Σε μια εποχή που όλοι μας λέμε και γράφουμε για τις δύσκολες στιγμές που περνάει η τοπική αγορά της Ξάνθης, το χτύπημα για σχεδόν όλους τους κλάδους των επαγγελματιών της περιοχής μας φαίνεται να είναι διπλό, από τη μια η οικονομική κρίση και η μειωμένη αγοραστική δύναμη των καταναλωτών, μια κατάσταση φυσικά η οποία ισχύει για ολόκληρη τη χώρα, κι από την άλλη το άνοιγμα των συνόρων προς τη Βουλγαρία απ’ όπου κανείς μας δεν είχε υπολογίσει τη ζημιά που θα υποστούν τα καταστήματα του νομού μας.
Στην αρχή η ζημιά αυτή δεν ήταν και τόσο μεγάλη αφού οι αγορές των Ξανθιωτών από τη γειτονική Βουλγαρία περιορίζοντας κυρίως σε τρόφιμα και γενικότερα σε είδη σούπερ μάρκετ, αλλά με την πάροδο του χρόνου και με τη θηλιά της οικονομικής κρίσης να σφίγγει όλο και περισσότερο τον Ξανθιώτη καταναλωτή, η ζημιά αυτή μεγαλώνει και η γκάμα των προϊόντων που πλέον οι περισσότεροι προμηθεύονται από την αγορά της Βουλγαρίας, μεγαλώνει.
Τα έτσι κι αλλιώς ελάχιστα πρατήρια καυσίμων της ορεινής περιοχής αλλά και ορισμένα που δραστηριοποιούνται μέσα στην πόλη, κοντεύουν να βάλουν λουκέτο γιατί αυξάνονται μέρα με τη μέρα οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων που προτιμούν μια βόλτα μέχρι την κοντινότερη πόλη της Βουλγαρίας όπου όχι απλά γεμίζουν με βενζίνη το αυτοκίνητό τους αλλά μεταφέρουν και σε ειδικά δοχεία καύσιμα από τη γειτονική χώρα προκειμένου να έχουν αποθέματα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους ανθρώπους αυτούς αφού εδώ πρέπει να πληρώσουν 1,60 ευρώ το λίτρο ενώ εκεί το βρίσκουν με μόλις 1 ευρώ.
Επίσης όλο και περισσότεροι γίνονται εκείνοι που επισκέπτονται μια φορά τουλάχιστον το μήνα κάποιο βουλγάρικο σούπερ μάρκετ, όπου με τα μισά σχεδόν χρήματα εξασφαλίζουν τα απαραίτητα για το σπίτι ψώνια του μήνα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα είδη ρουχισμού αφού και αυτά είναι πολύ πιο φθηνά στη Βουλγαρία και εκεί μπορεί να ντυθεί μια ολόκληρη οικογένεια με τα χρήματα που χρειάζεται ένα μόνο άτομο για να ντυθεί από τη δική μας αγορά.
Ζημιά όμως δεν έχουν μόνο οι κλάδοι του εμπορίου αφού και τα υπόλοιπα επαγγέλματα έχουν μεγάλη ζήτηση στη Βουλγαρία. Δυστυχώς όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας φαίνεται να προτιμούν τον Βούλγαρο ηλεκτρολόγο, υδραυλικό, μαραγκό, οικοδόμο και μπογιατζή ενώ παράλληλα και τα αντίστοιχα υλικά τα προμηθεύονται από τη γειτονική χώρα και όχι από τα δικά μας καταστήματα. Ξέρω περιπτώσεις όπου ολόκληρα σπίτια επιπλωθήκαν με έπιπλα που αγοράστηκαν από καταστήματα της Βουλγαρίας και στήθηκαν από βουλγάρικα συνεργεία.
Ακόμα όμως κι εκείνοι οι λίγοι που δεν έχουν τη δυνατότητα της μετακίνησης στη Βουλγαρία, βρίσκουν τρόπο να κάνουν τα ψώνια τους από εκεί είτε παραγγέλλοντάς τα με κάποιους άλλους που κάνουν συχνά το ταξίδι αυτό είτε αγοράζοντάς τα από τους Βούλγαρους μικροπωλητές που βρίσκονται καθημερινά πλέον σε χωριά της ορεινής και όχι μόνο περιοχής.
Κι όλα αυτά γίνονται ακόμα πιο εύκολα τη στιγμή που στα σύνορα δεν υπάρχει σχεδόν κανένας έλεγχος από την ελληνική πλευρά, με αποτέλεσμα ο καθένας να μεταφέρει ό,τι θέλει και σε όποια ποσότητα θέλει. Πέρα όμως από τη ζημιά που το άνοιγμα των συνόρων αυτών έχει προκαλέσει στους ντόπιους επαγγελματίες, υπάρχει και το θέμα της ασφάλειας. Ας μη γελιόμαστε, όσο ρατσιστικό κι αν ακούγεται, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι από τη μέρα που άνοιξαν αυτά τα σύνορα, η εγκληματικότητα στην περιοχή μας έχει αυξηθεί ραγδαία. Ήδη οι κάτοικοι πολλών οικισμών της περιοχής, αναφέρω ενδεικτικά το Άλμα, οι οποίοι μέχρι τώρα άφηναν τα σπίτια τους ξεκλείδωτα γιατί δεν είχαν το φόβο της κλοπής, τώρα φοβούνται να κυκλοφορήσουν μέσα στο ίδιο τους το χωριό από την ώρα που θα σκοτεινιάσει και μετά γιατί οι πλατείες και οι δρόμοι των χωριών είναι γεμάτοι από Βούλγαρους.
Από τη μεριά της αστυνομίας φυσικά μας λένε ότι γίνονται κάποιοι έλεγχοι, για τον εντοπισμό κυρίως κλοπιμαίων, αλλά κι αυτό είναι δειγματοληπτικοί αφού είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο οι μόλις δύο αστυνομικοί ανά βάρδια να καταφέρουν να ελέγχουν όλα τα αυτοκίνητα που φεύγουν από τη χώρα μας για τη Βουλγαρία. Άλλωστε παρά τις τόσες κλοπές που τους τελευταίους μήνες έγιναν στην περιοχή μας, δεν ακούσαμε ποτέ να εντοπιστούν μέσα σε κάποιο αμάξι αυτά που κλάπηκαν κι αυτό καταδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος αφού τα κλεμμένα αντικείμενα δεν μπορεί να μεταφέρονται με άλλο τρόπο, η μεταφορά τους γίνεται με τα αυτοκίνητα κι άρα δεν υπάρχει κανένας έλεγχος.
Κι όμως, πριν από σχεδόν ένα χρόνο, κάποιοι πανηγύριζαν για το δρόμο αυτό και για το άνοιγμα των συνόρων στον Άγιο Κωνσταντίνο, μας έλεγαν ότι ο δρόμος αυτός θα αλλάξει την περιοχή μας, θα έρθουν τουρίστες, θα αφήνουν εδώ τα χρήματά τους, δε θα χωράνε στα ξενοδοχεία μας, τα μαγαζιά θα διπλασιάσουν τον τζίρο τους. Είδατε εσείς να γίνεται τίποτα απ’ όλα αυτά; Εγώ δεν είδα τίποτα ακόμα. Συμφωνώ κι εγώ ότι μέσα σε έναν ορίζοντα δεκαετίας, η περιοχή μας πράγματι θα δει κάποιο όφελος από το άνοιγμα αυτό των συνόρων αλλά αφού πρώτα υποστούμε ό,τι κακό μπορεί να μας κάνει ο δρόμος αυτός.
Μόνο που οι εμπνευστές του φρόντισαν να αναφερθούν μόνο στα θετικά αυτών των συνόρων χωρίς να πουν λέξη και για τα αρνητικά. Φρόντισαν να μας φουσκώσουν τα μυαλά μιλώντας μας μόνο για τα μεγάλα οφέλη της περιοχής χωρίς να μας προετοιμάσουν για όλα αυτά που ζούμε σήμερα, κι όμως, είμαι βέβαιος ότι τα γνώριζαν και τα περίμεναν όλα.
Το χειρότερο όμως δεν είναι που δεν προετοίμασαν καθόλου εμάς αλλά που δε φρόντισαν να προετοιμαστούν οι ίδιοι, με αποτέλεσμα να έχουμε σύνορα τα οποία δεν ελέγχονται από καμιά αρμόδια για το εμπόριο υπηρεσία, παρά μόνο από δύο μόλις άνδρες της αστυνομίας και μάλιστα χωρίς να τους παρέχουν τα απαραίτητα τεχνολογικά μέσα ώστε κι αυτοί οι άνθρωποι να μπορούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Σκεφτείτε μόνο πως στα σύνορα δεν υπάρχει ούτε τηλέφωνο και για να επικοινωνήσει με κάποια υπηρεσία ο αστυνομικός, θα πρέπει να κάνει χρήση του προσωπικού κινητού του τηλεφώνου. Ανοίξαμε δηλαδή τα σύνορα αυτά και χωρίς να έχουμε την παραμικρή προετοιμασία, περιμέναμε να έρθουν στη χώρα μας όλα τα θετικά και κανένα αρνητικό. Εκτός πια κι αν ο συγκεκριμένος δρόμος δεν άνοιξε για να ωφεληθεί η περιοχή μας αλλά οι τσέπες κάποιων, όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και λίγο με το συγκεκριμένο θέμα, καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοώ.
Σ. Καραχότζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου