Και τώρα αρχίζει το Βρυξελάτο, απολαύστε το
Είμαι βέβαιος πως κανένας μας δεν αμφισβητεί την αναγκαιότητα της λήψης σκληρών μέτρων ώστε η χώρα μας να βγει από αυτό το πρωτόγνωρο αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει, μέτρα τα οποία ήδη ανακοίνωσε η κυβέρνηση αλλά όπως όλα δείχνουν, τα σπασμένα πάλι ο απλός πολίτης θα τα πληρώσει. Οι λάθος πολιτικές τόσων ετών έφτασαν τη χώρα στην άκρη του γκρεμού και ο μόνος τρόπος για να γλιτώσει είναι η φοροεπιδρομές και οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.
Για αρχή έχουμε την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, μια αύξηση η οποία σύμφωνα με ειδικούς αναλυτές δε θα είναι υποχρεωτική αλλά με κίνητρα, όταν δηλαδή ένας εργαζόμενος φτάσει σε ηλικία 65 ετών θα του δοθούν κίνητρα για να παραμείνει στην εργασία του μέχρι τα 67, όταν πάει στα 67 θα του δοθούν εκ νέου άλλα κίνητρα για να εργαστεί μέχρι τα 69 μέχρι θα δουν οι συγγενείς του μια νεκροφόρα να σταματάει κάτω από το σπίτι του.
Το πιο ανησυχητικό όμως απ’ όλα είναι πως οι κυβέρνηση αυτή δεν λέει να καταλάβει πως η εκάστοτε αύξηση των ορίων ηλικίας είναι απλά μια ασπιρίνη, μια προσωρινή επούλωση της πληγής και όχι η οριστική λύση του προβλήματος. Δε γίνεται κάθε φορά που το ασφαλιστικό μας σύστημα έχει πρόβλημα να γίνονται αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης, αυτή σίγουρα δεν είναι η λύση του προβλήματος. Βέβαια η αύξηση αυτή των ορίων θα επέλθει κυρίως στις ενδιάμεσες συντάξεις, όσοι δηλαδή έβγαιναν σε σύνταξη στα 15, 20 κλπ χρόνια εργασίας. Να θυμίσω εδώ πως πριν από ελάχιστες μέρες ο Ανδρέας Λοβέρδος έλεγε αυτά ακριβώς, ότι δηλαδή η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης δε θα φέρει την επίλυση του ασφαλιστικού.
Ένα ακόμα μεγάλο κεφάλαιο είναι και τα περιβόητα επιδόματα του δημοσίου τομέα, εκεί τις τελευταίες μέρες ακούσαμε για προκλητικά τόσο από άποψη ποσού όσο και από άποψη φύσεως επιδόματα. Για παράδειγμα ακούσαμε για το επίδομα έγκαιρης προσέλευσης, δηλαδή ο δημόσιος υπάλληλος που δε λαμβάνει αυτό το επίδομα έχει το δικαίωμα να πηγαίνει ότι ώρα θέλει στη δουλειά του; Επίσης ακούστηκε και το επίδομα μεταφοράς φακέλων, εδώ κι αν έπρεπε να δοθεί, τόσο κουραστική δουλειά και να μην δίνεται επίδομα;
Κατά τη γνώμη μου πολλά από αυτά τα επιδόματα θα έπρεπε να καταργηθούν, για την ώρα πάντως ο πρωθυπουργός, πέρα από την κατά 10% περικοπή τους, τα εντάσσει στον κανονικό μισθό κι άρα αυτά θα φορολογούνται όπως και ο μισθός. Δε θα χαρακτηρίζονται δηλαδή ως αυτοτελή φορολογούμενα ποσά κι αυτό είναι κάτι που αναμφίβολα θα φέρει έσοδα στα κρατικά ταμεία.
Ένας από τους πλέον άδικους φόρους είναι αυτός που επιβάλλεται στα καύσιμα, εδώ δε μιλάμε για αύξηση του Φόρου Ειδικής Κατανάλωσης αλά για συν 0.10 ευρώ περίπου μονοκόμματη αύξηση στην τιμή των καυσίμων. Φόρος δηλαδή που θέλοντας και μη θα πληρώσουμε όλοι, εκτός πια και αν κόψουμε τις μετακινήσεις και πάρουμε όπως τα παλιά χρόνια το κάρο.
Σε όλα αυτά προσθέστε και το πάγωμα σε αυξήσεις μισθών και συντάξεων τη στιγμή όμως που όλα γύρω μας γίνονται πιο ακριβά. Είναι εύκολο να αποφασίζουν ότι δε θα δοθεί καμία αύξηση σε μισθωτούς και συνταξιούχους αλλά κανείς δε μας εγγυάται ότι και οι τιμές των προϊόντων καθημερινής χρήσης θα παραμείνουν στα ίδια επίπεδα. Στο έλεος των κερδοσκόπων δηλαδή για άλλη μια φορά οι καταναλωτές.
Ωστόσο το θέμα μας εδώ δεν είναι τα έτσι κι αλλιώς αναμενόμενα σκληρά μέτρα της κυβέρνησης, αυτά ξέραμε πως θα ληφθούν όποιος κι αν κυβερνούσε τη χώρα και κανείς δε μπορεί να κατηγορήσει την σημερινή κυβέρνηση γι’ αυτά, δεν υπήρχε άλλη λύση διεξόδου κι αυτό το ξέρουμε όλοι. Μπορεί όμως εύκολα να κατηγορήσει κανείς το ΠΑΣΟΚ για άλλα πράγματα και κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο πήρε την ψήφο των Ελλήνων.
Ανατρέξτε σε δηλώσεις τόσο του Γιώργου Παπανδρέου όσο και των υπόλοιπων στελεχών της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης κατά την προεκλογική περίοδο και θα καταλάβετε τι εννοώ. Τι μας έλεγαν τότε; Έλεγαν ότι έχουν σχέδιο που δε θα πλήξει τους πολίτες, έλεγαν ότι έχουν τον τρόπο να βρουν τα απαιτούμενα χρήμα για την υλοποίηση των εξαγγελιών τους, έλεγαν ότι τις πρώτες 100 κιόλας μέρες θα έχουν να επιδείξουν έργο αλλά βλέπουμε πως ούτε γενικούς γραμματείς δεν κατάφεραν αν τοποθετήσουν στο διάστημα αυτό.
Μας έλεγαν ότι θα καταπολεμήσουν την ανεργία, μας έλεγαν ότι θα τα βάλουν ανοιχτά με τράπεζες και μεγαλοεπιχειρηματίες και γενικότερα μας έταξαν τον ουρανό εμ τα’ άστρα. Που πήγαν λοιπόν όλα αυτά; Τόσο γρήγορα τα ξέχασαν ή νομίζουν ότι μαζί μ’ αυτούς τα ξεχάσαμε κι εμείς; Άρα με ψέματα κέρδισαν την εξουσία, μοιράζοντας ψεύτικες ελπίδες στο λαό πήραν την ψήφο του, το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να γίνουν κυβέρνηση. Βλέπετε είχαν μάθει σ’ αυτή και τους κακοφαινόταν που επί 5 χρόνια είχαν χάσει την εξουσία.
Η μόνη αλήθεια που προεκλογικά ακούσαμε από τον Γιώργο Παπανδρέου ήταν όταν έλεγε πως ξέρει τι παραλαμβάνει, απλά τότε κανείς μας δεν είχε τη διορατικότητα να ερμηνεύσει σωστά αυτή του τη φράση. Στην ουσία μας έλεγε ότι ξέρει πολύ καλά την κατάσταση που επικρατεί και ότι θα προβεί στη λήψη σκληρών μέτρων αλλά εμείς που να καταλάβουμε τι ήθελε να πει. ΄ξερε ο άνθρωπος από τότε ότι δεν έχει διαφορετική λύση και τώρα απλά επιχειρεί να τα φορτώσει όλα στην πενταετία της Νέας Δημοκρατίας. Όχι ότι η τώρα αξιωματική αντιπολίτευση η οποία παρεμπίπτοντος πρέπει να πω ότι μένει αμέτοχη και απλά παρακολουθεί, δε φέρει ευθύνη και μάλιστα τεράστια για την σημερινή εικόνα της χώρας μας, δε γίνεται όμως όλα τα στραβά κι ανάποδα στην Ελλάδα να έγιναν μόνο σε 5 χρόνια και τα προηγούμενα 20 χρόνια να κυβέρνησαν μόνο σωστοί κι αλάνθαστοι πολιτικοί. Τουλάχιστον ας μην υποτιμούν τη νοημοσύνη μας μπορεί να ήμαστε ανεκτικοί αλλά σίγουρα δεν ήμαστε χαζοί.
Κάτι άλλο που πραγματικά προκαλεί την κοινή αίσθηση είναι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που παντού διαλαλούν ότι τη χώρα την κυβερνάει ο Παπανδρέου και όχι οι Βρυξέλες, ας σταματήσουν πλέον αυτή την καραμέλα, οι Βρυξέλες κυβερνάνε τη χώρα μας και όχι το ΠΑΣΟΚ, αυτό απλά είναι εκτελεστικό όργανο και εκτελεί τις εντολές των Βρυξελών. Αλλιώς γιατί έπρεπε ο κύριος Παπανδρέου να δεσμευτεί προς τις Βρυξέλες για επιπρόσθετα μέτρα σε περίπτωση που αυτά που ήδη λήφθηκαν δε φέρουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα;
Θέλω να κλείσω με ένα πολύ απλό αλλά και πολύ ουσιώδες παράλληλα ερώτημα, ποια η διαφορά των όσων προεκλογικά έλεγε ο Κώστας Καραμανλής από αυτά που σήμερα πράττει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ; Για πάγωμα μισθών, για περικοπές, για φόρους για σκληρά μέτρα δε μιλούσε ο τότε ο Καραμανλής; Τα ακριβώς αντίθετα δε μας έλεγε τότε ο Παπανδρέου; Απλά ο ένας είπε εξ αρχής τι σκοπεύει να κάνει και με βάση αυτά το ποσοστό που πήρε στις περασμένες εκλογές μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί και μεγάλο και ά άλλος μας έλεγε όσα ήθελαν τότε να ακούσουν τα αφτιά μας, γι’ αυτό και κέρδισε την ψήφο μας. ας τον λουστούμε λοιπόν τώρα χωρίς να πούμε κουβέντα, δική μας επιλογή ήταν, δε μας τον επέβαλε κανένας με το ζόρι.
Σ. Καραχότζα
Για αρχή έχουμε την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, μια αύξηση η οποία σύμφωνα με ειδικούς αναλυτές δε θα είναι υποχρεωτική αλλά με κίνητρα, όταν δηλαδή ένας εργαζόμενος φτάσει σε ηλικία 65 ετών θα του δοθούν κίνητρα για να παραμείνει στην εργασία του μέχρι τα 67, όταν πάει στα 67 θα του δοθούν εκ νέου άλλα κίνητρα για να εργαστεί μέχρι τα 69 μέχρι θα δουν οι συγγενείς του μια νεκροφόρα να σταματάει κάτω από το σπίτι του.
Το πιο ανησυχητικό όμως απ’ όλα είναι πως οι κυβέρνηση αυτή δεν λέει να καταλάβει πως η εκάστοτε αύξηση των ορίων ηλικίας είναι απλά μια ασπιρίνη, μια προσωρινή επούλωση της πληγής και όχι η οριστική λύση του προβλήματος. Δε γίνεται κάθε φορά που το ασφαλιστικό μας σύστημα έχει πρόβλημα να γίνονται αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης, αυτή σίγουρα δεν είναι η λύση του προβλήματος. Βέβαια η αύξηση αυτή των ορίων θα επέλθει κυρίως στις ενδιάμεσες συντάξεις, όσοι δηλαδή έβγαιναν σε σύνταξη στα 15, 20 κλπ χρόνια εργασίας. Να θυμίσω εδώ πως πριν από ελάχιστες μέρες ο Ανδρέας Λοβέρδος έλεγε αυτά ακριβώς, ότι δηλαδή η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης δε θα φέρει την επίλυση του ασφαλιστικού.
Ένα ακόμα μεγάλο κεφάλαιο είναι και τα περιβόητα επιδόματα του δημοσίου τομέα, εκεί τις τελευταίες μέρες ακούσαμε για προκλητικά τόσο από άποψη ποσού όσο και από άποψη φύσεως επιδόματα. Για παράδειγμα ακούσαμε για το επίδομα έγκαιρης προσέλευσης, δηλαδή ο δημόσιος υπάλληλος που δε λαμβάνει αυτό το επίδομα έχει το δικαίωμα να πηγαίνει ότι ώρα θέλει στη δουλειά του; Επίσης ακούστηκε και το επίδομα μεταφοράς φακέλων, εδώ κι αν έπρεπε να δοθεί, τόσο κουραστική δουλειά και να μην δίνεται επίδομα;
Κατά τη γνώμη μου πολλά από αυτά τα επιδόματα θα έπρεπε να καταργηθούν, για την ώρα πάντως ο πρωθυπουργός, πέρα από την κατά 10% περικοπή τους, τα εντάσσει στον κανονικό μισθό κι άρα αυτά θα φορολογούνται όπως και ο μισθός. Δε θα χαρακτηρίζονται δηλαδή ως αυτοτελή φορολογούμενα ποσά κι αυτό είναι κάτι που αναμφίβολα θα φέρει έσοδα στα κρατικά ταμεία.
Ένας από τους πλέον άδικους φόρους είναι αυτός που επιβάλλεται στα καύσιμα, εδώ δε μιλάμε για αύξηση του Φόρου Ειδικής Κατανάλωσης αλά για συν 0.10 ευρώ περίπου μονοκόμματη αύξηση στην τιμή των καυσίμων. Φόρος δηλαδή που θέλοντας και μη θα πληρώσουμε όλοι, εκτός πια και αν κόψουμε τις μετακινήσεις και πάρουμε όπως τα παλιά χρόνια το κάρο.
Σε όλα αυτά προσθέστε και το πάγωμα σε αυξήσεις μισθών και συντάξεων τη στιγμή όμως που όλα γύρω μας γίνονται πιο ακριβά. Είναι εύκολο να αποφασίζουν ότι δε θα δοθεί καμία αύξηση σε μισθωτούς και συνταξιούχους αλλά κανείς δε μας εγγυάται ότι και οι τιμές των προϊόντων καθημερινής χρήσης θα παραμείνουν στα ίδια επίπεδα. Στο έλεος των κερδοσκόπων δηλαδή για άλλη μια φορά οι καταναλωτές.
Ωστόσο το θέμα μας εδώ δεν είναι τα έτσι κι αλλιώς αναμενόμενα σκληρά μέτρα της κυβέρνησης, αυτά ξέραμε πως θα ληφθούν όποιος κι αν κυβερνούσε τη χώρα και κανείς δε μπορεί να κατηγορήσει την σημερινή κυβέρνηση γι’ αυτά, δεν υπήρχε άλλη λύση διεξόδου κι αυτό το ξέρουμε όλοι. Μπορεί όμως εύκολα να κατηγορήσει κανείς το ΠΑΣΟΚ για άλλα πράγματα και κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο πήρε την ψήφο των Ελλήνων.
Ανατρέξτε σε δηλώσεις τόσο του Γιώργου Παπανδρέου όσο και των υπόλοιπων στελεχών της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης κατά την προεκλογική περίοδο και θα καταλάβετε τι εννοώ. Τι μας έλεγαν τότε; Έλεγαν ότι έχουν σχέδιο που δε θα πλήξει τους πολίτες, έλεγαν ότι έχουν τον τρόπο να βρουν τα απαιτούμενα χρήμα για την υλοποίηση των εξαγγελιών τους, έλεγαν ότι τις πρώτες 100 κιόλας μέρες θα έχουν να επιδείξουν έργο αλλά βλέπουμε πως ούτε γενικούς γραμματείς δεν κατάφεραν αν τοποθετήσουν στο διάστημα αυτό.
Μας έλεγαν ότι θα καταπολεμήσουν την ανεργία, μας έλεγαν ότι θα τα βάλουν ανοιχτά με τράπεζες και μεγαλοεπιχειρηματίες και γενικότερα μας έταξαν τον ουρανό εμ τα’ άστρα. Που πήγαν λοιπόν όλα αυτά; Τόσο γρήγορα τα ξέχασαν ή νομίζουν ότι μαζί μ’ αυτούς τα ξεχάσαμε κι εμείς; Άρα με ψέματα κέρδισαν την εξουσία, μοιράζοντας ψεύτικες ελπίδες στο λαό πήραν την ψήφο του, το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να γίνουν κυβέρνηση. Βλέπετε είχαν μάθει σ’ αυτή και τους κακοφαινόταν που επί 5 χρόνια είχαν χάσει την εξουσία.
Η μόνη αλήθεια που προεκλογικά ακούσαμε από τον Γιώργο Παπανδρέου ήταν όταν έλεγε πως ξέρει τι παραλαμβάνει, απλά τότε κανείς μας δεν είχε τη διορατικότητα να ερμηνεύσει σωστά αυτή του τη φράση. Στην ουσία μας έλεγε ότι ξέρει πολύ καλά την κατάσταση που επικρατεί και ότι θα προβεί στη λήψη σκληρών μέτρων αλλά εμείς που να καταλάβουμε τι ήθελε να πει. ΄ξερε ο άνθρωπος από τότε ότι δεν έχει διαφορετική λύση και τώρα απλά επιχειρεί να τα φορτώσει όλα στην πενταετία της Νέας Δημοκρατίας. Όχι ότι η τώρα αξιωματική αντιπολίτευση η οποία παρεμπίπτοντος πρέπει να πω ότι μένει αμέτοχη και απλά παρακολουθεί, δε φέρει ευθύνη και μάλιστα τεράστια για την σημερινή εικόνα της χώρας μας, δε γίνεται όμως όλα τα στραβά κι ανάποδα στην Ελλάδα να έγιναν μόνο σε 5 χρόνια και τα προηγούμενα 20 χρόνια να κυβέρνησαν μόνο σωστοί κι αλάνθαστοι πολιτικοί. Τουλάχιστον ας μην υποτιμούν τη νοημοσύνη μας μπορεί να ήμαστε ανεκτικοί αλλά σίγουρα δεν ήμαστε χαζοί.
Κάτι άλλο που πραγματικά προκαλεί την κοινή αίσθηση είναι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που παντού διαλαλούν ότι τη χώρα την κυβερνάει ο Παπανδρέου και όχι οι Βρυξέλες, ας σταματήσουν πλέον αυτή την καραμέλα, οι Βρυξέλες κυβερνάνε τη χώρα μας και όχι το ΠΑΣΟΚ, αυτό απλά είναι εκτελεστικό όργανο και εκτελεί τις εντολές των Βρυξελών. Αλλιώς γιατί έπρεπε ο κύριος Παπανδρέου να δεσμευτεί προς τις Βρυξέλες για επιπρόσθετα μέτρα σε περίπτωση που αυτά που ήδη λήφθηκαν δε φέρουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα;
Θέλω να κλείσω με ένα πολύ απλό αλλά και πολύ ουσιώδες παράλληλα ερώτημα, ποια η διαφορά των όσων προεκλογικά έλεγε ο Κώστας Καραμανλής από αυτά που σήμερα πράττει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ; Για πάγωμα μισθών, για περικοπές, για φόρους για σκληρά μέτρα δε μιλούσε ο τότε ο Καραμανλής; Τα ακριβώς αντίθετα δε μας έλεγε τότε ο Παπανδρέου; Απλά ο ένας είπε εξ αρχής τι σκοπεύει να κάνει και με βάση αυτά το ποσοστό που πήρε στις περασμένες εκλογές μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί και μεγάλο και ά άλλος μας έλεγε όσα ήθελαν τότε να ακούσουν τα αφτιά μας, γι’ αυτό και κέρδισε την ψήφο μας. ας τον λουστούμε λοιπόν τώρα χωρίς να πούμε κουβέντα, δική μας επιλογή ήταν, δε μας τον επέβαλε κανένας με το ζόρι.
Σ. Καραχότζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου