη διάθεση σας να είστε υποψήφιος δήμαρχος για το δήμο της Ξάνθης. Έχουν κάποια δόση αλήθειας όλα όσα ακούγονται;
Όταν στην αρχική σας ερώτηση απάντησα ότι η τελευταία απόφαση των Βρυξελλών δεν είναι δίχτυ προστασίας για τη χώρα μας αλλά μας δίνει την δυνατότητα να υφάνουμε εμείς το δίχτυ, εννοούσα ότι τα «κουκούλια των μεταξοσκωλήκων» είναι κυρίως οι περιφέρειες και δευτερευόντως οι μεγάλοι δήμοι. Με σχέδιο και πολλή προσπάθεια, με σοβαρή διαχείριση και όχι εικονική, με πολιτικές και όχι μικροπολιτικές, θα είναι χρήσιμες στην διάσωση της χώρας. Σ’ αυτή την κατεύθυνση αφού ενδιαφέρομαι για τα «κοινά» έχω την διάθεση να προσφέρω αν μου ζητηθεί. Για να δημιουργήσουμε κοινωνία όπου οι οικονομικοί μετανάστες δεν θα ανατινάζονται ψάχνοντας στα σκουπίδια για τρόφιμα και τα νοικοκυριά θα αισθάνονται ασφάλεια από τους κλέφτες. Θα με ενδιέφερε δηλαδή να εργαστώ για μια αυτοδιοίκηση που θα συνδιαχειρίζεται τον πλούτο που θα παράγει και όχι τη μιζέρια της.
Επειδή γνωρίζουμε πως είστε ένας άνθρωπος που λέει τα πράγματα με το όνομα τους θα θέλαμε να μας πείτε αν τελικά στη Θράκη υπάρχει έστω και άτυπα μια συνδιοίκηση ανάμεσα στο ελληνικό κράτος και το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής;
Η Τουρκία είναι ένα πολύ σοβαρό και μεγάλο κράτος. Παρεμπιπτόντως τελευταία ευτυχεί να έχει ένα πολύ έξυπνο και στιβαρό πρωθυπουργό. Έχει σταθερή εξωτερική πολιτική που σε μια από τις πτυχές της ακουμπά την μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης. Ειδικότερα θέλει να της προσδώσει εθνική ταυτότητα για να την χρησιμοποιεί ως διαπραγματευτικό χαρτί στους διεθνείς οργανισμούς για τις άλλες διεκδικήσεις της. Η δράση του τουρκικού προξενείου προς αυτή την κατεύθυνση είναι γνωστή. Εγώ προσωπικά δεν τους μέμφομαι διότι οι κύριοι αυτοί κάνουν καλά την δουλειά τους αξιοποιώντας τις ψήφους της μειονότητας. Η άτυπη συνδιοίκηση αρχίζει από την στιγμή που το πολιτικό προσωπικό κυρίως το τοπικό δελεάζεται ξεχνώντας το αρχαίο ρητό «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες». Φυσικά αυτό το παιχνίδι δεν πρέπει να το πληρώσει σε καμία περίπτωση ο απλός μουσουλμάνος συμπολίτης μας που ψάχνει για δουλειά και προκοπή. Αυτόν όλοι εμείς πρέπει να τον προστατέψουμε.
Σ. Καραχότζα
Κύριε Σγουρίδη. Μετά από έναν πραγματικό μαραθώνιο του πρωθυπουργού τελικά πάρθηκε η απόφαση η οποία χαρακτηρίστηκε ως δίχτυ για τη χώρα μας. Είναι πραγματικά έτσι; Και τι σηματοδοτεί για την ελληνική οικονομία;
Θα συμφωνήσω μαζί σας ότι η περιοδεία του πρωθυπουργού αρχής γενομένης από το Λονδίνο, Βερολίνο, Παρίσι, Μόσχα, Ουάσινγκτον και κατ’ επανάληψη Βρυξέλλες ήταν πραγματικά ένας μαραθώνιος. Είναι αξιέπαινος ο κ. Παπανδρέου που τον έβγαλε σε πέρας. Η αιτία που υπεβλήθη ο πρωθυπουργός σ’ αυτόν τον αγώνα δρόμου ήταν η διάσωση της ελληνικής οικονομίας, που δυστυχώς την κατέστρεψαν οι λάθος οικονομικοί χειρισμοί της κυβέρνησης του κ. Καραμανλή. Όμως η διάσωση της χώρας και του λαού μας έχουν μπροστά τους μακρύ και δύσκολο δρόμο. Η απόφαση της Ε.Ε. δεν είναι δίχτυ αλλά μια ισορροπημένη πολιτική απόφαση διατυπωμένη με την διπλωματική γλώσσα των Βρυξελλών.
Δίνει όμως την δυνατότητα στους Έλληνες να υφάνουν το δίχτυ μόνοι τους με σκληρές θυσίες.
Ωστόσο παίχτηκε ένα σκληρό πόκερ που με την πρώτη ματιά φαίνεται ότι νικητής είναι η Αγκελα Μέρκελ. Ωστόσο πολλοί μιλούν για πορεία νίκη της Γερμανίδας καγκελαρίου.
Στο πόκερ αλλά και γενικότερα στη διελκυνστίδα των οικονομικών συμφερόντων νικά αυτός που έχει περίσσευμα κεφαλαίων. Συνεπώς δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία για το ποιος είναι νικητής.
Θα επισημάνω όμως ότι η Γερμανία είναι σε λάθος δρόμο. Στην πρόσφατη ιστορία της απέδειξε ότι ενώ είναι καλή στους τακτικούς ελιγμούς υστερεί σε οραματικό σχεδιασμό και σε επιλογή του λεγόμενου timing. Ο Πρώτος και Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος αποδεικνύουν του λόγου μου το αληθές. Τελευταία, η ηγεσία της ενώ ήταν ένθερμος υποστηρικτής της ομοσπονδιακής Ευρώπης και του ισχυρού ευρώ, μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση άλλαξε «ρότα» υπέρ της δικής της και μόνο ανταγωνιστικότητας. Όμως εφ’ όσον θέλει να είναι η ατμομηχανή της Ευρώπης πρέπει να κατανοήσει ότι Ε.Ε. χωρίς αλληλεγγύη δεν υφίσταται. Δεν μπορεί ο πλούτος της δηλαδή τα δικά της οικονομικά πλεονάσματα να ισοσκελίζονται με τη φτώχεια δηλαδή τα ελλείμματα των χωρών της Νοτίου Ευρώπης. Γι’ αυτό σας μίλησα προηγουμένως για το μακρύ δρόμο που πρέπει να διανύσει η χώρα μας.
Το τελευταίο διάστημα όλοι μιλάμε για τη διάσωση της Ελλάδας αλλά δεν ακούγεται κουβέντα για τη διάσωση των Ελλήνων. Πάμε δηλαδή σε μια πολιτική εξαθλίωσης των πολιτών μόνο και μόνο για να σωθεί η πατρίδα; Δεν πρέπει όμως για να σωθεί όπως λένε η οικονομίας μας, να δοθούν χρήματα στους πολίτες και κατά συνέπεια στην αγορά; Δεν πρέπει να γίνουν έργα ανάπτυξης και όχι απλής συντήρησης του κράτους;
Πρώτα σώζεις το καράβι γιατί αν βουλιάξει οι βάρκες και τα σωσίβια δεν θα σώσουν όλους τους επιβάτες, μια και η παγκόσμια θάλασσα είναι φουρτουνιασμένη και με παγωμένα νερά. Το επόμενο στοίχημα είναι να αποφύγεις την οικονομική συρρίκνωση που θα οδηγήσει στην εξαθλίωση των πολιτών. Στο παιχνίδι αυτό της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας όλοι οι Έλληνες θα πρέπει να ξεχάσουμε θα θέσφατα και τα κεκτημένα. Χρειαζόμαστε τομές στην δημόσια διοίκηση που θα δημιουργήσουν ένα μικρό, ευέλικτο και ελεγκτικό κράτος. Αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού με μετατάξεις, υπηρεσίες out sourcing, άνοιγμα επαγγελμάτων, μείωση γραφειοκρατίας, συνεκμετάλλευση του ΟΣΕ και με ιδιώτες, αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας για προσέλκυση κεφαλαίων, οργανωμένη εκτός σχεδίου δόμηση, εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου και πολλά άλλα. Φυσικά με μια προϋπόθεση ότι όσοι θα εκμεταλλευτούν αυτές τις θυσίες του ελληνικού λαού για τον προσωπικό τους πλουτισμό μέσω διαπλοκής θα πρέπει να τιμωρούνται παραδειγματικά. Αν επικρατήσουν ξανά τα «λαμόγια» το προνομιούχο οικόπεδο που λέγεται «Ελλάδα» την επόμενη φορά θα πωληθεί «κοψοτιμής». Σε αυτή την προσπάθεια διάσωσης πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν περισσεύει κανείς και δεν μπορεί να υπάρχουν αποκλεισμοί.
Ο κύριος Παπανδρέου από τις Βρυξέλλες προανήγγειλε τη πραγματοποίηση διάσκεψης επενδυτών, με τη συμμετοχή και αρωγή Ελλήνων της διασποράς, ώστε να δοθεί αναπτυξιακή ώθηση στην οικονομία. Πιστεύετε ότι είναι μια κίνηση που θα αποδώσει;
Είναι μια πρωτοβουλία με συμβολικό χαρακτήρα, όπως συμβολικό χαρακτήρα είχε και η δημιουργία ταμείου για την διάσωση της ελληνικής οικονομίας και παλαιότερα η δημιουργία ταμείου για τις πυρόπληκτες περιοχές. Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν ήταν και θα είναι ψίχουλα, όμως το μήνυμα που στέλνουν προς πάσα κατεύθυνση είναι μεγάλο. Έτσι και στη διάσκεψη μόνο επενδυτές δεν θα εμφανιστούν και αυτοί που θα έρθουν μόνο καλά λόγια θα εκφράσουν όχι κεφάλαια. Οι επενδυτές αλλά και οι ομογενείς επενδυτές είναι οικονομικά «ζώα» που κυνηγούν μόνα τους και όχι κατά κοπάδια. Άρα πρέπει να δημιουργήσεις εύκρατη περιοχή για να τους ελκύσεις π.χ. δημιούργησε μια ζώνη ουρανοξυστών στο παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού και θα δεις τι προσέλκυση κεφαλαίων θα έχεις!!!
Επειδή όμως Ελλάδα δε σημαίνει μόνο οικονομία, θα θέλαμε να σχολιάσετε τις πρόσφατες ανακοινώσεις της υπουργού εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων για προσπάθεια δημιουργίας δίγλωσσων για τους μουσουλμάνους της Θράκης νηπιαγωγείων. Ωστόσο μετά και τις δηλώσεις και της κυρίας Δραγώνας ανοιχτό μένει το θέμα της εισαγωγής και την πομάκικης ως μητρικής γλώσσας. Θεωρείτε ότι μπαίνουμε σε άλλες εποχές ως προς τη μειονοτική εκπαίδευση;
Ο νόμος για τα διαπολιτισμικά σχολεία είναι ψηφισμένος από το 1996 άσχετα αν δεν έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα τα Π.Δ. και οι υπουργικές αποφάσεις για την εφαρμογή του. Η ουσία αυτού του νόμου στηρίζονταν στο ότι αν ικανός αριθμός μαθητών μιας εθνοτικής ομάδας ζητήσει την διδασκαλία της μητρικής του γλώσσας στο δημόσιο σχολείο η πολιτεία πρέπει να την προσφέρει. Αυτό δεν πρέπει να συσχετίζεται με την μειονοτική εκπαίδευση μιας και αυτή διέπεται από άλλους νόμους βάση της συνθήκης της Λοζάννης. Οι γνωστοί μειονοτικοί κύκλοι ενώ ζητούν δίγλωσσα δημόσια νηπιαγωγεία στη Τουρκική θεωρούν έγκλημα «καθοσιώσεως» αν ιδρυθούν και για την Πομακική γλώσσα. Ο νοών νοείτο.
Πρόσφατα ο πολιτιστικός σύλλογος Πομάκων Ξάνθης απέστειλε μια επιστολή προς τα υπουργεία εξωτερικών και παιδείας με την οποία ζητάει ελληνόφωνα δημοτικά σχολεία για τους μουσουλμάνους. Θεωρείτε ότι το αίτημα τους αυτό είναι δίκαιο και τι θα πρέπει να γίνει ως προς το θέμα αυτό από την πλευρά της ελληνικής πολιτείας;
Συμφωνώ απόλυτα με το πνεύμα της επιστολής που στηρίζεται κυρίως στη διαπίστωση ότι η πλειονότητα των μεσαίων οικονομικά οικογενειών της μειονότητας μηχανεύεται τρόπους για να στείλουν τα παιδιά τους στα δημόσια δημοτικά σχολεία και όχι στα μειονοτικά. Άσε που οι ισχυροί οικονομικά τα στέλνουν στο ιδιωτικό, παθαίνοντας επιλεκτική αμνησία στα όσα ιερο-κηρύσσουν για την μειονοτική εκπαίδευση. Δεν τους κατακρίνω γιατί ενδιαφέρονται για τους γόνους τους αλλά διαφωνώ με την υποκρισία τους.
Ένα όμως ακόμα θέμα που απασχόλησε και εξακολουθεί να απασχολεί την ελληνική κοινωνία είναι αυτό με την απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών στη χώρα μας. Εσείς βρίσκετε σωστή την κίνηση αυτή της κυβέρνησης ή πιστεύετε πως θα έπρεπε για το ζήτημα αυτό να ερωτηθούν όλοι οι Έλληνες μέσω ενός δημοψηφίσματος;
Η παράφραση ότι Έλληνες είναι όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας τα λέει όλα. Ίσχυσε στην κλασσική Ελλάδα και στην Βυζαντινή αυτοκρατορία γιατί όχι και στην σύγχρονη. Τα φοβικά σύνδρομα πολιτικών ηγεσιών και ομάδας Ελλήνων δεν έχουν βάση, πλην ενός ελαφρυντικού : ότι τους καιρούς εκείνους υπήρχε στιβαρό κράτος ενώ σήμερα όπως το ξεχειλώσαμε ελλοχεύουν κίνδυνοι. Τα επιφαινόμενα όμως δεν πρέπει να καθορίζουν τον ορθό σχεδιασμό για την ενεργή αξιοποίηση αυτού του ανθρώπινου δυναμικού και την θετική οικονομική του συμβολή. Εν κατακλείδι συμφωνώ με τον νόμο διαφωνώ με το δημοψήφισμα. Θα έπρεπε όμως να είχε γίνει μια απογραφή πριν κατατεθεί το νομοσχέδιο και σε ανύποπτο χρόνο. Το ότι δεν έγινε είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχει σχεδιασμός σε βάθος και συνέχεια στο κράτος καθιστώντας το αδύναμο. Όμως και έτσι ποτέ δεν είναι αργά.
Στο σημείο αυτό θα θέλαμε την άποψη σας για τον Καλλικράτη και τις αλλαγές που θα επιφέρει στην αυτοδιοίκηση. Πιστεύετε ότι θα ωφεληθούν οι τοπικές κοινωνίες;
Όταν μίλησα για τομές στο κράτος και στη δημόσια διοίκηση σαφώς εννοούσα και την αυτοδιοίκηση. Ο «Καλλικράτης» δημιουργεί εκ των πραγμάτων μια αναπτυξιακή δυναμική, δημιουργώντας οικονομίες κλίμακας, μέσα σε μια Ε.Ε. κρατών που ψάχνει διεξόδους συνοχής δια των περιφερειών. Το εγχείρημα αυτό για να πετύχει χρειάζεται και αλλαγή εκ βάθρων στις κατεστημένες νοοτροπίες δεκαετιών. Η μόνιμη επωδός κακή κυβέρνηση και κακός υπουργός απέναντι στον καλό νομάρχη και δήμαρχο «πέθανε». Το αίτημα των αυτοδιοικητικών ότι θέλουμε παραχώρηση πόρων για να προχωρήσει ο «Καλλικράτης» είναι ανέφικτο στην ουσία γιατί χρήματα δεν υπάρχουν. Τα έργα φιέστες με άτοκα θαλασσοδάνεια χρεώνουν τις μελλοντικές γενιές. Έχουμε ανάγκη από διαχειριστές με αναπτυξιακό όραμα που θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις εξεύρεσης πόρων για να ακολουθήσουν οι κατασκευές των έργων. Δηλαδή αυτοδιοικητικούς που θα καταστήσουν τις περιοχές τους ευχάριστες για αυτούς που διαμένουν σ’ αυτές και ελκυστικές σε κεφάλαια και επισκέπτες.
Μιας και μιλάμε για αυτοδιοίκηση και τοπικές κοινωνίες, ακούγονται πολλά για το όνομα σας και για τη διάθεση σας να είστε υποψήφιος δήμαρχος για το δήμο της Ξάνθης. Έχουν κάποια δόση αλήθειας όλα όσα ακούγονται;
Όταν στην αρχική σας ερώτηση απάντησα ότι η τελευταία απόφαση των Βρυξελλών δεν είναι δίχτυ προστασίας για τη χώρα μας αλλά μας δίνει την δυνατότητα να υφάνουμε εμείς το δίχτυ, εννοούσα ότι τα «κουκούλια των μεταξοσκωλήκων» είναι κυρίως οι περιφέρειες και δευτερευόντως οι μεγάλοι δήμοι. Με σχέδιο και πολλή προσπάθεια, με σοβαρή διαχείριση και όχι εικονική, με πολιτικές και όχι μικροπολιτικές, θα είναι χρήσιμες στην διάσωση της χώρας. Σ’ αυτή την κατεύθυνση αφού ενδιαφέρομαι για τα «κοινά» έχω την διάθεση να προσφέρω αν μου ζητηθεί. Για να δημιουργήσουμε κοινωνία όπου οι οικονομικοί μετανάστες δεν θα ανατινάζονται ψάχνοντας στα σκουπίδια για τρόφιμα και τα νοικοκυριά θα αισθάνονται ασφάλεια από τους κλέφτες. Θα με ενδιέφερε δηλαδή να εργαστώ για μια αυτοδιοίκηση που θα συνδιαχειρίζεται τον πλούτο που θα παράγει και όχι τη μιζέρια της.
Επειδή γνωρίζουμε πως είστε ένας άνθρωπος που λέει τα πράγματα με το όνομα τους θα θέλαμε να μας πείτε αν τελικά στη Θράκη υπάρχει έστω και άτυπα μια συνδιοίκηση ανάμεσα στο ελληνικό κράτος και το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής;
Η Τουρκία είναι ένα πολύ σοβαρό και μεγάλο κράτος. Παρεμπιπτόντως τελευταία ευτυχεί να έχει ένα πολύ έξυπνο και στιβαρό πρωθυπουργό. Έχει σταθερή εξωτερική πολιτική που σε μια από τις πτυχές της ακουμπά την μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης. Ειδικότερα θέλει να της προσδώσει εθνική ταυτότητα για να την χρησιμοποιεί ως διαπραγματευτικό χαρτί στους διεθνείς οργανισμούς για τις άλλες διεκδικήσεις της. Η δράση του τουρκικού προξενείου προς αυτή την κατεύθυνση είναι γνωστή. Εγώ προσωπικά δεν τους μέμφομαι διότι οι κύριοι αυτοί κάνουν καλά την δουλειά τους αξιοποιώντας τις ψήφους της μειονότητας. Η άτυπη συνδιοίκηση αρχίζει από την στιγμή που το πολιτικό προσωπικό κυρίως το τοπικό δελεάζεται ξεχνώντας το αρχαίο ρητό «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες». Φυσικά αυτό το παιχνίδι δεν πρέπει να το πληρώσει σε καμία περίπτωση ο απλός μουσουλμάνος συμπολίτης μας που ψάχνει για δουλειά και προκοπή. Αυτόν όλοι εμείς πρέπει να τον προστατέψουμε.
Σ. Καραχότζα
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΛΜΗ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ WWW.TOLMI1.BLOGSPOT.COM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου